Houd vast aan waarin je gelooft, als jou dat goed doet.
Houd er stevig aan vast. Laat het niet waaien. Want jouw idee?n over ?goed? en ?fout? bepalen jouw definitie van wie jij bent. Maar verlang niet van anderen dat zij zich zelf defini?ren op jouw manier. En blijf niet zomaar ?steken? in je huidige waarden en gewoontes, houd het evolutie proces niet tegen.

  Ahmed El Mesri, voorzitter Assadaaka

In werkelijkheid zou je dat niet eens kunnen, al zou je het willen, want het leven gaat door, met of zonder jou. Niets blijft gelijk, niets kan onveranderlijk blijven. Alles beweegt. Alles. Verander dus!  Ja verander. Verander je idee?n over ?goed? en ?fout?. Geef je diepste waarheden ruimte om te veranderen. Wees zo goed ze zelf te veranderen. In je nieuwe idee?n over hoe - het - is vindt de evolutie plaats. Dan kun je aan een nieuw en grootser verhaal beginnen.

Je hebt wel gelijk dhr Mesri.
Zo moeten we met elkaar om.
Probeer je de andere niet te overtuigen!

@mesri
Ik kwam dit bericht tegen.
Posted by Achi @ 04/04/2006 08:51 PM PDT
Op de weblog van Assadaaka is het jaarverslag te vinden. Deze is te groot om hier op de website te plaatsen. Wel is het voorwoord door Ahmed El Mesri te lezen. Het gehele verslag is te vinden op de website van Assadaaka.tk
Assadaaka werd in 1991 opgericht door Ahmed El Mesri. De organisatie heeft een multiculturele grondslag met als doelstelling: het bevorderen van emancipatie, participatie en sociale cohesie.

Dertig jaar geleden kwam El Mesri (1957) naar Nederland. Een jonge man die het leven nog voor zich had. ?Ik was meteen verliefd op Nederland. Ik zag een land in bloei waar de mensen in harmonie konden leven. De Nederlandse mentaliteit gebaseerd op het humanisme sprak mij aan. Voor iedereen een plek, voor iedereen wordt er gezorgd zodat men zich kan ontwikkelen. Er is respect en er is overvloed die gedeeld wordt. Wat mij ook aansprak was het vreedzaam met elkaar leven van diverse volkeren. Ik refereer onder andere aan de gastarbeiders en de mensen die van de kolonies overzee kwamen. Natuurlijk waren er schermutselingen en tegelijkertijd was er begrip voor elkaar. Telkens weer raakten mensen met elkaar in gesprek waardoor men elkaar ging begrijpen. Dat werd ook vanuit de overheid gestimuleerd. Ik raakte gefascineerd door het fenomeen ?in actie komen? . Mensen waren bereid om voor elkaar op te komen. De sociale intentie was sterk?.

Na tien jaar leven in Nederland was El Mesri zo vergroeid met dit land en zijn mensen dat hij zich nauwelijks kon voorstellen dat hij ooit ergens anders had gewoond. Hij leerde de Nederlandse taal en kwam door een noodlottig ongeval in contact met migranten in soortgelijke situaties en werd bewust van de ge?soleerde positie van de migrant in Nederland. Hij besloot naar de sociale academie te gaan en aansluitend volgde hij verschillende sociaal-culturele cursussen. Vervolgens ging hij werken als sociaal-medische tolk en daarnaast bekleedde hij verschillende bestuursfuncties van diverse organisaties.

Door zijn eigen ontwikkeling in Nederland ging hij op een andere manier naar de ?allochtoon? kijken. Hij zag dat deze zich heel langzaam ontwikkelde. Hiervan schrok hij. Een land waar zoveel mogelijkheden zijn, voor iedereen. Hoe is dit mogelijk? Hij zag dat een groot deel van de migranten zichzelf als ziek en dus als pati?nt ervaart. Het woord pati?nt betekent geduld hebben; wachten totdat je weer beter bent. En in dit wachten zit het probleem. Het wordt tijd dat de migrant zich vragen gaat stellen. Hoe wil ik leven? Waar wil ik wonen? Hoe ga ik mij ontwikkelen?

Voor de migrant begint het leven in het thuisland. De eerste stappen die hij zet, de eerste woorden die hij spreekt, de eerste gedachten die hij vormt. Het thuisland heeft ook een verantwoordelijkheid als het aankomt op het basis leefgevoel van de migrant. Daar begint immers de reis van zijn leven. Dit basisgevoel neemt hij mee, ongeacht zijn bestemming. Het is vooral de migrant zelf die zich daar ook bewust van moet worden. Hoeveel migranten voelen zich veilig en geborgen en hebben het gevoel dat zij meetellen? Waarop zijn hun gevoelens gebaseerd? Deze vraag kan alleen maar beantwoord worden door introspectie ? De overheid moet deze introspectie stimuleren via onderwijs, voorlichting enz. Wat zou er dan mogelijk zijn?

Er wordt mij vaak gevraagd om te bemiddelen bij problemen tussen allochtonen en de overheid. Daarin kies ik de positie van de moderne Nederlandse burger die verondersteld wordt de Nederlandse wet te kennen en voor zover mogelijk na te leven. Integratie kan niet van ??n kant komen.

De vereniging Assadaaka heeft het streven om ongeacht nationaliteit de belangen van alle Amsterdammers te behartigen en in het bijzonder van diegenen die als gevolg van migratie specifieke problemen ondervinden. Assadaaka is een plek waar mensen elkaar kunnen ontmoeten. Er wordt een hand gereikt aan een ieder die daarom vraagt. Veel mensen vinden hier rust en krijgen de mogelijkheid om zich te ontwikkelen. Er wordt in het Nederlands les gegeven en de Nederlandse taal is de basis voor alle activiteiten. Daarbij beoogt de vereniging een integratieproces te stimuleren zodat migranten deel kunnen nemen aan maatschappelijke activiteiten. Specifiek aan Assadaaka is de laagdrempeligheid.

Assadaaka heeft in haar vijftienjarig bestaan een naam opgebouwd zowel in Zeeburg als Amsterdam en zelfs ver buiten de grenzen van de hoofdstad. Tijdens de herdenking van de moord op Theo van Gogh, op 2 november 2005, zijn journalisten van over de hele wereld bij Assadaaka geweest. Meer hierover kan men lezen op onze website http://www.assadaaka.nl. In het kader van deze herdenking heeft Assadaaka een avond georganiseerd met als thema: Minder angst, meer hoop. Buurtbewoners weten dat Assadaaka toegankelijk is voor iedereen. De herdenkingsavond werd bezocht door mensen van verschillende religies, culturen en sociale strata. Langzamerhand wordt de vereniging gezien als een offici?le instelling, wat zowel op buurt- als op stadsniveau effect heeft.

Er is in 2005 weer een grote toeloop van buurtbewoners geweest. Assadaaka schuwt niet om de dialoog aan te gaan over precaire onderwerpen. Zo werd er dit jaar een thema-avond georganiseerd naar aanleiding van de moord op Theo van Gogh met als titel: Petje af voor Vrouwen en Mannen. Op deze avond werd duidelijk dat het fenomeen angst opgezweept in de politieke arena een ondergeschoven factor is in het wij-zij-verhaal tussen moslims en niet moslims, migranten en niet migranten. Wij zijn bang. Dat projecteren we op elkaar met alle gevolgen van dien. Enkele uitwassen hiervan zijn: de wapenwedloop die alleen maar toeneemt; de oorlogshaarden (op dit moment zijn er 32 oorlogen die gevoerd worden); extreme competitie op de arbeidsmarkt; exclusiviteitbeleving van godsdienst en nationaliteit (mijn God-Nationaliteit is beter en sterker dan die van jou).

Ontroerende verhalen gaven een beeld van de eenzaamheid en frustratie van vele Amsterdammers. Wekelijks kunnen buurtbewoners bij Assadaaka tijdens dialooggesprekken en spreekuren hun verhaal doen. Onderwerpen die aan bod kwamen waren onder andere: terrorisme, wat doe je eraan en hoe ziet het eruit? Werkeloosheid en de problematiek van vooral jongeren om een stageplek te vinden. Een veel voorkomend onderwerp betrof de man-vrouw-problematiek in huiselijke kring en ook daarbuiten.

Er was ?gedoe? rondom hangjongeren voor de deuren van Assadaaka. Tijdens gesprekken met de jongeren bleek dat zij geen plek hebben om naar toe te gaan. Thuis passen ze niet meer en op straat is nergens plek. Hangen in een portiek is hierop een antwoord. Uiteraard is dit voor de buurtbewoner niet aangenaam. Assadaaka is voortdurend in gesprek met beide partijen om escalatie te voorkomen. Helaas heeft Assadaaka geen sluitende oplossing voor dit probleem. Assadaaka kan maar een klein aantal jongeren een plek geven vanwege het gebrek aan accommodatie. Samenwerking met het stadsdeel is een optie.

Op het gebied van het bespreekbaar maken van homoseksualiteit heeft Assadaaka een sleutelpositie binnen de migrantenorganisaties in Zeeburg en Amsterdam. Er zijn dit jaar twee themabijeenkomsten georganiseerd over homoseksualiteit en Islam.

Assadaaka is dit jaar begonnen met het opzetten van het project: Al Manzil al Assadaaka het Vriendschapshuis in Marokko. Een zusterhuis in Marokko met dezelfde doelstellingen als in Amsterdam; het bevorderen van vriendschap tussen verschillende culturen door middel van de open dialoog en vooral ook door introspectie.

Een ander project dat in 2005 werd opgezet is Schotelvrije stadsgezichten (info: http://www.assadaaka.nl) Met dit project wil Assadaaka een aanzet geven tot het schotelvrij maken van de gevels in Amsterdam. De gedachte hierachter is dat waar een kabel is, hoeft geen schotel te zijn. Helaas ziet men steeds meer schotels in Amsterdam. De gemeente spreekt al van een explosieve groei.

Het was een druk jaar met veel activiteiten, veel voorlichting en bijeenkomsten, zowel afzonderlijk door Assadaaka, als in samenwerking met andere instellingen. Zo heeft Assadaaka themabijeenkomsten georganiseerd in samenwerking met onder andere: SIZIN Stichting Interculturele Zorg in Nederland, Stadsspelen, kerken en moskee?n (zie verder onder het kopje: Samenwerking). Deze avonden zijn goed bezocht en er is veel vraag naar. Thema?s zoals aids en soa trokken veel mensen. Er is kennelijk behoefte aan voorlichting. Dit heeft Assadaaka doen besluiten wederom het komende jaar met SIZIN (Stichting Intercultureel Zorgconsulenten in Nederland) in zee te gaan.

Tot slot een innig woord van dank aan alle vrijwillige medewerkers.
Ahmed El Mesri, voorzitter

Gepost op Sunday, 19 March, 2006

Dit bericht is 269 keer bekeken.