‘Angst waarvoor? Ik kon er geen verklaring voor vinden. Het was toch niets ongehoord of wereldschokkends dat er welicht gebeurtenissen waren die de beperkte categorie?n van tijd, ruimte en causaliteit overschreden?

Er bestonden toch zelfs dieren, die onweer en aardbevingen aanvoelden; er waren dromen die de dood van bepaalde personen aankondigden; klokken, die op het moment van de dood bleven stilstaan; glazen die op kritieke momenten sprongen - allemaal dingen die in de wereld waarin ik tot dusver geleefd had, vanzelfsprekend waren. En nu was ik kennelijk de enige die altijd verhalen over dergelijke dingen gehoord had!

In alle ernst vroeg ik me af in wat voor wereld ik terecht gekomen was. In de stad wist men klaarblijkelijk niets van de wereld buiten.

Ik vond troost in deze verklaring en in ieder geval werd in de eerste plaats mijn gevoel voor eigenwaarde erdoor versterkt, want het werd me duidelijk dat de stedelijke wereld, ondanks al haar geleerdheid, geestelijk bekrompen was. Dit inzicht bleek gevaarlijk voor mij; het verleidde me tot een superioriteitsvertoon en tot ongepaste kritiek en agressiviteit, die me terecht antipathie?n bezorgden. En deze brachten op hun beurt weer de oude twijfels, minderwaardigheidsgevoelens en depressies terug - een cyclus die ik tot elke prijs wilde onderbreken. Ik wilde niet meer die buitenstaander zijn met de twijfelachtige reputatie van een curiositeit’.

Uit: C.G. Jung Herinneringen Dromen Gedachten (1897)