Geknipt uit NRC Handelsblad
[...]
Etnisch mengen mag moeizaam gaan, toch komen op veel zwarte basisscholen geleidelijk meer witte kinderen. Daardoor krijgen in de grote steden autochtone ouders te maken met ouders die vaak niet in Nederland zijn geboren. Hoe verloopt hun omgang in Amsterdam en Rotterdam? Uit gesprekken met ouders en basisscholen rijst de vergelijking met lucifers afstrijken: het schuurt, er breekt wel eens een houtje, maar de vlam is mooi.
In de Amsterdamse basisschool J.P. Coen luisteren op een aprilavond zo’n tweehonderd mensen naar de levensverhalen van vier ouders, uit India, Marokko, Turkije en Nederland.
Moeder Karima vertelt over Marokko en hoe ze daar bijna verdronk in zee: “Mijn man zag niets, hij lag daar maar met zijn zonnebril.” Ze zet een zonnebril op, wringt de poten onder haar hoofddoek. De ouders in de zaal lachen. “Nu heb ik zwemles in Nederland.”
Daarin kunnen de gewoonste dingen al heel bijzonder blijken te zijn. Neem afspreken na school. “Op zichzelf gaat het prima”, zegt Don Weenink, die twee zoons heeft op De Olympus in IJburg. “Maar de Surinaamse moeder bij wie mijn jongste zoon ging spelen, zei later dat ze verbaasd was omdat in Suriname de kinderen gewoon buiten spelen.”
Van de ruim 60.000 basisschoolleerlingen in Amsterdam is tweederde allochtoon. In Rotterdam is van de 55.000 basisschoolleerlingen 60 procent van allochtone afkomst. De verschillende bevolkingsgroepen wonen in Amsterdam door elkaar in de negentiende-eeuwse wijken rond het centrum en in een nieuwbouwwijk als IJburg. In Rotterdam wonen ze vooral in wijken ten noorden van de Nieuwe Maas. De gemengde scholen zijn er laboratoria van de multiculturele samenleving.
Daarin kunnen de gewoonste dingen al heel bijzonder blijken te zijn. Neem afspreken na school. “Op zichzelf gaat het prima”, zegt Don Weenink, die twee zoons heeft op De Olympus in IJburg. “Maar de Surinaamse moeder bij wie mijn jongste zoon ging spelen, zei later dat ze verbaasd was omdat in Suriname de kinderen gewoon buiten spelen.”
[...]
Meer scholen moeten zoiets doen, vindt stadsdeelvoorzitter Fatima Elatik van Zeeburg. “Het kan ook anders. In het oostelijk havengebied hebben we een project gedaan met een witte en een zwarte school. Daarbij gingen witte en allochtone moeders met elkaar naar de markt of theedrinken. Zo leerden ze elkaar beter kennen en dat heeft geholpen de afstand te verkleinen.”
[...]
door:
Karel Berkhout; Sheila Kamerman
Lees het hele artikel hier:
http://archief.nrc.nl/index.php/2009/Mei/02/