1 september 2017 om 12:31 door Iris Hermans
Iedereen is klaar met terreur en extremisme / ANP
Ahmed El Mesri richtte Meldpunt De-Radicalisering op, voor bezorgde ouders, ooms, tantes et cetera. Hij roept op tot een jihad, maar niet die met bommen.
The Godfather
Ahmed El Mesri zal niet zo snel ‘kut-Marokkaan’ naar zijn blonde hoofd geslingerd krijgen. ,,Ze zeggen weleens dat ik een echte kaaskop ben, maar dat vind ik zo’n lelijk woord.” Met zijn haren en helder blauwgroene ogen, zou het zo een Jan de Vries kunnen zijn. Totdat hij gaat praten en in zijn schorre stem, die wat wegheeft van The Godfather’s Don Corleone, een onmiskenbaar accent te horen is. Logisch ook, zegt El Mesri, ,,ik heb tot mijn zestiende in Marokko gewoond.” En met een lach: ,,je weet toch.”
Op de foto met ‘One Million’ Ahmed El Mesri
(Nood)lot
Schud je Ahmed de rechterhand (links doet ‘t wat minder), dan vallen meteen zijn gefocuste ogen op die je van top tot teen opnemen vanuit ‘zijn wagentje’ en ruik je zijn parfum One Million, dat meer dan goed past bij zijn bijzondere levensverhaal. Op zijn zestiende verliet hij Tetouan en liet zijn souvenirwinkel en ‘huilende moeder’ achter om Europa te ontdekken. Hij belandde in Amsterdam en had de tijd van zijn leven, inclusief lang krullend ’hippie-haar’. Tot hij op zijn negentiende voor een groot gedeelte verlamd raakte na een zwaar auto-ongeluk. Bergen beklimmen kon-ie niet meer, dus toen besloot hij ze te verzetten. Hij ging leren, studeren, deed allerlei opleidingen, las over ‘alles’ en wist wat zijn noodlot hem had gebracht: iets kunnen betekenen.
Vriendschap
Hij is oprichter van Assadaaka, dat vriendschap betekent en een ‘multiculti’ (,,al is dat wel een beetje een achterhaald woord”) vereniging is voor onder andere meer sociale cohesie in de samenleving in het algemeen en in Amsterdam-Oost in het bijzonder. Daar woont-ie ook en hij is gek op zijn buurtje. Oost heeft álles, zo promoot hij, ,,twee parken, een ziekenhuis, een zwembad…” Alleen nog geen vaste locatie voor het Meldpunt De-Radicalisering, ,,en dat is hard nodig.” Het Meldpunt, niet te verwarren met het gemeentelijke Meldpunt Radicalisering, ontstond al in 2004 na de moord op Theo van Gogh. El Mesri is een man die dingen aanvoelt, zowel in zijn onderbuik als spreekwoordelijke vingertoppen en hij wist na die moord: dit gaat niet goed… Hij startte een calamiteitenspreekuur dat al gauw een meldpunt werd, waarbij ze gebruik konden maken van de locatie van een zusterorganisatie. Ze hebben een kleine tien jaar geruisloos hun meldpunt gedraaid, blikt hij terug. Tot de subsidie werd stopgezet en ze uit de locatie moesten, werden ze soms wel vijf keer op een dag gebeld of bezocht.
Ahmed wordt in het zonnetje gezet
‘Gewonde schapen’
Niet met ‘ik verdenk mijn buurman omdat hij een dikke baard laat groeien’, maar meer bezorgde ouders die zagen dat hun kind door bijvoorbeeld problemen op school, zich ineens afzonderde. En dat kan in sommige gevallen tot radicalisering leiden, beaamt hij. Hongerige wolven liggen overal op de loer, op zoek naar gewonde schapen, omschrijft hij de ‘terrorisme-recruiters’. Jongeren met een laag IQ zijn meer vatbaar en gaan in het slechtste geval richting Raqqa of gooien ergens een bom. ,,Ze komen hier nergens aan de bak, voelen zich aangekeken en beoordeeld en vooral minderwaardig.” Het lijkt wel wat op onzekere meisjes die in handen van een loverboy vallen, ,,ineens voelen ze zich waardevol en juist dan gaat het mis.”
Jihad
Hij roept op tot een jihad en zijn blauwgroene ogen lijken ineens nog meer te schitteren. . Nee, niet een jihad met bommen en op mensenmassa’s inrijden, ,,maar eentje om mensen uit hun isolement te halen.” Hij geeft voorlichtingen, gaat gesprekken aan en biedt te allen tijde een luisterend oor en helpende hand. Zo neemt hij jaarlijks 25 stagiaires aan die tot daarvoor misschien wel tot die ‘risicogroep’ behoorden, ,,zodat ze zich er weer bij voelen horen.” Eerlijk gezegd wordt het meldpunt nu niet meer vaak benaderd, sombert hij. Aan de ene kant lijkt dat goed nieuws, ,,maar laten we eerlijk zijn, de kans is groot dat ook hier iets gebeurt.” Wanneer mensen zich zorgen maken om een naaste, kunnen ze altijd bij hem terecht, ,,ik heb nu alleen het gevoel dat we niet te vinden zijn voor onze doelgroep.” Om geld vraagt-ie liever niet, ,,dan krijg ik meteen weer het stempel zakkenvuller.” Wat hij nodig heeft, is een vaste locatie. ,,We hebben een centrale plek nodig met een spreekkamer waar mensen zich veilig voelen en naartoe durven te komen. Pas dan worden we weer zichtbaar.”
Alarmbellen
Of hij alarm slaat wanneer alle bellen gaan rinkelen? Een stellig nee. ,,Ik vraag of ze meteen naar me toe komen met hun zoon of dochter en kijk wat te redden valt door gesprekken en vooral luisteren.” Als je meteen de politie belt, belt niemand het Meldpunt meer, verklaart hij. Je beschadigt dan iets, ,,mensen voelen zich niet meer veilig.” Meestal is het vals alarm, ,,of een grap en soms zelfs om iemand zwart te maken.” En natuurlijk, als bij iemand de bomriem bij wijze van spreken al om de heupen bungelt, slaat El Mesri heus wel alarm. ,,Dan rol ik hem persoonlijk naar de politie!”
Klik hier op om verder te lezen:
https://www.metronieuws.nl/nieuws/amsterdam/2017/08/meldpunt-wij-zijn-de-ogen-en-oren-van-de-stad