Uit protest tegen de dreigende ontruiming van de celebestraat 33-34 en tegen de sociale zuiveringspolitiek onder de noemer ‘Werelds Wonen’ trekt kraakgroep oost in de avond van de 27 november 2008 door de buurt. Zowel bureau balistraat (als uitvoerende van het ontruimingsdreigement) als eigenaar Lahcen Tamacht zijn op hun visitelijst. Verzamelen 17.30 op de celebestraat 34 huis. Kom ook!

Update: Een verslag van de actie is te vinden op indymedia

Werelds Wonen ? Zeeburgs Waanzin !

Onder de noemer ‘Werelds Wonen’ is het stadsdeel Zeeburg al enkele jaren bezig met wat ‘een verbetering van de oude indische buurt’ moet zijn. De bijhorende publicaties zijn brutaal duidelijk: het gaat om een verbetering van panden en straten. Voor veel van de tegenwoordige bewoners komt er geen oplossing van hun economische problemen, ze werden echter zelf als onderdeel van het probleem beschouwd.

Het stadsdeel laat weinig twijfels over hoe dit ‘probleem’ moet worden aangepakt. ‘Kapitaalkrachtigere’ bewoners moeten worden aangetrokken. Diegene die minder te besteden hebben kunnen beter vandaag dan morgen oprotten. Om dit voor elkaar te krijgen, worden de tegenwoordige bewoners ‘voor renovatie’ uit hun woningen geplaatst. De beloftes van een recht van terugkeer blijken een wassen neus. Na de opknapbeurt worden de woningen verkocht of duur verhuurd, want anders is een ‘betere doormenging’ niet haalbaar.

Feitelijk komt dit neer op sociale zuivering waarbij de armen moeten plaats maken voor de rijken.

Celebestraat 33-34: geen ontruiming voor winstbejag !

De begane gronden van de celebestraat 33-34 zijn al geruime tijd gekraakt. Deze etages hebben jarenlang leeg gestaan omdat (ex)eigenaar Lahcen Tamacht, een beruchte huisjesmelker, daar een hotel wilde vestigen en het stadsdeel hem dwars zat. Inmiddels is de ‘waarde’ van de panden vijf keer zo hoog dan bij aankoop begin begin jaren negentig. Tamacht heeft de panden inmiddels verkocht aan speculant Fayzal Abzik, die duidelijk heeft gemaakt dat hij de panden leeg wil hebben om de woningen duur te verkopen. Daarvoor zouden niet alleen de krakers moeten wijken maar ook de huurders op de bovenetages.

Ten opzichte van de waanzin van Werelds Wonen kunnen deze fijne heren alle steun van stadsdeel Zeeburg verwachten. Immers zijn de beoogde nieuwe bewoners na renovatie juist de ‘kapitaalkrachtige groepen’ met die men de tegenwoordige bewoners wil vervangen. Tamacht heeft al ruim 8 euroton ‘verdient’ aan deze handel en zal nog eens 50.000 euro extra vangen als de krakers ontruimd zijn. Abzik kan met een profijt van ruim 1 miljoen euro rekenen als dit opzetje lukt. De krakers en huurders van de Celebestraat zijn echter niet bereid om voor dat winstbejag hun huizen te verlaten.

De celebestraat 33-34 is een goed voorbeeld voor wat sociale zuivering inhoud. Dit gebeurd echter overal in de Oude Indische Buurt. Tijd voor een krachtig weerwoord en uiteindelijk verzet!

http://squat.net/celebes

Een verslag van de actie is te vinden op indymedia

@ R.S.
Hoezo geen recht om in tijden van woningnood leegstaande woningen in gebruik te nemen?
Op de middelbare school heb ik al geleerd dat de mens minimaal voorzien moet zijn van drie basisbehoeften om te overleven: eten, kleding en een dak boven je hoofd.
Feitelijk heeft de overheid natuurlijk de plicht om te garanderen dat er voor iedereen een betaalbare woning is. Het staat omschreven in onder meer de Rechten van de Mens, maar ook in de grondwet.
Toch is er woningnood. Vooral is er een gebrek aan betaalbare woningen. Maar de overheid komt liever op voor andere mensen: de eigenaren van woningen die hun huizen leeg laten staan, laten verkrotten, hun legale huurders bedreigen.
Leegstand is een misdaad in tijden van woningnood. De overheid hoort tegen misdaden op te treden. Maar blijkbaar komt de overheid niet altijd op voor alle mensen. ‘All animals are equal, but some are more equal than others.’

Wat de samenstelling van de Indische Buurt betreft. Die zou misschien wat gevarieerder kunnen, als er ook elders voldoende gebouwd wordt voor die mensen met lage inkomens die weg moeten. Waarom gebeurt dat niet?

Wat dat betreft ben ik voor de wet van vraag en aanbod. Er is veel vraag naar betaalbare woningen, maar ten onrechte worden vooral duurdere woningen gebouwd. Als er dan leegstand ontstaat, dan hebben woninglozen hun recht.

Ik sluit mij gemakshalve, ik kan het niet beter verwoorden, bij mark aan.

Bij de panden van de Celebesstraat gaat het ook over de legale huurders die boven de krakers wonen en geterrorisseerd worden door hun ‘huisbaas’. Als de krakers ontruimd worden zijn die weer overgeleverd aan de wilde beesten. Ik denk dat jij echt in een wereldvreemd sociaaldemocratisch wereldje woont waarin alle mensen in weze goed zijn en zich aan de wet houden. Hoe pak je huiseigenaren aan die mensen wegpesten omdat ze dan weer hogere huren van nieuwe mensen kunnen incasseren? Of geloof je echt dat mensen met geld altijd de goedheid zelve zijn en het alleen de mensen zonder middelen zijn tegen wie de wet zich hoort te richten?

Wat doe jij als de eigenaar van een pand een knokploeg op je afstuurt?
Denk je echt dat krakers voor hun plezier kraken en niet liever zelf in een betaalbare woning huur betalen en dan tenminste onbedreigd kunnen slapen?
Mensen met lage inkomens moeten tegenwoordig vaak meer dan de helft van hun inkomen aan wonen betalen. Veel mensen wonen te duur. Maar dat zal de projectontwikkelaars die voor betaalbare woningen zouden moeten zorgen niet echt een zorg zijn.

Eigenlijk hoop ik dat je je sociale hart zal laten spreken en deze mensen zal steunen.

Zoals duidelijk uit het stuk blijkt gaat het nauwelijks om leegstand, maar om een verdelingskwestie. De gemeente en hier in het bijzonder het stadsdeel Zeeburg is bezig de voorhanden woonruimte te herverdelen , en dan duidelijk van de armen naar de rijken.
Dit geldt dan zowel voor de corporatiewoniongen als voor particuliere woningen zoals de celebesstraat.

In beide gevallen beschouwd het stadsdeel verkoop per etage als de enige manier om een opknappartij van de panden voor elkaar te krijgen. Het feit dat het vertrek van de hurende bewoners daarbij voorlief geniomen wordt, en daardoor eigenl;ijk een substantiel onderdeel van de bevolking van de oude indische buurt gewoon verwangen wordt, is daarbij _geen_ onderwerp van wat politieke discussie dan ook.

Opmerkelijk daarbij is ook de rol van de bouw en woningtoezicht ambtenaren, die steevast _alles_ doen, om huurders ervan te overtuigen om van hun rechten ‘vrijwillig’ afstand te doen. Als je het bestuur erop aanspreekt (zo gedaan via de huurdervereniging), wordt zonder veel te schermen gewoon gezgd, dat diot beleid is. Ik noem het collusie, dus onbehoorlijke samenwerking tussen overheid en een selecte privepartrij in een socioeconomisch conflict.

Het feit dat juist de armeren onder deze bewoners niets erover zeggen, is niet verder verbazingwekkend. In een klassemaatschappij , zoals de onze , krijg je vanaf het begin ingetrechterd, dat je beter je kop kan houden , als de hoge heren een besluit hebben genomen, anders zwaait er immers wat! Om dit te illustreren zijn er een paar jaar geleden een receks cameras geplaast op de hoofdstraat van ons doorpje.
En voor wie het nog steeds niet geloofd: gewoon even de wijk afgezet en preventief gefouillerd, opgejaagd enz enz.

Kraken in zo een context gaat niet over leegstand (nooit eigenlijk), maar is een vorm van bezetting om een andere ontwikkeling af te dwingen.

We willen immers niet de kruimel van de taart maar de hele bakkerij voor iedereen

In de Indische Buurt staan diverse bouwsels, variërend van (echte) oudbouw t/m behoorlijke nieuwbouw. Die nieuwbouw is natuurlijk gekomen ter vervanging van bestaande om diverse redenen* tot sloop veroordeelde bouw(val). Op een gegeven moment is er de idee ontstaan om buurten te ‘verrijken’ door de bevolkingssamenstelling te heterogeniseren, liefst met meer kapitaalkrachtige bewoners, want dat zou de plaatselijke middenstand (detailhandel) mede een stimulans geven, derhalve ook een impuls geven aan de lokale werkgelegenheid. Dat was althans de eenzijdig economistisch bedachte beleidstheorie.
Dat om een meer gediversificeerd bevolkingsbestand te bereiken bepaalde ‘overtolligheden’ naar elders moeten verhuizen is natuurlijk begrijpelijk. Meer oog voor het individuele ondergeschoffelde belang zou dan ook geen kwaad kunnen.

In de praktijk blijkt de onroerendgeodsector zichzelf hiermee rijker te rekenen, nog een schepje erbovenop gooiend door projectontwikkelingsplannen die een aanzuigende werking zou moeten leveren voor de naar een leuke woonwijk zoekende meerverdiener. Je zou zeggen dat ook deze goed voor zichzelf zorgende bevolkingsgroep onder druk van de woningnood eieren voor hun geld zouden kiezen, maar mogelijk zit de Amsterdamse woningmarkt om nog geheel te ontrafelen redenen** hopeloos op slot.
Ook blijkt dat veel ‘gegoede’ bewoners helemaal niet zoveel financieel uitstralen naar de plaatselijke buurt omdat hun levensstijl nu eenmaal gebaseerd is op het af- en aanscheuren met hun wagenpark naar hun aankoopadressen van weleer, de wijk verblijdend met bergen parkeerproblematieken en congestie (plus parkeergarages voor deze happy few), met als gevolg verzieking van het straatbeeld met ruimtevretende vierwielers en onvrijwillig aerosolen inademende buurtbewoners.

Er is dus sprake van een asymmetrische machtsverhouding, waar het kraakambacht tenminste nog een koevoet tussen weet te krijgen. Hoewel niet alle krakerij zo altruistisch is als weleens wordt beweerd, kunnen we kraken toch zien als een symptoom van het zieke danwel inefficiënte bestel ter plekke, waarbij gemeentelijk beleid een belangrijke rol speelt. Uiteraard is de politiek daarover verdeeld, wat ook logisch is als de partijen uiteenlopen in het najagen van het eigen tot en met het algemeen belang (met bijbehorende oogklepperijen danwel tunnelvisies). Recentelijk zijn er bijvoorbeeld herhaaldelijk plannen gelanceerd om het ‘scheefwonen’ te bestrijden door de huurprijzen te verdubbelen…

* Paalrot, achterstallig danwel speculatief (lees: misdadig) gebrek aan onderhoud, sociaal-economische plannenmakerij, juridische steekspelen (ja daar zijn de gemiddelde in armoede levende burgers niet erg goed in blijkt keer op keer, krakers daarentegen hebben vaak nog wel een vuistje in deze) etc.

** RS noemde in reaktie 6 al de tendens van kleinere gezinnen danwel alleenstaanden per woning, wat meer woningen en ruimte vereist.

@twee sterretjes, ik snap de hetze tegen alleen wonen niet. dat houdt vrouwen namelijk onafhankelijk.
Wat als je net als in de jaren 60 moest trouwen om uit het huis van je ouders te kunnen?

Er zijn een hoop mensen, mijn vorige buren bijvoorbeeld, en oh ja mijn nieuwe buren ook… die niet durven samenwonen omdat er dan een zijn huis kwijt is, als het misgaat. dat proefsamenwonen helpt niet echt, t gaat meestal pas na een jaar of drie mis en dan ben je je huis al kwijt. Dat is natuurlijk zonde, er zou een veel betere regel moeten zijn voor mensen die op straat staan na een relatie. Het enige jammere is dat er zoveel sociale huizen worden gesloopt dat je met voorrang nog later aan een huis komt dan zonder.

Zoals ik al zei in mijn andere stukje, door de fikse stijging van het erfpachtcanon, hoeven we niet meer neer te kijken op onroerendgoedbaasjes. Die mensen hebben het behoorlijk zwaar.

RS als jij zegt:
“Wat jij bepleit is een totaal andere politieke inrichting van de samenleving. Maar een werkend alternatief in de zin zoals jij bepleit heb ik in de geschiedenis nog niet aangetroffen, hoe goed de idealen ook vaak waren.” ben je conclusies aan het trekken voor wibaut die wibaut zelf nog helemaal niet gemaakt heeft.
dat zijn een argumentum ad baccum, ad hominem en een stropopredenering in één
http://nl.wikipedia.org/wiki/Drogreden

Het betreft geen tweesterrenhetze, maar een optelsomfeit. Het is alleen maar leuk om meer ruimte per persoon te hebben (als dat er is), en alleen wonen is geen schande maar relatief normaal, of moet ik zeggen steeds normaler?
Daarnaast wordt vaak bij renovaties de bestaande bouw opgeleverd met minder woonunits dan daarvoor aanwezig waren omdat ook de woningen wat groter worden. Dat houdt wel in dat er meer ge-/verbouwd moet gaan worden om de vraag naar woningen op te vangen (leegstaande kantoorpanden bijvoorbeeld, als ze dan toch elders nieuwbouw daarvoor aan het plegen zijn, wat wel de vraag oproept wat de zin is van het bouwen van nog meer kantoorruimte; dat gaat denk ik vooral om status ipv om logistiek).
Zoals je aangeeft is de situatie in Amsterdam pervers te noemen als iedereen zijn oude huis aanhoudt voor het geval dat (en het dan al dan niet noodgedwongen verder onderverhuurt, vaak in weerwil van het gesloten huurcontract). Het huis behouden bij samenwonen is ook een symptoom van de al decennialang aanwezige schimmige sociale woningmarkt in vooral Amsterdam. Liberalisering van de huurmarkt is hier geen oplossing voor, levert een opjaagbeleid op, vooral als de maximaal wettelijke huurverhoging wordt afgeschaft.
Ook zonder dat afgeschoten danwel opgeschorte liberaliseringsgedoe zijn woningstichtingen zich al aan het gedragen als BVtjes met winstoogmerk, gezien de massale stijging van de splitsingsvergunningen die het mogelijk maakt woonunits op de markt te verkopen voor huurprijsopdrijvende marktprijzen, vooral op een overspannen markt. Dat daarvan andere woningen worden gerealiseerd is niet geldig voor elke woningstichting, gezien de financiele reserves van een aantal van hen, wat bewijs is van de winstgevendheid van hun aktiviteiten, dus reden temeer om de wettelijk maximale huurverhoging te handhaven, vooral in overspannen marktsituaties.

RS verondersteld dat tot bereiken van sociale doelen, zoals een betere verdeling van woonruimte, een algehele omwenteling noodzakelijk zou zijn. Dat soort revolutionair enthousiasme doet me wel deugd, maar is (zowel optimistisch en pessimistisch bezien) een beetje naief.

De feitelijke sociale verhoudingen zijn niet de uitwerkingen van politieke besluiten (parlementair of anders) maar het is het poltieke stelsel dat uiteindelijk een geformaliseerde uitdrukking van de sociale verhoudingen is.

Met andere worden, het ingrijpen op sociaal niveau, en dan zowel wat het beinvloeden van de publieke opinie betreft, als het aangrijpen van de feitelijke bezitverhoudingen (zonder dat het formele eigendomsrecht verandert), gaat uiteindelijk ook op de formele (parlamentaire) vlakte zijn uitwerkingen hebben. Sterker nog, zonder daden op feitelijk niveau, gaat op het parlementaire niveau niets veranderen. Stemmen alleen heeft daarbij niet genoeg impact.

In het concrete geval van de IB betekend dat dus, dat zowel (desnoods met de koevoet) een aantaal dingen feitelijk stopgezet moeten worden, en te gelijkertijd de publieke (politieke) discussie fel gevoerd moet worden. Een van de tonelen is daarbij het stadsdeel kantoor, maar pers en straat horen daar duidelijk ook bij.

Aan het eind van de rit is het daarbij niet zo belangrijk, welke koppen dan de petten van de macht ophebben (of die van de ‘oppositie’), maar dat de feitelijke sociale doelen ook bereikt kunnen worden.

Anders: betse RS, de krakertjes regelen (met jou samen?) de reparatie van de parlamentairedemocratie van onderen!

[...] de sociale zuiveringspolitiek onder de noemer ‘Werelds Wonen’ [...]

Deze quote is wel een overpeinzing waard.

De slogan ‘Werelds Wonen’ is hoogstwaarschijnlijk bedacht door een communicatiedeskundige. Zeker weten doe ik het niet. Ik heb geen hoor en wederhoor toegepast indeze.

Terzijde vraag ik mij wel af hoeveel afgestudeerde neerlandici bij de afdeling communicatie werkzaam zijn bij het stadsdeel Zeeburg. Waarom vraag ik mij dit af? Omdat toen ik studeerde, Cicero mij dagelijks in mijn oren tetterde en mij ervan doordrong dat een redenaar die zijn uitspraken in woord en geschrift niet door een hogere vorm van moraal liet beïnvloeden maar een halve redenaar was. Een soort van vilein figuur, een sofist, een op voordeel beluste broeder. En dat mis ik toch wel een beetje hier: een moraal die verder gaat dan koopmansbroeder ik ben uw hoeder.

Mijn vraag is hiermee nog niet beantwoord of juist wel?

Beste Tess

Dit werpt meer vragen op, dan het aantwoorden uitlokt.

De werkelijkheid is vast banaler. Maar van een ding ben ik vrijwel zeker. Het achterliggende plan is in kille koopmaansgeest bedacht, die mensen als investoren klanten of juist kostenpost beschouwt.

De rol van de comminicatiedeskundoloog is beter als PR medewerker of , ouderwets, als propagandist te omschrijven: ‘verzin iets moois om dit te slijten, zodat het niet zo associaal overkomt’.

Men hoeft echter geen nederlandicus te zijn, om zich niet om de tuin te laten leiden. De werkelijkheid spreekt verder heldere taal, door de mond van de stadsdeelambtenaardij die iedere huurder vertelt, dat die beter stadsvernieuwingsurgent kan worden, dan hier moeilijk te blijven doen.

De bovenhuizen in de javastraat worden en masse aan zakenvullers verkocht, wiens verdere handel het daglicht niet verdraagt. Dit neemt men voorlief, omdat er dan eindelijk de yuppen komen!

tis werelds wonen in onze buurt

<blockquote> [...] De feitelijke sociale verhoudingen zijn niet de uitwerkingen van politieke besluiten (parlementair of anders) maar het is het poltieke stelsel dat uiteindelijk een geformaliseerde uitdrukking van de sociale verhoudingen is.[...]
<blockquote>

En het is het politieke stelsel dat de wettelijke kaders schept om de feitelijke sociale verhoudingen aan de man te brengen.

Daarbij zijn het de mensen met geld die uiteindelijk weer de politieke kaders dermate naar hun hand zetten zodat de politiek hun speelbal wordt.

This is a viscious sircle

De politiek laat het eigenlijk over hele linie lopen. Lees vooral wat er aan het einde wordt gezegd.

De toezichthouder ziet hier geen enkel probleem!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Sorry voor de ietwat uitbundige leestekenoperatie, maar ik moest even wat kwijt in de nasleep van alle toezichthouders die hebben zitten slapen bewust dan wel onbewust.

Nu dan de link:
http://www.volkskrant.nl/binnenland/article1102093.ece/Minder_huurwoningen_dan_verwacht

Ik hoop niet dat de directeur van het CFV jan van der Moolen, dat is dus de toezichthouder die geen enkel probleem ziet in dat de cooperaties zich niet aan afspraken houden,  en dat er te weinig huurwoningen komen dezefde is als de Van der Moolen in :
http://nl.wikipedia.org/wiki/Van_der_Moolen

Geen commentaar?

@ Rogier

Volgens Google is dhr. Jan van der Moolen al z’n hele leven directeir van het CFV en heeft hij nooit nevenfuncties gehad en is er verder helemaal niets over hem bekend.

Om uit te rekenen dat er minder huurwoningen komn, hoef ik geen toezicht van het CFV. Het instorten van de huizenmrkt staat voor de deur. daar gaat niemand , die op winst aast nu investeren.

Op winst azen is tegelijkertijd ook en van de grote problemen, die die volkshuisvesting zo heeft. Wonen is een basisbehoefte en kan ter goede trouw niet an marktwerking worden overgelaten, tenminste dan niet als ‘marktwerking’ gelijk gesteld is aan ‘winstoogmerk’.

De enige manier om , kredietcrisis of niet, vaart erin te krijgen, is door het bouwen van woningen uit gemeenschapsgeld te financeren en op deze manier de schaarste te beperken. In tijden van een economische neergang is dit juist ook een manier om de economie in haar geheel krachtig te stimuleren.

Als dit goed gedaan wordt , is het, ook als de crisis voorbij gaat, afgelopen met de geldklopperij mer het vastgoed.

Ik vraag me af hoeveel mensen serieus en huis zouden willen kopen als er genoeg prijsgereguleerde huurwoningen beschikbaar waren.

@ Wibaut

Ik vraag me af hoeveel mensen serieus en huis zouden willen kopen als er genoeg prijsgereguleerde huurwoningen beschikbaar waren.

Daar heb je een punt.

Het CFV is wel een hele grote organisatie. Vrijwel alle cooperaties zijn daar bij aangesloten. Een mammoet!

http://www.cfv.nl/08/index.php?option=com_wrapper&view=wrapper&Itemid=49

Maar goed, over Van der Moolen. Ik neem aan dat hij toch voor dat hij die functie bij het CFV kreeg ergens anders gewerkt heeft? Dat wordt je toch niet zomaar?

Rogier,

Ik vindt ook niet dat prive woningeigendom door gemeenschapsgeld gefinanceerd moet worden, maar alleen collective oplossingen. Dat geldt zowel voor woninbouwcorporaties zoals die nu bestaan (met diens verstaande dat ze dan geen winst moeten of hoeven te maken) als gemeentes die zelf ook aan comunale volkshuisvesting mogen doen.

Dezen oplossingen moeten voor iedreen beschikbaar zijn, met diens verstaande dat via het belastingsstelsel naar inkomen wordt afgedragen en woningen naar behoefte worden verdeelt.

Als iemand, ondanks beschikbaarheid van woonruimte binnen zo een systeem alsnog een eigen huis wil kopen, mag die dat zeklf financeren, en dan zonder belastinsgaftrek. Dit ontslaat uiteraard niet van de verplichting om de communautaire volkshuisvesting mede te financeren via inkomsafhankelijke belastingen.Uiteraard mag daarvoor alleen grond gebruikt worden , die niet voor de communautaire huisvesting nodig is.

Ter vergelijking: openbaar vervoer wordt ook uit belastingsgeld gefinanceerd. Uiteraard mag je een auto hebben, wat niet inhoud dat de motorweg de trein in de weg mag staan, of dat het auto van sde belasting aftrekbaar is.

Dit moet waarborgen dat de verantwording voor het basisrecht op wonen door de gemeenschap wordt gedragen en mensen niet met de consequenties van verkeerd gelopen ontwikkelingen (zoals de kreditcrisis) individuel worden opgezadeld.

samen staan we namelijk sterk

Winstbejag maakt de mens zwak inzake moraal.

Ik dacht altijd dat er aan winst net zoals bij verlies een maximum was.

Voorst dacht ik ook dat de winst weer in de voortgang van het bedrijf en dus ook de werknemers gestopt moest worden? Waar ben ik de weg kwijtgeraakt?

Samen is er niet meer zo bij Wibaut. Samen is zwak!

Ik denk dat jullie wel optimistisch kunnen zijn dat een hoop huizen die oorspronkelijk verkocht zouden worden, bijvoorbeeld op IJburg, nu verhuurd gaan worden.
De mensen moeten toch wonen en huur garandeert dan een cashflow voor de huisbaas, die betrouwbaarder is dan de bank en laten we eerlijk zijn, de grondprijs is nog niet overal tot stilstand gekomen, met als gevolg dat het canon omhoog schiet en de huisbazen het niet door kunnen berekenen. Zoals ik al zei een paar dagen terug
http://www.zeeburg.nu/index.php/site/comm/erfpacht_amsterdam_stijgt_hard/

Dit is een van de weinige dingen waarvan ik denk dat het wel los zal lopen. Wel denk ik dat goedkoop wonen er voor de meeste mensen niet meer bij zal zijn.
De huurprijs zal omhoog gaan waar mogelijk, met als gevolg niet alleen een hogere inflatie maar ook een stilstand van de toch al niet zo beweeglijke woningmarkt.

RS,

Ja ik wil dat de woningbouwcorporaties onder politiek ipv puur economisch gezag belanden. Dit houdt niet in dat per se de parlamentaristische meederheid dat moet doen, de leden mogen wat mij betreft evengoed het bestuur _kiezen_. Her stichtingsmodel, waar de directeurs elkaar benoemen is echter niets.

Wat verhuur door particulieren betreft, wil ik graag dat het puntensteslel voor alle woningen geldt, dus dat de ‘vrije sector’ afgeschaft wordt. Ook een toewijzing via de woningwet ipv een ‘markt’ lijkt me zinnig allang het zo moeilijk is om een woning te vinden.

Dermate ingrijpende maatregelen zijn, zoals gezegd, alleen te rechtvaardigen, als ook belastinggeld wordt geinvesteerd in de huizen in kwestie.

Dermate ingrijpende maatregelen zijn, zoals gezegd, alleen te rechtvaardigen, als ook belastinggeld wordt geinvesteerd in de huizen in kwestie.

In plaats van belastinggeld voor moordende wapens en ander oorlogstuig, investeringen in een gezonde huizenmarkt!

Wat zou er gebeuren als de rentaftrek voor hypotheken, bij de belastingen, niet meer kan?

Ergens klopt dit ook niet meer. Sinds de woningstichtingen
beursgenoteerde bedrijven zijn geworden moet je als huurder heel veel zef investeren in de woning. Je kan een soort van opknapcontract afsluiten, waar je dus ook voor moet betalen.
Maar gek genoeg vallen jouw reparaties aan de woning vaak net buiten dat contract. Maar goed, het is dus scheefgegroeid.

Waarom mag een koper wel zijn ‘huurkosten’ aftrekken en een huurder niet? Juist ja omdat die een lening heeft bij de bank die dan weer met dat geld kan gaan speculeren en daarvoor krijg je dan als lokkertje, om maar vooral dat geld te lenen, een belastingvoordeel. Ja, de ene hand wast de andere. Behave dan dat de handen inmiddels van velen niet meer schoon worden!

Dat klopt niet helemaal, Tess. Woningcorporaties zijn geen beursgenoteerde bedrijven. Woningen worden ook gebouwd door projectontwikkelaars die beursgenoteerd zijn. En hoewel corporaties zich hoe langer hoe meer gaan gedragen als projectontwikkelaars is dat niet hetzelfde.
Woningcorporaties heben juist een wettelijke plicht om te zorgen voor de sociale woningbouw. Hun winsten moeten daarvoor gebruikt worden en zijn niet voor aandeelhouders.

Dat is juist de kritiek op de woningcorporaties: dat ze (naast de zelfverrijking van de top) zoveel activiteiten ontwikkelen naast hun wettelijke plicht voor genoeg sociale woningen. En als ze al bouwen is het niet voor de doelgroep die op jarenlange wachtlijsten staat.

Daarom heeft Wibaut gelijk: het experiment om woningstichtingen de maatschappelijke zorg voor sociale woningbouw te geven is mislukt. De stichtingen moeten daarom onder directer toezicht van de overheid komen. Of moeten weer zoals vroeger Verenigingen worden, waarin de huurders het beleid bepalen en het bestuur dat uitvoert. Tenslotte zijn ze allemaal zo begonnen: als een vereniging van huurders om te zorgen voor betaalbare woningen.

Dat het belachelijk is dat de overheid met belastinggeld via de hypotheekrenteaftrek de eigenaren van koopwoningen steunt, daarin heb je natuurlijk groot gelijk.

[...] Of moeten weer zoals vroeger Verenigingen worden, waarin de huurders het beleid bepalen en het bestuur dat uitvoert. [...]

.

Ah ... dat waren nog eens mooie tijden. Ik heb daar hele goede herinneringen aan. Op de eens of adere wijze voelde ik mij beschermd in tegenstelling tot nu.

Zie dat maar weer eens in het leven te roepen.