Zwelg zwelg. Ik zwelg maar in zelfmedelijden. Zwelg zwelg. Het begon toen ik een tijdje op een bedrijf had gewerkt. De halve dag uit het raam staren, aardig doen tegen vervelende mensen, vervelend doen tegen aardige mensen, het naspelen van Dilbert stripjes, ik had er na een week al behoorlijk genoeg van. En sindsdien kijk ik elke week op alle websites van universiteiten op zoek naar een leuke aio-plaats. Maar de meeste aio-plaatsen zijn beta-dingen (voor wiskundemensen, kortom). Als het niet iets is met kankeronderzoek dan is het wel een onderzoek naar C++, oftewel: niks voor mij… Dus ik ben aan mijn eigen projectschets begonnen.
Redacteur Rob las het van de week per ongeluk, toen ik het naar de verkeerde Rob had gemaild. De lust om te lezen ontging hem meteen. Geen wonder, als je stuk getiteld “de relevantie van speltheorie voor internationaal recht” heet, en dan ook nog in het Engels is, om de haverklap voetnoten heeft, en geen zin korter is dan 3 regels.
Het deed mij wel een belletje rinkelen. Waarom moet onderzoek altijd zo vreselijk ver van mensen hun bed staan? Terwijl natuurkundige wetenschap aantrekkelijk wordt gemaakt door leken met allerlei kwizzen op teevee, moet het wat de alfa-kant betreft, zo moeilijk mogelijk. Dat betekent om kort te gaan, bij elke zin een lange voetnoot met veel verwijzingen en om de drie woorden een verwijzing in de tekst (Nijntje Pluis, 1972). Wordt het daar nu wetenschappelijker van? Volgens mij vooral onleesbaarder.
Al die voetnoten-mores is volgens mij alleen bedoeld NWO-bursalen af te peuteren. De NWO is erg zuinig met het verstrekken van geld aan onderzoek dat niet met techniek of biologie te maken heeft, zo wil de heersende opvatting in alfaland. En echt wetenschappelijk wordt een onderzoek in ethiek (een vakgebied binnen filosofie dus) natuurlijk nooit, volgens microbiologen als Plasterk althans. Die zei in een uitzending van buitenhof dat ethiek uberhaupt niets met wetenschao te maken heeft. Zouden die lange voetnoten daar dan tegen helpen?
En nu zit ik maar halve dagen te somberen over het doel van wetenschappelijk onderzoek. Is het niet veel belangrijker dat de mensen wat hebben aan je onderzoek? Waarom zouden we eigenlijk nog onderzoek willen doen naar de genetische in kaart brenging van de ansjovis, als we ook gewoon onderzoek kunnen doen naar Tatort, of de predagogische kwaliteiten van pretparken? En wanneer is het noemen van voetnoten nog een loutere kwestie van name-dropping?
Ik denk niet dat mijn projectschets ooit nog af komt.
. Als je werkelijk wilt promoveren gaat jou dat lukken ... visualiseren heet dat!
.