De week tegen de eenzaamheid bij Assadaaka - Het is heel toepasselijk dat er in deze tijd een ‘Week van de Eenzaamheid’ georganiseerd wordt. Het is immers een tijd waarin de dagen duidelijk korter worden, de temperatuur begint gevoelig te dalen, regen, wind, bewolking verdrijven de laatste resten van de zomer.

Het zijn tijden waarin veel mensen toch in een wat melancholieke staat komen: de lange, warme zomeravonden nog vers in het geheugen maken we ons op voor de lange winternachten en dat brengt het gevoel van eenzaamheid ook dichterbij.

Ik ben Ahmed El Mesri, voorzitter van Assadaaka Community, die deze avond mogelijk gemaakt heeft.

Nu is natuurlijk niet iedereen eenzaam: veel mensen hebben een gezin, een relatie, of zijn vaak bij vrienden en kennissen; maar toch is het belangrijk om ook stil te staan bij die mensen die dat allemaal niet hebben. Assadaaka Community heeft veel te maken met mensen die eenzaam zijn en omdat de doelgroep van de Assadaaka Community migranten met beperking zijn, geldt die eenzaamheid voor hen nog eens extra: het is immers niet alleen het ontbreken van een relatie of een gezin, het zijn vaak ook nog eens hele families die in het land van herkomst gebleven zijn. Dat maakt de eenzaamheid er in deze letterlijk donkere tijden niet gemakkelijker op.

Daarom willen wij op deze avond – en niet alleen op deze avond – graag van gedachten wisselen met elkaar hoe wij omgaan met eenzaamheid, hoe wij proberen deze te doorbreken. We kunnen constateren dat er veel dingen georganiseerd worden om het voor ons en onze medemens toch aangenaam te maken: in de buurt zien wij bijvoorbeeld initiatieven om voor een redelijke prijs gezamenlijk een maaltijd te nuttigen en zo de gelegenheid te hebben om kennis met elkaar te maken. Er worden bijeenkomsten georganiseerd zoals wij, van de Assadaaka Community, in samenwerking met stichting Onze Hoop, NOMA en andere organisaties bijvoorbeeld doen, allemaal in het teken van het doorbreken van de eenzaamheid. Er is, helaas, ook in een grote en dichtbevolkte stad als de onze, veel eenzaamheid; sterker nog, juist omdat het zo’n dichtbevolkte stad is, waar het altijd druk is buiten, kan de persoonlijke eenzaamheid extra beklemmend zijn.

En voor veel mensen met een niet-Nederlandse achtergrond is het vaak nog extra eenzaam, omdat zij zich wel helemaal ontheemd voelen, ver van familie, ver van hun eigen, vertrouwde culturele achtergrond. Onze ervaring leert ons echter dat het al heel veel kan helpen wanneer mensen er met elkaar over kunnen spreken, hun ervaringen met elkaar kunnen delen, anderen ervan op de hoogte stellen dat ze er zijn.

Zo worden nieuwe vriendschappen geboren, breken mensen door hun eenzaamheid heen. Want er is een groot verschil tussen de vrijwillig gekozen eenzaamheid – er zijn tenslotte mensen die zich welbewust afzonderen van de maatschappij en dat is hun goede recht – of de eenzaamheid, het sociale isolement waar mensen ongevraagd in terecht gekomen zijn. Die laatste vorm van eenzaamheid, die willen wij graag aanpakken. Dat vereist van degene die gebukt gaat onder zijn eenzaamheid ook een mate van eigen activiteit. Tenslotte zal het niet helpen om thuis te blijven zitten: het is noodzakelijk om gebruik te maken van de gelegenheden die geboden worden. Dat betekent dat je erop uit moet gaan, naar buiten toe, zoals naar bijeenkomsten gaan als die die wij organiseren.

Ook vanavond gaan wij met elkaar ervaringen uitwisselen, niet om in een eindeloze spiraal van zelfmedelijden te blijven zitten – die weg is soms maar al te makkelijk te gaan – maar om te komen tot een doorbreken van de spiraal van eenzaamheid. Wij kunnen elkaar daarbij helpen door te praten over onze eigen ervaringen, de dingen die wij meegemaakt hebben en de dingen die wij nog steeds meemaken.

Wat is er gebeurd in ons leven waardoor wij nu onze dagen in eenzaamheid – ongewilde eenzaamheid – doorbrengen? Belemmert die eenzaamheid ons in ons functioneren? Voelen wij er ons ongelukkig door of in ieder geval niet prettig? Allemaal vragen die wij ons moeten stellen en waar we antwoorden op moeten krijgen; maar antwoorden die niet uit onszelf kunnen komen, maar waar we alleen op kunnen komen in samenspraak met anderen. Laten we daarom vanavond met elkaar hierover praten, opdat wij ons leven en dat van onze medemensen aangenamer kunnen maken.

Ik wens u een fijne avond toe.