Op donderdag 27 maart 2014 was er bij Assadaaka Community de eerste van de vier dialoogbijeenkomst die in Amsterdam Oost zullen plaats vinden over “Jezelf kunnen zijn in Oost”. Deze bijeenkomst is mede tot stand gekomen door de bundeling van de kracht van de migrantenorganisaties (Assadaaka Community, De Bloem, NOMA, Onze Hoop, Sadhna, OMVA, De Piramide en SAN).
Het was een succes en vruchtbaar bijeenkomst. De zaal was stampvol en de discussie was heel bijzonder. De tolerantie en sociale cohesie was goed ichtbaar. “Jezelf kunnen zijn in Oost” is gericht op het bespreekbaar maken van seksuele diversiteit bij migrantenorganisaties in Oost.
Dit was het programma:
19:30 uur ontvangst koffie/thee en koekjes
Rahma el Hannoufi, de avondvoorzitter
Sprekers:
Ahmed El Mesri, voorzitter Assadaaka Community / deskundig in de multiculturalisatie
Kamal Amor Sekkat, Antropoloog
Emir Belatoui, directeur van de Stichting Secret Garden – Deze organisatie komt op voor de belangen van LHBT(Lesbiennes, Homoseksuelen, Biseksuelen en Transgenders)
Afifa Tadmine, voorzitter (vrouwen organisatie) de Bloem
Hier onder leest u verder de toespraak van Ahmed El Mesri.
Dialoogbijeenkomst ‘Jezelf kunnen zijn in Oost’ 27 maart 2014
Dames en heren, van harte welkom op deze bijeenkomst. Ik ben Ahmed El esri, oprichter en voorzitter van de multiculturele organisatie Assadaaka die ich al meer dan twintig jaar inzet voor emancipatie, tolerantie en acceptatie an groepen burgers onderling binnen onze samenleving.
Assadaaka richt zich op sociale cohesie binnen de buurten; op onderlinge riendschap tussen migranten en niet-migranten; op emancipatie van vrouwen en homoseksuelen binnen de Amsterdamse samenleving; en op onderlinge samenwerking waar het gaat om maatschappelijke vraagstukken die ons als buurtgenoten allemaal aangaan. Wij organiseren debatten, geven voorlichting en houden spreekuren.
Maar daar wil ik het nu niet met jullie over hebben.
Vandaag gaan we het hebben over het thema ‘Jezelf kunnen zijn in Oost’. Wat etekent dat? Dat betekent letterlijk dat we met elkaar willen dat er in Oost en atmosfeer heerst waarbij iedereen het gevoel heeft dat hij of zij zichzelf an zijn – ongeacht afkomst, culturele achtergrond, geloof, leeftijd, pleiding, huidskleur, seksuele voorkeur, met of zonder beperking, of welke ndere scheidslijn er ook maar te bedenken valt om mensen zich ‘anders dan de est’ te laten voelen.
Onze bijeenkomst van vandaag staat in het teken van dialoog over bewustwording en acceptatie van seksuele diversiteit en homo-emancipatie en het bevorderen van tolerantie over en weer. Het is belangrijk voor onze samenleving als geheel en voor alle mensen die met dit onderwerp te maken hebben, dat er in alle openheid over gesproken kan worden. Het is nodig dat voorlichting op scholen, in buurtcentra en zelforganisaties verder wordt uitgebreid en dat de discussie onder ouders van etnische minderheden verder op gang wordt gebracht.
Maar voordat we in dialoog gaan wil ik dit onderwerp in een groter kader plaatsen.
Onlangs is de Marokkaanse gemeenschap opgeschrikt, en niet alleen die, maar ele, vele Nederlanders met ons, door de opruiende woorden van de heer Wilders, waarmee hij de aanwezige partijgenoten van de PVV in de mond legde dat ze zouden instemmen met zijn wens om ‘minder Marokkanen’ te gaan ‘regelen’.
Dat is niet alleen een voorbeeld van een ‘ongelukkige woordkeus’ zoals het ater door anderen nog is geprobeerd min of meer goed te praten, door te zeggen dat hij het criminele deel van de Marokkaanse gemeenschap bedoelde. Van een politicus in een democratische rechtsstaat mag je en móét je als burger erwachten dat hij zijn woordgebruik welbewust en weldoordacht kiest. Als dit an daarvan het resultaat is, dan is dat een regelrechte, weldoordachte klap in et gezicht van een groep mensen binnen onze samenleving en van onze
democratie. Dan kies je niet voor het oplossen van verschillen en conflicten, an sluit je mensen welbewust buiten de gemeenschap. Met alle gevolgen van ien. Want hoe leg je dit uit aan de vele Marokkaanse mannen en vrouwen, en aan hun kinderen, die hier een eerlijk bestaan hebben opgebouwd en met al hun inzet meebouwen aan onze multiculturele samenleving?
Mijn antwoord is: dat valt niet uit te leggen! Het is gewoon fout en abject. En of je nou wil of niet: het doet denken aan een eerdere leider die er ook een gewoonte van maakte bevolkingsgroepen uit te sluiten. En we weten allemaal waar dat toe heeft geleid.
Laten we een les trekken uit het optreden van deze man! Zie hoe makkelijk et is om vanuit voor-oordelen en wat genoemd wordt het ‘onderbuikgevoel’, naar andere mensen te kijken en ze over één kam te scheren. Zie hoe makkelijk het is om in te spelen op gevoelens van angst voor het onbekende en dan te scoren met kreten. Zie hoe makkelijk het is om mensen in te delen in groepen en ze vervolgens als groep in z’n geheel weg te zetten.
Laten we hiervan leren om niet hetzelfde te doen met onze eigen ooroordelen! Laten we niet hetzelfde doen met het veroordelen van mensen anuit onwetendheid en angst en vanuit de scheidslijnen die we zelf hebben angebracht in ons denken en in ons taalgebruik. Scheidslijnen die door mensen ijn bedacht. Want er is één ding dat we allemaal gemeen hebben, hoe erschillend we verder ook zijn: we zijn allemaal mensen en we verlangen llemaal naar erkenning en liefde en naar een plek onder de zon.
En tegelijkertijd heb ik nieuws voor u: Iedereen is anders! Echt iederéén! at is de prachtige, wonderlijke werkelijkheid van deze wereld en van dit leven at we hebben gekregen. Dat is natuurlijk geen echt nieuws, want dat wist u al ang! En toch, toch blijkt het telkens weer nodig om die beide aspecten van ons ens-zijn te benadrukken: dat we allemaal mens zijn, èn dat we allemaal
verschillen. Zolang we dat helemaal begrijpen en werkelijk bevatten, kunnen we nszelf blijven en de ander zichzelf laten zijn.
Ik hoorde laatst een bekende Nederlander een citaat aanhalen: ´Nobody is orn a racist´, ofwel: Niemand wordt als racist geboren. Racisten worden emáákt. Door de groepen en leiders waar ze naar luisteren. En soms worden die boodschappen teruggebracht naar teksten van geloof en religie. Dan zegt men ‘Het staat in de…´ vult u maar in: de Bijbel, de Koran, enzovoort.
Ik geloof, en velen met mij, dat de kernboodschap van die heilige boeken ooit kan zijn dat je anderen moet afwijzen en buitensluiten, maar dat je juist et lef moet hebben om de ander te ont-moeten in zijn of haar anders zijn. En aarbij vooral niet vergeten een open mind en open hart te blijven houden naar ie ander.
Of, zoals ik eens ergens las: ‘We kunnen onze goedheid niet afmeten aan wat e niet doen. Aan wat we weerstaan en afwijzen. En aan wie we buitensluiten. Ik enk dat we onze goedheid moeten afmeten aan wat we omarmen, aan wat we scheppen. En aan wie we verwelkomen.’
Het moge duidelijk zijn dat ik hierbij niet refereer aan één groep mensen, aar aan alle ‘groepen’ mensen binnen onze samenleving die hier hun plek hebben en hun eigen leven leiden – van welke afkomst, seksuele voorkeur, kleur, geaardheid, geloofsrichting of wat dan ook! Mensen, heb ik het over. U, ik, wij. Mensen. Die allemaal verschillen van elkaar en allemaal een andere uitdaging in het leven hebben. Laten we samen zorgen dat iedereen zichzelf kan zijn in Oost.
Daar staan wij voor!
Dank u.
Voor meer informatie: Assadaaka Community
Tel. 020-7525131 (06-47440672) of via email: .(JavaScript must be enabled to view this email address) - http://www.assadaaka.nl
Deze bijeenkomst wordt mogelijk gemaakt door stadsdeel Oost en ondersteund door Connecting Differences.