Goedenavond, dames en heren, geachte aanwezigen,
Vanavond staan we stil bij één van de vreselijkste gebeurtenissen in onze lange geschiedenis, de Tweede Wereldoorlog. Maar hoewel deze zes duistere jaren niet aan onze herinnering mogen voorbij gaan, is deze datum en dit moment rond acht uur ‘s avonds, waarop het hele land even stil valt, niet alleen een herinnering aan 1939 - 1940 - 1945. Tevens denken wij aan al die andere strijden die gestreden zijn en nog steeds gestreden worden.
Toespraak_van_Ahmed_El_Mesri_op_4_mei_2011_-_dodenherdenking.doc

Ik ben Ahmed El Mesri en oprichter en voorzitter van de multiculturele vereniging voor vriendschap, verdraagzaamheid, tolerantie, begrip en alles wat goed is in een mensenleven, Assadaaka; ik ben blij en dankbaar dat ik op een dag als deze al deze belangrijke waarden door kan geven. Want we hebben weer een zwaar jaar achter ons; de crisis eist nog steeds zijn tol in de vorm van bezuinigingen, mensen die hun bestaanszekerheid verloren hebben, de roep om vrijheid in de Arabische wereld, met name Libye en Syrië, waar hopelijk de roep om meer democratie ook daadwerkelijk gehoor zal vinden en zal leiden tot die zo nodige hervormingen. Als de Tweede Wereldoorlog ergens goed voor geweest is, dan is het toch in ieder geval voor het inzicht: Dit nooit meer! Nooit meer mensen veroordelen om wie ze zijn, nooit meer die haat voor wie anders is, alleen maar omdat hij anders is.

Wij, bij Assadaaka, pleiten al jaren voor verdraagzaamheid, voor tolerantie, voor begrip voor elkaar in een wereld die steeds kleiner lijkt te worden, waar allerlei culturen, gebruiken, en ja, mensen, naast elkaar en met elkaar leven. Vier mei laat ons hierbij stilstaan, laat ons denken aan welke weg wij gegaan zijn, maar welke weg wij ook nog steeds te gaan hebben. Ik ben er trots op dat ik met mijn vereniging en met de vele vrijwilligers die zich voor mij en Assadaaka inzetten, er al zo lang in slaag een bijdrage te leveren aan die weg van tolerantie, verdraagzaamheid, vriendschap.  Ik ben er trots op dat wij van Assadaaka gevraagd zijn om als afgevaardigden vanuit Oost een krans te leggen bij het homomonument; want het zijn niet alleen de joden die in de Tweede Wereldoorlog systematisch om het leven gebracht zijn, ook allerlei andere mensen die niet pasten in het wereldbeeld van de nazi’s zoals homoseksuelen en zigeuners, hebben het moeten ontgelden en, zo moeten wij constateren, dat gebeurt nog steeds.

Nog steeds worden mensen gediscrimineerd om wie zij zijn, nog steeds zijn er mensen die moeten verbergen wie zij zijn, omdat zij door hun omgeving veracht worden wanneer zij tonen wie zij zijn.
Herdenkingen als vanavond zijn nog steeds nodig, want er is nog steeds zoveel onverdraagzaamheid, zoveel onbegrip, zoveel intolerantie. Wij, van Assadaaka, dat Arabisch is voor ‘de vriendschap’, slaan al jaren lang bruggen tussen mensen, wij laten zien dat het mogelijk is om met elkaar samen te leven, ondanks alle verdrukking, ondanks alle schijnbare onbegrip. Dat doen we door de nadruk te leggen op ons mens zijn, dat wat wij allemaal met elkaar gemeen hebben, hoe groot de schijnbare verschillen ook zijn. Want al spreken wij verschillende talen, al zien wij er anders uit, het is veel belangrijker om naar de overeenkomsten te kijken. Wij wonen allemaal op dezelfde aarde, waarvan wij de waarde en de uniciteit steeds meer erkennen, wij delen allemaal onze menselijkheid met elkaar.

De gebeurtenissen van de afgelopen jaren en de gebeurtenissen van nu - ik verwijs nogmaals naar de roep om democratie in Noord-Afrikaanse en het Midden-Oosten -, tonen aan dat er hoop is. En dat is ook iets wat mensen bindt: wij hebben altijd die onverwoestbare hoop. Altijd zijn er mensen die wensen dat het beter wordt en zich daar ook voor inzetten. Op een dag als deze worden wij ons daar weer opnieuw van bewust en zien we ook hoe groot die beweging is. Niet altijd zien wij het, maar het is er wel. Wij, van Assadaaka, zijn trots dat wij onze bijdrage leveren aan sociale cohesie; soms lijkt het een holle term, maar dat is het zeker niet.

Wij leven met elkaar en wij leven ook voor en door elkaar.
Wij vieren onze vrijheid en waar deze nog niet is, daar zullen wij er met elkaar voor zorgen dat die er komt. Want wij kijken naar wat ons verbindt en niet naar wat ons scheidt.

Dank u voor uw aandacht.

Toespraak van Ahmed El Mesri op 4 mei 2011 (dodenherdenking)