Het is nog maar een paar jaar geleden sinds ik ben begonnen met het stemmen op de SP. Een en ander had te maken met hetgeen mij is wedervaren. Ik ben bedrogen, bestolen, zelfs in het gevang gestopt, omwille van het behoud van het kapitaal bij de kapitaalkrachtigen en het witwassen van dit, eigenlijk óns kapitaal! Als een gevolg daarvan was een hernieuwde politieke verdieping meer dan noodzakelijk. De SP kwam als geroepen.
Alsof ik mijn eigen gedachten op papier tegenkwam. Met name voor wat betreft de kijk van de SP op geld. Money makes the world go around. De angst voor verlies van geld en de daaraan gekoppelde macht maakt van mensen schurken, verkrachters en moordenaars. Begrijpelijk, maar daarom niet minder verwerpelijk.
Maar hoe verbaasd was ik na mijn eerste SP verkiezingen. Trots vertelde ik dat ik op de SP had gestemd. Hoon werd mijn deel. Hoe kon ik nu op een partij stemmen die wortels in het Maoïsme heeft? Ik dacht eerst nog: gekke mensen met hun Mao. Maar nee, ze bleven volharden en dat doen ze nog steeds. Sommigen gaan zelfs zo ver dat ze fantaseren mocht de SP ‘aan de macht komen ‘ wij hier met z’n allen in van die jasjes met die boordjes moeten lopen met een rood boekje in onze handen.
Het rode boekje van Jan Marijnissen. Ik overdrijf niet.
Eerlijk gezegd ben ik nooit echt een politek dier geweest. Telkens wanneer ik mij serieus ging verdiepen in een politieke partij kreeg ik het al gauw benauwd vanwege de kadaverdiscipline. Een term die maar al te graag exclusief gebruikt wordt voor de SP, maar geloof me niets is minder waar. Het meest vervelende dat mij ooit is overkomen op dat gebied, was eens met D’66. Deze gebeurtenis wierp mij teruggeworpen en zorgde ervoor dat ik zeker een paar jaar niet naar de stembus ging en de politiek als een slangenkuil ben gaan zien. Overigens zal ik daar niet de enige in zijn, althans dat kan ik mij niet voorstellen. En ze zullen ook best wel bij de SP hun rangen en standen hebben!
Ik schrijf het jaar 1992. Ik woonde destijds in een dorp, nog net onder de rook van Amsterdam. Ik was lid van D’66 en nogal onder de indruk van hun denkwijze. Achteraf denk ik wel eens, dat ik onder de indruk was van Hans van Mierlo. HAFMO voor insiders. Hij wist mij telkens weer aan het denken te zetten met hetgeen hij zei. Zelf studeerde ik en zijn intellecteel gebabbel sloot naadloos aan bij mijn staat van zijn op dat moment. Ik ging mij dan ook meer en meer vediepen én inzetten voor de partij.
Het homohuwelijk, daar heb ik mij destijds heel sterk voor gemaakt. Het kwam als een soort roeping. Ik ben in de raad geweest, voorspreken, waarom ik dat wilde en ik ben door journalisten van de radio geïnterviewd. Opeens gaat dat dan heel erg snel. Mensen raadden mij aan om in de politiek te gaan. Ik kon klaarblijkelijk dingen in beweging zetten. Tegelijkertijd heb ik toen een formulier ingevuld, dat ging nog niet per email - bijna onvoorstelbaar nu al - waarom ik in de gemeenteraad zou willen zitten voor D’66.
Een paar avonden na het verzenden van de brief werd ik gebeld door iemand van D’66. Achteraf denk ik wel eens, was die persoon dronken? Of misschien was ik het wel? Was het wel iemand van D’66? Er gaat achteraf van alles door je hoofd. Immers waarom zou men mij bellen en mij willen intimideren? In een heel kort gesprek, eigenlijk meer een monoloogje van de beller, het was een man, kreeg ik te horen dat het not done was om meteen zo hoog van de toren te blazen en dat het leek alsof ik de poten onder de stoelen van de al lang zittende gemeenteraadsleden aldaar wilde zagen.
Beduusd legde ik de telefoon neer en dacht dat het een droom was. Ik voelde mij heel akelig en naar. Een beetje zoals iemand zich na een verkrachting moet voelen. Dat kan dus ook met woorden: aanranden en verkrachten en zelfs doodmaken en ervoor zorgen dat de persoon uit je buurt blijft. Ik was heel erg ontvankelijk voor de woorden van anderen … wellicht was ik té gevoelig. Dat is zomaar waar.
De dagen die volgden op de radiouitzending waarin ik pleitte voor een homohuwelijk, kreeg ik telefoontjes van mensen die mij van alles en nog wat noemden. Smerige hoer was de favoriet. Ze spraken ook de voicemail vol met hun laster. Ik werd een beetje bang en dus ben ik met het bandje naar de politie gegaan. Daar toonden ze wel medeleven en werd mij bovendien aangeraden om het te vergeten. Dat zou het beste zijn … voor wie vroeg ik mij later wel eens af.
De jaren die daarop volgden was het even stil met het oog op de politiek. Ik heb mijn studie afgemaakt, er gelijk een andere studie op laten volgen, gewerkt, pijnlijke dingen mee moeten maken, zoals de dood van mijn echtgenoot, een gedwongen verkoop van mijn huis, een puberende zoon die dermate de weg kwijtraakte dat hij naar een internaat moest, ziek worden en bedrogen worden door de bankmaffia. Alsof dat nog niet genoeg was werd ik tot overmaat van ramp tijdens een onderzoek naar een mogelijke bouwfraude van een woonstichting ernstig beschadigd door een ongehoorde intimidatie van zijde van de woonstichting, waarvan de rechter later meende te moeten zeggen dat ik wel erg veel had mee moeten maken en dat dit niet nog een keer moest gebeuren met het oog op de gang van zaken binnen de bouw- en woonwereld.
Hieronder volgen de redenen waarom ik SP stem:
* De grote belastingroof moet stoppen
* Zalm moet openheid van zaken geven over DSB-verleden
* Verbied investeren in verboden en conroversiële wapens
* Duidelijkheid voor ondernemers die krediet willen
* De Wit beëdigd als voorzitter commissie kredietcrisis
* Dossier kredietcrisis
Daar ben je wel even zoet mee. Lees het maar eens aandachtig en dan vallen de schellen van je ogen.
Nog een laatste woord aan den lezer. Voor mij geen politieke carrière. Ik ben er eenvoudigweg niet voor in de wieg gelegd. Binnen elke partij zal wel de kadaverdiscipline werkzaam zijn. En voor wat mijn wederaren met D’66 betreft. Het is hen vergeven. Dit soort dingen kunnen gebeuren en je hebt natuurlijk bij elke politiek partij een paar rotte appels. Dus voor mij geen teleurstellingen meer op dat gebied. Ik ben een loner, denk ik! Maar één advies rest mij te verstrekken. Gratis en waar krijg je dat nog? Ga eens naar gemeenteraadbijeenkomsten en luister naar wat deze mensen te zeggen hebben en stem op de SP. Ook zul je daar veelal een vijandigheid meemaken van andere partijen richting SP waarbij het schaamrood je kaken doet kleuren. Ik heb het zelf meegemaakt!
Foto Tekst Tess
