De avond werd voorgezeten door Erik van der Putten, die zichzelf de ‘technisch’ (t.o. inhoudelijk) voorzitter noemde voor deze bijeenkomst.
Hij legde uit dat de opbouw van de vergadering was om vooral de aanwezigen aan het woord te laten en de bestuurders zo nodig vragen te laten beantwoorden.

De agenda werd bekeken (staat in document over BOMO voor deze avond) en er werd gevraagd of er toevoegingen waren. Dat waren:
- Jaar van de vrijwilliger en
- Frequentie van de vergaderingen.

Hierna volgde een voorstelrondje, waarbij de aanwezigen kort hun naam konden zeggen en van welke organisatie ze hier aanwezig waren. Daarbij viel op, zoals de wethouder later ook benoemde, dat het een bont gezelschap was, mensen van allerlei organisaties en onderwerpen uit de samenleving van Oost.

Lieke Thesingh (wethouder Zorg en Welzijn) ging verder met kort iets te vertellen over de geschiedenis van BOMO tot nu toe. Dat de BOMO na de moord op Theo van Gogh b.v. een goede rol heeft gehad in het bij elkaar houden van de boel en met elkaar het hoofd koel houden. Ze vertelde ook kort iets over de fusie van de stadsdelen en dat ook Zeeburg er toen bij was gekomen. Er groeide ook een verbreding: niet alleen migrantenorganisaties (de M van BOMO), maar ook andere organisaties. BOMO zou moeten doorontwikkelen naar Groot Oost. Zoeken naar samenwerking tot het Sociaal Domein. De wethouder benadrukte, rondkijkend, nog eens: DIT is het sociaal domein, al deze organisaties vormen met elkaar dat sociaal domein.

Vanuit de aanwezigen kwam er de opmerking dat er altijd gemengde organisaties zijn geweest. Genoemd werden de Taalwijzer, Dynamo, de Ouderenadviesraad e.a., niet alléén migranten. Wat betreft de versterking van het Sociaal Domein verwees de wethouder naar de nota hierover. Ze noemde 2 hoofdpunten:

1.        Iedereen moet meedoen.
2.        Iedereen moet de kans hebben/krijgen om zich te ontwikkelen.

En de mensen uit Oost vormen daarbij het kapitaal, vormen de kern, geven hun visie, ervaring, hun kwaliteiten. Hierna kwam ze tot de kernvraag van deze avond: Hoe kunt u als organisaties er aan bijdragen om alles uit mensen te halen, om die kracht uit mensen te halen? Ze noemde als voorbeeld Assadaaka en El Maarif die ze vorige week op de Expeditie Oost had meegemaakt en had gehoord en gezien.

Hierna kwamen er reacties vanuit de zaal. Met name b.v. de vraag waarom het woord ‘minderheden’ geschrapt wordt en er nu wordt gesproken over ‘Netwerk samen Oost’ en ‘Sociaal domein’. ‘Blijft het zoals het was,’ was de kern van deze opmerkingen, ‘of wordt het allemaal anders, en hoe dan? Kunnen wij wel met ons werk doorgaan?’ Eigenlijk was met deze opmerking de ondertoon van deze avond gezet: je hoorde steeds eigenlijk angst (voor verandering van de eigen positie en om ‘gedwongen’ te worden tot iets), in allerlei toonaarden - zoals argwaan, boosheid, verontwaardiging, onzekerheid. Er werd veel gepraat vanuit de eigen organisatie, de eigen achtergrond, de eigen toko, en veelal vanuit eenzelfde soort kramp. Dit staat eigenlijk haaks op hoe de Expeditie Oost bij ons onlangs was afgesloten: met de woorden vertrouwen en samenwerken. 

De wethouder bleef benadrukken dat de migrantenorganisaties zullen blijven en dat ze hun werk zullen kunnen blijven doen. Maar ‘we willen dat ze samen komen. We willen juist dat er een méébeweging vanuit alle organisaties tot stand komt, een actieve opstelling.’ Hier ergens vroeg Ahmed naar de plus- en minpunten van BOMO, zodat een duidelijker beeld kan ontstaan hoe er verder gegaan kan worden. Deze opmerking werd niet heel serieus op ingegaan, er werd alleen melding gemaakt dat de gegevens daarover wel ergens te vinden zijn. Iemand anders ging verder: BOMO had een duidelijk gezicht, ook voor diensten en politie e.d. De expertise van BOMO moet blijven. B.v. bij jongerenbegeleiding. Ook overleg met de instanties die daarmee te maken hebben moet blijven.

Nog wat los opgepikte opmerkingen:

-      We waren al op de goede weg.
-      De professionele organisaties zouden ook moeten (willen) samenwerken met de vrijwilligersorganisaties.

De wethouder nam opnieuw het woord, in een volgende poging om iets van de angst en onzekerheid weg te nemen: We willen zeker de ouwe schoenen niet weggooien. Wel meer laten samenwerken. We moeten ook blijven denken aan thematieken, denk aan: ouderen, jongeren. En denken aan samenwerking tussen vrijwilligersorganisaties en professionele organisaties. We willen kijken naar de waarde die BOMO heeft opgeleverd en daar concreet dingen mee bereiken. We willen ook met name gebruik maken van de kennis en ervaring/expertise die er al is. Samenwerken is en blijft echt belangrijk, ook m.b.t. de continuïteit. We willen de waarde van BOMO overeind laten. We gaan daar zeker naar kijken: naar de ervaring die er al is. En belangrijke onderwerpen blijven staan.

We gingen de pauze in met de vraag ons voor te bereiden op de vraag die er nu ligt: Welke stappen willen wij zetten om als (deze) organisatie overeind te blijven? De concrete uitwerking zou dan moeten komen in de BOMO Plus-gedachte.

Ahmed nam nu het woord om te reageren op de teneur die gehoord werd van angst: Stop met bang zijn, laten we niet meer bang zijn. Denk na over de volgende stappen die genomen moeten en kunnen worden. Denk na over waar je zelf staat en wat je doel is.

Hierna ontstond opnieuw rumoer over wat dan de volgende stap zou moeten zijn, over welk doel en wie z’n doel? Het leek een herhaling van zetten. En telkens moest er weer worden geantwoord met feitelijk steeds opnieuw dezelfde boodschap. Daardoor had ik zelf steeds een onderliggende gewaarwording: Het lijkt of het hier gaat over schijntegenstellingen: de organisaties, ieder op z’n eigen plekkie, tegen de overheid. Terwijl ik zie/denk dat die elkaar veel minder tegenspreken dan nu lijkt. Het doel van dat Sociaal Domein is nou juist om meer mensen meer en beter in te zetten en om te werken aan de wil tot samenwerken aan een leefbaar Oost.

Ik deed zelf ook een duit in het zakje aan deze discussie door te zeggen dat, hoewel ik niet bekend ben met BOMO en dus ’n beetje sprak als de advocaat van de duivel, ik het gevoel had als ik zo luisterde dat ik vooral hoorde dat men zich verweerde tegen iets wat van boven lijkt te worden opgelegd; terwijl het mij zinvoller lijkt om vooral te kijken naar het eigen doel, de eigen werking en hoe daarmee verder te gaan. Eigenlijk voortbordurend op wat Ahmed had gezegd: wees niet meer bang maar bezin je op de volgende stappen. En eigenlijk: geloof in je eigen kracht! Mijn woorden riepen kennelijk nogal wat weerstand op bij iemand van een ouderenorganisatie, die pareerde waarom ik hier dan kwam als ik niks met de BOMO te maken had en dat ik dan beter weg kon blijven! Tjonge jonge! ja ja … Gelukkig sprak de wethouder even later met klem uit dat we hier met respect bij elkaar zijn en elkaar ook met respect dienen te behandelen: niemand wordt uitgesloten en iedereen doet op gelijk niveau mee.

Op een bepaald punt werd het uiteindelijke doel helder geformuleerd door de wethouder: ‘Laten we niet vergeten waar het om gaat: Het doel is om een sterk en leefbaar Oost te maken met z’n allen. Blijf dit doel voor ogen houden, mensen!’ Volgens mij was dit de kern van de avond. En dit is precies hoe Assadaaka al jaren werkt en in de buurt actief is. Hierna konden mensen die zich op wilden geven voor het BOMO Plus-overleg (de voorlopige naam van de opvolger van BOMO) dat nieuwe doelen gaat onderzoeken zich aanmelden. Voor Assadaaka: Ahmed El Mesri, Henk Hunnink en Lies Bierenbroodspot.

Hierna was er nog een vraag over de subsidie-aanvragen voor 2012:

De wethouder gaf aan dat de eerste gaat naar de onderwijs-tak in Oost, met name de huiswerkbegeleiding. Met als doel om beter aan te laten sluiten op het schoolprogramma. M.b.t. andere onderwerpen worden ook criteria aangemerkt, maar voor latere jaren. En de wethouder zegde toe aan Assadaaka dat er gekeken wordt naar de subsidie voor de 4 en 5 mei-bijeenkomsten van Assadaaka dit jaar. Oost krijgt een WMO Adviesraad, m.b.t. zorg, ontmoeting, mantelzorg, openbaar vervoer, hulpmiddelen e.d.

Het Jaar van de vrijwilliger. De vraag was: Wat doet het Stadsdeel voor deze groep? Zijn er voorstellen/acties vanuit het Stadsdeel? En er kwam, net als tijdens de Expeditie laatst, wederom het verzoek om iets speciaals te doen voor de vrijwilligers: genoemd werd een ontheffing voor Parkeren. De wethouder wist daar niet 1-2-3 antwoord op maar beloofde daar naar te kijken en ze zegde toe allen een verslag te sturen over de plannen hieromtrent.

Hierna kwam er in de rondvraag als laatste nog iemand aan het woord die een voorval beschreef dat dreigde verschillende groepen en meningen ter plekke weer tegen elkaar op te zetten. Gelukkig werd dit afgebroken door de voorzitter en daarmee kwam er een einde aan een rumoerige en stroeve avond.

Lies Bierenbroodspot, 29 april ’11 (Don’t shoot the messenger!!!)