Zaterdagmiddag 14 maart. Na de druilregen die niet op de buienradar te zien was, maar wel uit het raam (het beste weerbericht is uit het raam kijken, zoals mijn goede vader altijd zei), was ik naar de boekhandel op de Middenweg gefietst teneinde het felbegeerde Boekenweekgeschenk te verwerven door de aankoop van een boek. Om eerlijk te zijn, twee Boekenweekgeschenken door de aankoop van twee boeken. Een cadeautje (met geschenk) en een boek voor mezelf (met geschenk). Daar deden ze niet moeilijk over, ik kon gewoon in een keer betalen. De wereld is zo slecht nog niet, dacht ik nog.
In de Wijttenbachstraat werd ik door een groep agenten staande gehouden en tegen mijn zin gefouilleerd. Op verdenking van… Van het illegaal lospeuteren van twee Boekenweekgeschenken, misschien?
Nee hoor, vanwege het feit dat ik mij in een risicozone bevond. “Een noodgebied???, noemde de dienderes het. Daarom was door de Burgemeester besloten dat zij mij over het gehele lichaam mocht betasten. En mijn handtasje mocht uitpakken. Tenminste, dat zei ze. Ze snapte niet dat ik dat geen goede reden vond. En omdat ik dat nogal duidelijk verkondigde ging dat betasten ook niet echt zachtzinnig. Maar dat dubbele Boekenweekgeschenk heeft ze toch mooi niet gevonden. Dat zat in mijn fietstas. En daar heeft ze niet gekeken.
Even later, voorbij het Muiderpoortstation stond er weer zo’n menigte opgeschoten agenten (m/v). Hier zelfs met twee meer dan levensgrote paarden. Daar mocht ik gelukkig doorfietsen en zo ben ik toch veilig met mijn twee Boekenweekgeschenken thuisgekomen.
De hele Indische buurt en delen van Oost-Watergraafsmeer zijn verleden jaar juli door de Burgemeester als risicogebied aangewezen. Dat betekent dat na een last van de officier van Justitie er op bepaalde plekken in het gebied voor een bepaalde tijd (maximaal 12 uur, verlenging mogelijk) tegen iedereen gebruik gemaakt kan worden van de bevoegdheid tot onderzoek aan kleding enz. Dat mag niet zomaar, in het bevel van de officier van Justitie moet staan welke feiten en omstandigheden het noodzakelijk maken om dit middel te gebruiken. De inhoud van dat bevel is niet openbaar. De reden dus ook niet.
Fouilleren is een dwangmiddel in het kader van een strafrechtelijk onderzoek. Het is een ingrijpend middel, omdat de privacy wordt aangetast. Normaal mag de politie niet zomaar fouilleren, dan moet er een concrete ernstige verdenking zijn tegen een bepaald persoon. Bij een aanwijzing tot risicogebied mag iedereen na een last van de officier van justitie zonder reden worden gefouilleerd. Dan worden alle regels opzij gezet.
Bezwaar tegen het fouilleren maken heeft niet veel kans. Het mag volgens de regels. Wat wel kan is bezwaar maken tegen het aanwijzen van een gebied als risicogebied. Daar kun je gewoon een bezwaarschrift tegen indienen als je in het gebied woont. Dit besluit is van 8 juli 2008, dus komende zomer kun je bezwaar maken tegen een eventuele verlenging. Dat ga ik zeker doen.
En dan ga ik nu maar eens het Boekenweekgeschenk lezen.
Bron afbeelding: Politie Amsterdam-Amstelland: Preventief fouilleeractie Groot Oost
