Op 20 april organiseerde de multiculturele verenigingen Assadaaka een themabijeenkomst genaamd: ‘Huiselijk geweld’. Dit in samenwerking met NOMA (de Nederlandse Bond voor Oudere Migranten Actief) en Onze Hoop. De bijeenkomst vond plaats in de Majellakerk in lombokstraat te Amsterdam. Vanaf 6 uur waren de deuren geopend en konden geïnteresseerden plaatsnemen.  Rond dezelfde tijd, waren vrijwilligers ook druk bezig in de keuken met het voorbereiden van gezonde broodjes.

Om kwart over zeven ging het ‘officiële’ deel van de avond van start. De bijeenkomst werd geopend door Khadija Meftah, een medewerkster van NOMA. Ze verwelkomde alle aanwezigen en vertelde kort iets over het programma van de avond. Vervolgens gaf ze het woord aan de voorzitter van Assadaaka, de heer Ahmed El Mesri.

Hieronder volgt de toespraak van de heer El Mesri.

Goedenavond, dames en heren,

Huiselijk geweld behoort tot die dingen waarop taboes rusten: het zijn dingen die gebeuren, maar waarover mensen liever niet praten, omdat het toch, om één of andere reden, niet gepast is. Iedereen weet het en niemand heeft het erover. Ik heb ooit een verhaal gehoord van iemand die ‘s nachts uit zijn slaap gehouden werd omdat zijn buurvrouw door haar partner in elkaar geslagen werd; haar gegil en gehuil was tot in het andere huis te horen. Maar toen hij er ooit over klaagde bij die buren, ontkende zij keihard dat zij geslagen werd. Het is typerend voor wat wij ‘huiselijk geweld’ noemen: het is zo beladen dat mensen die ermee te maken hebben, er niet voor uit durven komen. Het is juist het huis waar je woont, dat een plek moet zijn waar je, je veilig kunt voelen, weg van de buitenwereld die vaak zoveel van je eist, een plek van rust, een plek van ongestoord jezelf zijn. En wanneer dat huis een plek is waar je niet veilig bent, waar je zelfs regelrecht bedreigd wordt door de mensen die je naasten zijn, dan praat je daar niet graag over.
En het zijn niet alleen partners die huiselijk geweld plegen: het kunnen ook kinderen zijn, familieleden of allerlei denkbare naasten. Dat maakt het allemaal dubbel erg: in het huis, de plek waar je veilig moet zijn, mishandeld worden door mensen die je nastaan. Dubbel leed en daarom nog eens veel ingrijpender. Ik vind het al moeilijk mij voor te stellen hoe het is om mishandeld te worden door iemand die ik niet ken – hoeveel moeilijker het zou zijn om mishandeld te worden door iemand die ik wel ken, door iemand met wie ik een heel nauwe band heb, dat kan ik mij helemaal niet voorstellen.
En toch gebeurt het. En helaas meer dan wij wel denken.
Het is natuurlijk, om genoemde redenen – heel veel mensen durven er niet voor uit te komen; de bekende verhalen van: ‘Nee, hoor, ik ben van de trap gevallen’, ‘ik heb mijn hoofd tegen een keukenkastje gestoten’, ‘ik ben uitgegleden in de badkamer’ – moeilijk om een goed beeld te krijgen van het echte probleem, maar we kunnen er gerust van uitgaan dat het groter is dan bekend.
Helaas is het ons onmogelijk om in deze bijeenkomst een einde te maken aan huiselijk geweld – we kunnen het ook geweld noemen dat begaan wordt door mensen die wij goed kennen, mensen die onze naasten zijn – , hoe graag wij het ook zouden willen. Geweld is al erg genoeg; wij denken dat conflicten oplossen met woorden, in debat, in discussies, altijd beter is dan met geweld. Maar geweld door mensen die ons nastaan is misschien wel nog erger. Daarom is het ook zo moeilijk om erover te praten. En dat zowel voor degene die zogenaamd plegers zijn van het geweld als hen die het ondergaan. Want hoe vreemd het ook klinkt: degene die het geweld pleegt is ook slachtoffer. Ook hij – maar laten we niet vergeten dat die pleger ook een vrouw kan zijn! – zit vast in een patroon van problemen en conflicten oplossen door middel van geweld. En geweld lost geen problemen en conflicten op. Daarom kan huiselijk geweld ook jaren duren en, om terug te keren op de situatie die ik boven genoemd heb: wel door omstanders opgemerkt worden, maar niet erkend worden. En wie, die in een situatie zit waarin hij geconfronteerd wordt met huiselijk geweld bij bijvoorbeeld buren, zal zelf hulp zoeken? Want bemoeien wij ons niet allemaal met onze eigen zaken en keren wij niet liever ons gezicht af?
Zoals ik al gezegd heb: het leed dat achter huiselijk geweld zit en ermee gepaard gaat, zullen wij niet wegnemen in deze bijeenkomst. Wel brengen wij het weer is onder de aandacht en bereiken wij zo hopelijk ook de plegers en alle andere betrokkenen. En als er van al die mensen een paar zijn die zeggen: ‘Nu is het genoeg’, en hulp gaan zoeken, dan hebben wij al wat bereikt. Ons doel is natuurlijk een eind te maken aan het uiterst ingewikkelde probleem dat achter huiselijk geweld schuil gaat. Met bijeenkomsten van Assadaaka als deze blijven wij ons inzetten om dit doel te bereiken.

Ik wens u allen een leerzame avond toe.

Na de toespraak van de heer El Mesri, gaf hij het woord weer aan Khadija Meftah. De heer El Mesri werd bedankt voor zijn toespraak. Na het bedankwoord van mevrouw Meftah, stelde ze twee dames voor. Dit waren Miryam en Fatiha, van steunpunt.

Miryam en Fatiha, hebben veel informatie gegeven over huiselijk geweld. Ze hebben veel verteld over organisaties waar men terecht kan voor slachtofferhulp. Uit het publiek kwamen verschillende vragen naar voren, zoals; Waarom het steunpunt geen gratis telefoonnummer heeft en waarom er niet meer aandacht besteed wordt aan jongeren. De dames van het steunpunt hebben beloofd om bepaalde punten mee te nemen en te proberen verandering in te brengen.
De tijd vloog voorbij, men bleef vragen stellen vanuit het publiek. Er was helaas niet voldoende tijd om alle vragen te behandelen. Uiteindelijk heeft Miryam samen met Fatiha de vragenronde afgerond. Het woord werd gegeven aan Khadija Meftah, die op haar beurt de meiden hartelijk bedankte voor hun inbreng. 

Khadija stelde Urmy Macnack voor van Domestic harmony workshop. Hij vertelde over wat de workshop inhoud. En vertelde ook over de manier waarop ze daar problematiek aanpakken. Ook dit keer was het publiek heel erg enthousiast en werden er veel vragen gesteld. Na een tijdje werd dit onderdeel van de avond ook afgerond.

De thema avond werd informeel verder voortgezet in een aantal gesprekken. Om kwart over 9 was de bijeenkomst afgelopen en keerde iedereen weer naar huis. Het was een zeer informatieve avond voor velen, waar men nieuwe kennis heeft opgedaan.

Een geslaagde bijeenkomst!       

Assadaaka vereniging voor multiculturele vriendschap
http://www.vriendschapassadaaka.web-log.nl
Stichting Onze Hoop voor migranten met een handicap en hun familie
http://www.comiteonzehoop.web-log.nl
NOMA Nederlandse Bond Oudere Migranten Actief
http://www.noma-amsterdam.nl

In dit verslag is een samenvatting terug te vinden van de themabijeenkomst genaamd ‘STOP huiselijk geweld’.
Gemaakt door Khadija Meftah en Ahlam Bouchengour