Armoede en Eenzaamheid
Ahmed verwelkomt iedereen en vertelt iets over de geschiedenis van Assadaaka. Samen eten zorgt voor verbinding. We zijn er om vooral migranten uit Amsterdam Oost een plek te bieden en om ze te helpen zichzelf te helpen. Voor vragen of om gewoon een praatje te maken kun je gewoon bij ons binnen lopen. We proberen eenzaamheid altijd bespreekbaar te maken en armoede ook, deze twee thema’s gaan vaak samen gepaard.
Vandaag hebben we twee gasten i.h.k.v brandveiligheid en een mevrouw van een thuiszorg organisatie. Roy Alladin stelt zich voor, hij werkt ruim 26 jaar bij de brandweer en houdt zich bezig met de diversiteit binnen de organisatie samen met Zouhair. Zij vinden het belangrijk dat er meer diversiteit komt bij de brandweer om een goede weerspiegeling van de stad weer te geven. De reden van hun komst vandaag is dat ze graag meer Marokkaans-Nederlandse jongeren in dienst willen nemen. Daarnaast willen zij dat werken bij de Brandweer meer bekendheid krijgt onder deze groep jongeren en hun ouders. Ahmed benadrukt dat de bezoekers ambassadeurs zijn en het door kunnen vertellen in hun omgeving.
Om bij de brandweer te kunnen werken, heb je minimaal MBO niveau 3 nodig en de minimumleeftijd is 18 jaar. De basisopleiding duurt 3 maanden, daarna volgt een werken-en leren periode, deze duurt in totaal 2,5 jaar. Tussentijds zijn beoordelingen, doorloop je deze goed dan ontvang je een contract van 20 jaar. Na 10 jaar kun je kiezen welke opleiding je wilt volgen. Je begint als aspirant brander, daarna wordt je brandwacht voor 5 jaar, dan kun je hoofdbrandwachter worden en vervolgens bevelvoerder zowel op de kazerne als op straat. Ook zijn er staffuncties, de doorgroeimogelijkheden zijn groot.
Er zijn drie verschillende werkroosters: één van 8 uur, één van 9 uur en een 24-urig rooster. De kazerne ‘Victor’ in de Dapperbuurt heeft twee shifts van 8 uur, vroeger had het een 24-urig rooster.
Iedereen krijgt gelijke kansen binnen de brandweer.
Roy vraagt aan de ouders of de brandweer leeft onder de jongeren en of ze er met hun kinderen over praten. Weinig ouders zijn bekend met werken bij de brandweer.
Tina Ibe stelt zichzelf voor, zij heeft sinds februari een eigen thuiszorgorganisatie opgericht: Ibe Thuiszorg en wil graag wat informatie delen en bekendheid aan haar organisatie geven. De organisatie is voor iedereen, maar met name op migranten gericht. Haar organisatie is in Amsterdam Zuid-Oost, zij werkt met vier collega’s samen. Zij willen graag kwaliteitszorg aanbieden. Zij is een verpleegkundige en heeft zes jaar in de thuiszorg gewerkt. Door die ervaring wilde zij een eigen organisatie opzetten om betere kwaliteit en hulp te bieden. Familie staat bij hen centraal, respect voor de cultuur vindt zij belangrijk. Zij bieden allerlei soorten hulp, alle thuiszorgactiviteiten verzorgen zij, zoals verzorging/verpleging en begeleiding. Verder hebben zij geen wachtlijst. Als u belt regelen zij alles met de huisarts voor u, ook werken zij samen met fysiotherapeuten. Er zijn medewerkers die o.a Marokkaans spreken.
Hieronder vindt u de toespraak van Ahmed:
Dialoogontbijt over armoede en eenzaamheid,
Van harte welkom iedereen.
De stichting Assadaaka Community is opgericht met het doel om mensen met een zichtbare en onzichtbare beperking, en dan vooral migranten uit Amsterdam Oost, een plek te bieden waar ze terecht kunnen voor informatie, advies, aanspraak, contact en gezelligheid, maar vooral om ze te helpen zichzelf te helpen. Wij lossen niet op, we zoeken samen naar oplossingen voor de eigen situatie die iemand zèlf kan uitvoeren.
Mijn naam is Ahmed El Mesri, ik ben voorzitter van Assadaaka Community. Wij zijn opgericht in 1990 en wij zijn een vrijwilligersorganisatie die geheel draait op de medewerking van lotgenoten en ervaringsdeskundigen.
Zo bieden wij hoop aan elkaar. Hoop is wat ons bindt. We geven elkaar hoop en bieden anderen hoop door ze te laten zien dat we, met elkaar, voor elkaar krijgen wat alléén vaak niet lukt als er veel hindernissen te nemen zijn.
Hoop is een wezenlijk levensthema waar geen mens zonder kan. Hoop wil niet zeggen dat àlles nu mogelijk wordt, maar wel dat iemand zelf in actie kan komen om iets aan de eigen omstandigheden te doen ter verbetering van het eigen lot. En het her- en erkennen van de ander door het lotgenotencontact is daarbij van wezenlijk belang.
Bij ons is de drempel laag. Je bent van harte welkom om gewoon binnen te komen en een praatje te maken, samen thee te drinken, vragen te stellen.
Je kunt bij ons praten met lotgenoten maar ook met ervarings-deskundigen: mensen die de weg weten naar instanties bijvoorbeeld, of die je advies kunnen geven over allerlei zaken en vragen waar je mee zit.
Je kunt meedoen aan allerlei informatiebijeenkomsten en debatten. Je kunt informatie krijgen over van alles waar je mee te maken hebt. En je kunt geholpen worden om ofwel zelf de weg naar een instantie te vinden, ofwel om begeleiding te krijgen van een lotgenoot als je het echt niet zelf kunt.
’n Stukje migrantengeschiedenis
Ooit zijn migranten uit allerlei landen als ‘gastarbeiders’ naar Europa gekomen en ook naar Nederland. Ze hebben hier hard gewerkt en zo hun steentje bijgedragen.
De mannen hebben hun best gedaan maar velen van hen hebben nu het gevoel dat ze hebben gefaald: ze kwamen indertijd maar voor éventjes en zouden dan weer teruggaan naar hun eigen land. Dat was hun droom. Maar intussen zijn ze dat teruggaan gaan uitstellen. En ze bléven het uitstellen. Zo is het bij de droom gebleven.
De vrouwen zijn hier naar toe gehaald uit het thuisland en de kinderen zijn hier geboren. De mannen gingen door met hun werk – als ze dat nog hadden – en droegen niet bij aan de opvoeding van de kinderen: ze werkten hard, kwamen thuis om te eten en te slapen, en de volgende dag ging het weer gewoon net zo.
Ook hebben veel van die mannen zich niet kunnen verplaatsen in het leven van hun vrouwen hier: hoeveel moeite die hadden met zich aanpassen, met hun plek vinden buiten de deur en in huis met de opvoeding van de kinderen.
De mannen hadden het daar doorgaans veel te druk voor. Èn ze vonden het traditioneel gezien ook een vrouwenzaak.
Vervolgens raakten veel mannen werkloos of ze werden ziek. Zo werden vrouwen gedwongen om de draad zelf op te pakken en het heft in eigen hand te nemen. De meeste vrouwen hadden niet de gelegenheid om te studeren, en werken was vaak onmogelijk naast het draaiende houden van het gezin thuis.
Al dergelijke omstandigheden maakte dat zowel mannen als vrouwen op zichzelf waren aangewezen. Dat is een eenzame positie. Voor allebei.
Maar intussen was het leven in de Nederlandse samenleving gewoon doorgegaan en veranderden er langzamerhand veel dingen. Vrouwen in de Nederlandse maatschappij waren intussen veel zelfstandiger geworden en zochten meer hun eigen weg náást de man en het gezin.
Nu is het de beurt aan de migrantenvrouwen om het heft in eigen hand te nemen.
Dat betekent dat vrouwen nú ook zelf op dingen af kunnen stappen en meer hun eigen lot in eigen hand kunnen nemen. Ook als migrantenvrouwen. Ook zij met een beperking.
Bij het woord ‘beperking’ heb ik het dan niet alleen over fysieke beperkingen die voor iedereen zichtbaar zijn maar ook over psychische beperkingen. ‘Er is geen mens zonder vlekje’ is een bekende Nederlandse uitdrukking. Maar als je er niet als vanzelfsprekend zelfstandig door kunt functioneren, dan is er hulp mogelijk. Er zijn mensen om je heen die je kunnen ondersteunen met informatie, met een luisterend oor, met advies, en met nieuwe ideeën. Een plek waar je altijd terecht kunt, voor al je vragen en noden. Die plek heet vriendschapshuis.
We doen het niet vóór je maar mèt je, samen met anderen.
Assadaaka Community is opgericht juist voor dit doel: om mensen te helpen zichzelf te helpen. Wij vinden dat het nodig is dat migranten met een beperking, en zeker vrouwen, niet in isolement blijven en wij bieden daartoe de helpende hand.
Wij vinden het belangrijk dat iedereen in onze samenleving zo goed mogelijk mee kan doen en op kan komen voor zichzelf.
Wij als Assadaaka Community willen mensen aanspreken op hun gezonde deel. Wij willen mensen erbij halen en ze méé laten doen. Met elkaar, met hun lotgenoten, met hun buurt- en stadgenoten. Wij willen mensen aan blijven spreken op meedoen naar vermogen, in plaats van te blijven zitten wachten tot het beter wordt.
Dus, beste mensen, onze boodschap is: Wees van harte welkom! bij Assadaaka Community. Kom vooral binnen met uw vragen, of alleen voor een praatje. Onze deur is altijd voor u open.
Hoop is het zaadje dat kan groeien door het samen te verzorgen. Maak met uw komst de hoop voor iedereen groter en groter.
Voor meer informatie tijdens kantooruren:
ASSADAAKA: Polderweg 300, 1e etage, 1093 KP Amsterdam | Tel: 0647440672 | E. .(JavaScript must be enabled to view this email address) | W. http://www.assadaaka.nl
