Beste mensen,
Vanavond besteden we aandacht aan levenswijzen die van de seksuele standaardnorm afwijken.
De ervaring leert ons dat praten over seksualiteit en openheid erover op zich al lastig zijn, wanneer het dan nog gaat om een levenswijze die van de norm afwijkt – waarbij ik onder norm, om het duidelijk te maken, versta: heteroseksueel getrouwd – en dat kan allerlei vormen zijn die anders zijn dan heteroseksueel getrouwd, dus ook ongehuwd samenwonen, éénoudergezinnen, homoseksuelen enzovoort, dan is het nog eens extra moeilijk.

Vandaar dat wij hier op deze bijeenkomst aandacht voor willen vragen en het bespreekbaar willen maken.

Soms lijkt het erop alsof wij wat betreft acceptatie van seksueel ander gedrag weer een stap terugdoen in de tijd. We kunnen hierbij denken aan de bemoeienis van de Turkse regering over het lesbische paar dat een Turkse jongen geadopteerd heeft en de moeder van het kind die de adoptie wil intrekken op basis van het homoseksueel zijn van het stel, maar we kunnen ook denken aan het tolereren van weigerambtenaren – ambtenaren van de burgerlijke stand die weigeren mensen van hetzelfde geslacht te huwen, alsmede geweld tegen homo’s en andere vormen van intolerant gedrag. Kwalijke ontwikkelingen, die wij niet willen en die wij niet kunnen tolereren. Daarom is het belangrijk om voorlichting te geven, waar wij niet vroeg genoeg mee kunnen beginnen.

Dat betekent dat ook op scholen al afwijkende vormen van leven, samenwonen, relaties, bespreekbaar gemaakt moeten worden. Het blijft natuurlijk uiteindelijk ieders eigen keuze hoe het leven in te richten, maar begrip opbrengen voor andere levenswijzen is niet alleen noodzakelijk, het is ook levensverrijkend. Mensen niet bij voorbaat uitsluiten omdat zij niet precies zo leven als wij, zodat je open kunt blijven staan om vriendschap met hen te sluiten. De Assadaaka Community heeft in haar meer dan twintigjarige bestaan altijd gepleit voor tolerantie, voor bevorderen van de veelkleurigheid in de maatschappij en dat geldt net zo goed voor andere levenswijzen.

Omdat het zo een belangrijk, maar tevens beladen onderwerp is, hebben wij er al meer aandacht aan besteed, dit jaar nog op 25 januari, 15 maart en juist vandaag 2 april in samenwerking met stichting De Bloem en stichting Sadhna en stichting Onze Hoop.

Tevens maak ik bij deze gebruik van de gelegenheid om te wijzen op de werkconferentie die het stadsdeel zal organiseren in de Meevaart op 4 april a.s.. We kunnen er helaas niet van uitgaan dat door de aandacht die wij besteden aan seksuele diversiteit de problemen vanzelf zullen verdwijnen.

Sommige mensen praten makkelijker over hun persoonlijke leven en hun seksleven, maar mijn ervaring is dat het zeker voor mensen met een niet-westerse culturele achtergrond over het algemeen moeilijker is om hierover te praten dan voor mensen van Nederlandse afkomst – over het algemeen, natuurlijk, dit gaat zeker niet voor iedereen op. Als wij seksuele diversiteit bespreekbaar kunnen maken bij etnische minderheden, bij ouders, bij zelforganisaties en onderwijsorganisaties alsmede bij religieuze instellingen, dan hebben wij al een heleboel gewonnen. Praten immers is het begin van het doorbreken van het taboe, het begin van begrip voor elkaar krijgen en harmonieus met elkaar samenleven, een belangrijke voorwaarde voor een betere maatschappij.

Daarom ben ik ook blij dat jullie hier naartoe gekomen zijn, dat geeft immers al aan dat jullie het een belangrijk onderwerp vinden.

Ik wens u allen een fijne en leerzame avond toe