?Hoe kan je sex hebben met een kind?? Deze rethorische vraag poneerde Yvonne van Hertum gisteravond tijdens haar optreden bij Pauw en Witteman. Van Hertum is het meer dan beu, dat gerotzooi op het internet met kinderen. Ze schetst een beeld van, met name mannen, die zich voordoen alsof ze twaalf, dertien jaar zijn en dan contact maken via de chatbox met ?leeftijdgenootjes?.
Na een paar openingszinnen stoot de pedofiele chatter gelijk door en probeert allerlei afspraakjes te maken of hij zet de camera aan, ontbloot zijn onderlijf en gaat voor het alziende internetoog masturberen.
Geen leuke voorstelling van zaken. Kinderlokkers zijn er van alle tijden. Er lijkt geen kruid tegen opgewassen te zijn. Waarom vraag je je af? Deze vraag is belangrijk en ook nodig om beantwoord te worden maar daarmee haal je n? het probleem niet weg en lopen te veel kinderen het risico met een dergelijk sujet in aanraking te komen.
Van Hertum heeft een groep van vijfentwintig medewerkers om haar heen verzameld die zich de hele dag bezighouden met het opsporen van pedochatters. Eenmaal gedetecteerd en ontmaskerd, komt hij/zij op de foto met een zogenaamde screenshot. Het ontblote geslachtsdeel waarmee de masturbatiedaad wordt voltrokken, blijft onzichtbaar voor de internetkijker maar is wel aanwezig in het archief van de pedojagers. Iedereen kan dus zien wie de ?viezerik? is en hij/zij zal het voortaan wel uit het hoofd laten om zoiets nog een keer te doen. Daar gaat Van Hertum vanuit. Daar moet ze wel vanuit gaan immers dat is haar drijfveer.
Stop pedochatten en stop pedofilie in het verlengde daarvan.
Ik blijf toch met enkele vragen hieromtrent zitten. Is het ethisch verantwoord om een dader met gezicht wereldwijd op het internet te plaatsen? In hoeverre is er tijdens de gefingeerde chatgesprekken tussen vermeend kind, de pedochatter en het kind sprake van uitlokking? En welke rol spelen de media hierin, die er niet voor schromen om steeds jongere kinderen in sexueel getinte poses op de buis en op het internet te exibitioneren? Voorbeelden hiervan zijn de Printcampagne voor de Spin-Awards en de campagne van Scarlet Telecom. Het zijn geen gemakkelijke vragen, dat geef ik toe. Maar je moet je blijven afvragen of het doel, het tegenhouden van de pedochatter te heiligen is met het middel: het schenden van de privacywet en met misschien wel heel andere gevolgen dan dat de pedojager nu kan voorzien! Een dilemma, dat zeker.
Ik heb zelf een kind en ik vraag mij dan ook af wat ik zou doen in bovengenoemde situatie. Ik weet zeker dat ik niet zou willen dat de pedochatter met zijn gezicht op het internet komt. Dat zou mijn zoon en mij niet helpen. Er moet voorlichting komen, wereldwijd, ook op school. De campagne Internetsoa.nl is hier een goed voorbeeld van. Een uitdaging voor de internetjuf en de ouders om hun kroost voor te lichten!