Op donderdag 21 april 2016 vond er in het activiteitcentrum Vriendschapshuis de workshop ‘Naambordjes maken’ plaats.
Voor deze workshop kwamen buurtbewoners, kinderen uit de buurt, vrijwilligers en leerlingen van de taalles bij elkaar. Tijdens deze workshop stond het voeren van gesprekken over de Dodenherdenkingsdag op 4 mei en thematiek naambordjes maken centraal. De joodse slachtoffers uit de oosterparkbuurt werden herdacht op een persoonlijke en creatieve manier die op 4 mei symbolisch op een unieke wijze tentoongesteld worden op het kastanjeplein in Amsterdam-Oost. Het was net als iedere jaar bijzonder en leerzaam voor de bezoekers van deze avond ‘Naambordjes maken’.
Hier onder volgt de toespraak van Ahmed El Mesri, voorzitter Assadaaka Community.
Dames en heren, van harte welkom op deze workshop. We gaan met elkaar naamborden schrijven van Joodse mensen die in de Tweede Wereldoorlog zijn weggehaald door de Duitsers uit Amsterdam.
Eerst werden Joodse mensen apart gezet in hun eigen wijk. Op een gegeven moment werden zij massaal opgehaald en meegenomen. En allemaal omdat Hitler had bevolen dat alle Joodse mensen moesten worden ‘opgeruimd’. Die man is gek! zou je zeggen. Toch waren er veel mensen die zijn opvattingen deelden. Bovendien kon je zelf worden doodgeschoten of gevangengezet als je er tegen in ging, dus soms kon je maar het beste doen of je van niks wist. En zo kon het gebeuren dat er in straten in Amsterdam hele gezinnen werden opgehaald en meegenomen om naar een kamp in Duitsland te worden gebracht, vaak om nooit terug te komen.
Dit verhaal, dat geen verhaal is maar de gruwelijke werkelijkheid van toen, kent iedere Nederlander. De vraag die opkomt is: Wat moeten we met de herinnering aan deze gebeurtenissen en wat kunnen we van er van leren? We kunnen stil staan bij de gedachte aan die mensen: Mensen zoals u en ik, die gewoon hun leven leefden, toevallig Joods waren en die hun eigen verleden hadden en hun eigen dromen voor de toekomst. Een toekomst die er voor hen nooit zou komen. Gewone mensen. Wij kunnen daar nu niets meer aan veranderen. Maar wat wij wel kunnen doen is blijven opkomen voor de vrijheid die we nu hebben in ons land. De vrijheid om jezelf te zijn en de vrijheid om te weigeren om die vrijheid te laten aantasten door leiders die ons voeden in onze vooroordelen over mensen die ‘anders’ zijn dan wij.
Laten we waakzaam blijven en zien hoe makkelijk het is om vanuit vooroordelen naar andere mensen te kijken en ze over één kam te scheren. Laten we blijven zien hoe makkelijk het is om in te spelen op gevoelens van angst voor het onbekende.
Laten we dat niet pikken!! Laten we solidair blijven met elkaar en vooral blijven praten met elkaar. Maar laten we nóóit mensen in groepen apart zetten en ze veroordelen louter omdat ze ánders zijn!!!
Als jullie bezig zijn met het maken van de naamborden, denk hier dan eens aan. Laten we er eensgezind werk van maken en zo een eerbetoon geven aan de mensen die we hiermee gedenken.
Veel succes!