Ontmoeting en Diversitei?t - Introductie Assadaaka e.a. door Ahmed El Mesri, voorzitter van Assadaaka, stichting Onze Hoop en NOMA. 
Wat is Assadaaka?
Het woord Assadaaka komt uit ‘t Arabisch en betekent daar ‘vriendschap, eenheid, solidariteit’.
Assadaaka is een multiculturele Europese vereniging voor vriendschap die zich al meer dan 20 jaar op talloze manieren breed inzet voor integratie, participatie en sociale cohesie van de sociaal zwakkeren in onze multiculturele samenleving, meer in het bijzonder in en rond Amsterdam Oost.
Klik hier op om verder te lezen Introductie_Assadaaka-l.doc

Dit doet zij door het bieden van cursussen Nederlandse taal op verschillende niveaus; door het voeren van laagdrempelige spreekuren voor uiteenlopende vragen en problemen; door het bieden van wekelijkse activiteiten voor specifieke doelgroepen; en door het regelmatig organiseren van themabijeenkomsten, praatgroepen en speciale projecten.

Persoonlijke achtergrond en het ontstaan van het werkveld
Assadaaka is door mij opgericht in 1991 toen ik na een ernstig ongeval door mijn eigen handicap in contact kwam met chronisch zieke, gehandicapte en geïsoleerde migranten.
Geboren in 1957 in Marokko kwam ik op m’n zeventiende naar Nederland. Een jongeman die het leven nog vóór zich had. Maar hoewel mijn situatie als gehandicapte wel iets deed met mijn eigen toekomstbeeld, zou een leven in afhankelijkheid niets voor mij zijn geweest. Ik had al vroeg een sterke vrijheidsdrang. Als zestienjarige jongen, zoon in een stedelijk middenklassegezin met zeven kinderen, verliet ik het Marokkaanse Tétouan om iets van de wereld te zien. Ik had al ‘n beetje kennisgemaakt met de Westerse cultuur: mijn vader dreef handel in de Spaanse enclave Ceuta, ik ging vaak met hem mee en zag daar van alles op de televisie.
Het gezin waar ik uit kom was open en liberaal. Mijn vader was ook imam, maar hij deed er niks mee. Mijn moeder was vroedvrouw en begeleidde mensen bij het sterven. Ook mijn vader hielp mensen.
In mijn omgeving droegen vrouwen geen sluiers en ze gaven mannen gewoon een hand. Mijn ouders waren gelovig als doorsnee moslims. Mijn achtergrond kun je dus ‘liberaal’ noemen en sociaal betrokken.
Na tien jaar leven in Nederland was ik zo vergroeid met dit land en zijn mensen dat ik me nauwelijks kon voorstellen dat ik ooit ergens anders had gewoond. Ik leerde de Nederlandse taal en kwam na het ongeval als gehandicapte in contact met migranten in soortgelijke situaties. Ik werd me bewust van de geïsoleerde positie van migranten in Nederland.
Vanuit mijn ideaal van ‘samen leven’ en mijn visie op integratie in de Nederlandse samenleving ben ik mij na mijn eigen ervaringen als gehandicapte migrant in het bijzonder gaan inzetten voor deze groep, die als gevolg van migratie specifieke problemen ondervindt.

Ik besloot naar de Sociale Academie te gaan. Aansluitend volgde ik verschillende sociaal-culturele cursussen. Vervolgens ging ik werken als sociaal-medisch tolk en daarnaast bekleedde ik verschillende bestuursfuncties van diverse organisaties.

Sinds 28 mei 2006 ben ik voorzitter van stichting Onze Hoop. Een organisatie die opkomt voor de belangen van migranten en niet-migranten met een handicap of chronische ziekte en hun familieleden.
Met name de stichting Onze Hoop en stichting NOMA hebben zich gericht op het verbeteren van de bestaanskwaliteit en het welbevinden van migranten met een handicap of chronische ziekte en hun familie, en van oudere migranten.
NOMA staat voor Nederlandse Oudere Migranten Actief.

Visie op ‘de allochtoon’
Toen ik als jongeman naar Nederland kwam was ik meteen verliefd op Nederland. Ik zag een land in bloei waar de mensen in harmonie konden leven. De Nederlandse mentaliteit gebaseerd op het humanisme sprak mij zeer aan: voor iedereen een plek, voor iedereen wordt gezorgd, zodat men zich kan ontwikkelen. Er is respect en er is overvloed die gedeeld wordt.
Prachtig, vond ik dat.

Wat mij ook aansprak was hoe diverse bevolkingsgroepen vreedzaam met elkaar leefden. Ik refereer nu onder meer aan de gastarbeiders en de mensen die van de kolonies overzee kwamen. Natuurlijk waren er schermutselingen maar tegelijkertijd was er ook begrip voor elkaar. Telkens weer raakten mensen met elkaar in gesprek waardoor men elkaar beter ging begrijpen. Dat werd ook vanuit de overheid gestimuleerd.
En ik raakte gefascineerd door het fenomeen ‘in actie komen’. Mensen waren bereid om voor elkaar op te komen. De sociale intentie was sterk.

Door mijn eigen ontwikkeling in Nederland ging ik op een andere manier naar ‘de allochtoon’ kijken. Ik zag dat deze zich maar heel langzaam ontwikkelde. Ik schrok hiervan. Een land waar zoveel mogelijkheden zijn, voor iedereen. Hoe kan dit?
Ik zag dat een groot deel van de migranten zichzelf als ziek en dus als patiënt ervaart. Het woord patiënt betekent letterlijk geduld hebben – wachten tot je weer
beter bent. En in dit wachten zit het probleem. Want: wachten waarop? Het gáát niet ‘over’. En dus werkt deze houding niet.
Het wordt tijd dat de migrant zich vragen gaat stellen. Vragen als: Hoe wil ik leven? Waar wil ik wonen? Hoe ga ik mij ontwikkelen?

Integratie en de overheid
Wat ik ook zag was hoe de overheid de integratie zonder het te willen als het ware tegenwerkt. De eigenheid van de migrant wordt zozeer benadrukt dat deze geen enkele noodzaak voelt om een andere zienswijze te ontwikkelen op zichzelf en zijn leefomgeving. Het ‘eigen-cultuur-eerst’ syndroom zet een geslaagde integratie in de ijskast, zowel vanuit Nederlands perspectief als vanuit dat van de migranten. Náást en mèt elkaar leven is de enig mogelijke weg voor een geslaagde integratie.
Wij zijn in de eerste plaats mensen en daarnaast heb je dan een andere kleur, een ander kapsel, een andere denkwijze. Niemand of niets staat boven de ander. We staan náást elkaar, schouder aan schouder.
Er wordt mij vaak gevraagd om te bemiddelen bij problemen tussen allochtonen en
de overheid. Daarin heb ik de positie van de moderne Nederlandse burger die verondersteld wordt de Nederlandse wet te kennen en voor zover mogelijk na te leven. En in mijn visie moet integratie van twee kanten komen.

Introspectie als middel tot bewustwording
Voor de migrant begint het leven in het thuisland. De eerste stappen die hij zet, de eerste woorden die hij spreekt, de eerste gedachten die hij vormt. Het thuisland heeft in die zin ook een verantwoordelijkheid als het aankomt op het basisgevoel van de migrant. Daar begint immers de reis van zijn leven. Dit basisgevoel neemt hij mee, ongeacht zijn bestemming. Het is vooral de migrant zelf die zich daar ook bewust van moet worden. Hoeveel migranten voelen zich veilig en geborgen en hebben het gevoel dat zij meetellen? Waar zijn hun gevoelens op gebaseerd? Deze vragen kunnen alleen maar worden beantwoord door introspectie: naar binnen kijken en daar antwoorden vinden op dit soort vragen.
De overheid zou deze introspectie moeten stimuleren – via onderwijs en voorlichting bijvoorbeeld. Dit zou veel kunnen bijdragen aan meer openheid en helderheid onderling en naar buiten toe.

De doelstellingen van Assadaaka in de praktijk
Wat Assadaaka voor ogen staat en wat zij al jaren succesvol in praktijk brengt is het samenbrengen van groepen en mensen binnen onze samenleving die wellicht niet vanzelfsprekend met elkaar in contact komen, hetzij door verschillen in achtergrond, manieren van leven of gezondheidssituatie.
Assadaaka wil de sociale cohesie en vriendschap bevorderen tussen verschillende groepen en individuen en zij wil de bewustwording, emancipatie en participatie van achtergestelde groepen en individuen bevorderen.
Zij wil dat doen door:
- een ‘warme’ plek te bieden en een luisterend oor;
- voorlichting te geven over relevante maatschappelijke
onderwerpen;
- te laten participeren door meedoen aan diverse activiteiten;
- de zelfredzaamheid te bevorderen;
- dóór te verwijzen naar de juiste instanties;
- een brugfunctie te bieden om mensen zelf op weg te helpen.

Voor wie is Assadaaka?
Assadaaka ziet het als haar missie om er te zijn voor iedereen en voor de hele buurt. Bij de aanpak en de programma’s gaat Assadaaka uit van de kracht en mogelijkheden van ieder mens, ongeacht afkomst, leeftijd, culturele achtergrond, sekse en seksuele geaardheid, levensovertuiging, geloof, opleiding, status of welke andere groepering dan ook.
Assadaaka kijkt naar de mens en niet naar de categorie.

Meer specifiek werkt Assadaaka voor:
- mensen die de weg (nog) niet kunnen vinden in de Nederlandse samenleving en in het woud van instanties;
- mensen die willen integreren en de Nederlandse taal willen leren;
- mensen die in een geïsoleerde positie verkeren en daardoor (dreigen te) vereenzamen;
- vrouwen uit niet-westerse culturen die zich willen ontwikkelen en emanciperen;
- gehandicapten en chronisch zieken (migranten);
- buurtgenoten van mensen met een andere komaf die met allerlei vragen zitten.

Welke activiteiten biedt Assadaaka?
De activiteiten die Assadaaka te bieden heeft en die jaarlijks duizenden bezoekers trekken variëren van:
- open spreekuur voor tal van vragen en problemen, ook op sociaaljuridisch
gebied,
- lessen Nederlandse taal bij onze Taalwinkel (zo’n 250 cursisten op verschillende locaties),
- voorlichtings- en themabijeenkomsten (seksualiteit en aids/soa’s, de plaats van religie in het maatschappelijk leven, eerwraak, opvoeding, de positie van vrouwen, liefde en relaties, en talloze andere maatschappelijk relevante onderwerpen),
- gevolgd door praatgroepen voor discussies en gedachtewisseling
- en specifieke projecten (b.v. over eenzaamheid, opvoedingsondersteuning),
- tot sportclubs, computerlessen, toneel- en muziekgroepen, kookgroepen, vrouwengroepen, dansgroepen,
- feestelijke maaltijden (Iftars) en gezamenlijke herdenkingen (stille tocht van 4 mei b.v.).

Met al haar activiteiten heeft Assadaaka zich door de jaren heen een duidelijke plaats verworven binnen de diversiteit van de samenleving in Oost en daarbuiten die niet meer valt weg te denken.

Maatschappelijke onderwerpen
Ook in 2010 is er weer een grote toeloop van buurtbewoners geweest. Assadaaka blijft de dialoog aangaan over allerlei maatschappelijke onderwerpen.
In mijn visie is er geen plaats voor vijanddenken en het wij-en-zij denken. We leven samen en hebben het samen te doen. Oorlogen en strijd zijn wat mij betreft ècht uit de tijd. Vrede is het thema dat mij veel meer intrigeert. En Assadaaka wordt meer en meer een vredesbeweging vanuit vriendschap onder elkaar. Denken vanuit vriendschap maakt het vrijwel onmogelijk om tot oorlog en strijd te komen.
Het is juist ons streven om mensen en groepen uit onze samenleving bijeen te brengen die wellicht niet vanzelfsprekend en dagelijks met elkaar in contact komen – door welk verschil in achtergrond, leefsituatie of gezondheidssituatie dan ook.
Vrouwen achter het fornuis, homo’s in de kast, gehandicapten achter het gordijn, migranten op hun speciale migranteneiland en ieder voor zich en God voor ons allen. Maar welke God dan?
Daar maak ik me nu echt druk om en dit blijft vragen om een voortdurende dialoog.

Specifieke groepen
De positie van vrouwen, in hun thuissituatie en daarbuiten, blijft onze aandacht houden. Zo hebben wij schrijnende gevallen meegemaakt als gevolg van huiselijk geweld. Steeds meer vrouwen hebben hun weg gevonden naar Assadaaka om hun verhaal te doen. Ook mannen en kinderen zijn slachtoffer van huiselijk geweld. Dit is een nog veelal onbesproken thema waar nog steeds te weinig aandacht voor is.

Ook blijft Assadaaka zich inzetten voor homoseksuelen en hoe zij worden gezien en behandeld. Nu nog steeds en weer opnieuw. Het is blijkbaar nodig om nog steeds ruimte te vragen voor begrip en acceptatie van homoseksuelen in onze samenleving.
Dit jaar zijn wij o.a. uitgenodigd om deel te nemen aan de 4 mei herdenking bij het Homomonument omdat Assadaaka bekend staat om haar strijd voor het vreedzaam samenleven van mensen met verschillende achtergronden en levenswijzen.
En zo zijn er meerdere initiatieven waar Assadaaka voor wordt gevraagd in het kader van de zichtbaarheid en veiligheid van homoseksuelen in Amsterdam.

Vanuit de gezondheidszorg ben ik gevraagd om voor een themadag ‘interculturele zorg’ van de Hogeschool in Leiden aan toekomstige verpleegkundigen te komen vertellen over mijn en onze ervaringen met hulpverleners binnen de Nederlandse gezondheidszorg en om kennis door te geven over hoe zij niet-Nederlandse patiënten het beste kunnen ondersteunen in hun wensen en behoeften. Dit kan bijdragen aan het vergroten van het bewustzijn van de eigen waarden en normen van toekomstige hulpverleners en van die van hun niet-Nederlandse patiënten.

Onze Hoop
Sinds 28 mei 2006 ben ik voorzitter van stichting Onze Hoop. Een organisatie die opkomt voor de belangen van migranten en niet-migranten met een handicap of een chronische ziekte en hun familieleden.
In de praktijk is er weinig voor mensen met een beperking, vooral voor migranten die in hun eigen milieu weinig stimulans krijgen. Mensen willen graag meedoen en hebben dat zelfs heel hard nodig om zich volwaardig te kunnen voelen als mens. Om niet apart gezet te worden maar om méé te mogen en kunnen doen. En dat is wat ons kernwoord is: participatie, in de breedst mogelijke zin. Participatie voor migranten, voor gehandicapten, voor mensen in geïsoleerde posities.
De organisatie Onze Hoop is ontstaan vanuit Assadaaka omdat steeds meer mensen met een handicap van migrantenafkomst bij ons aanklopten voor hulp. Als voorbeeld noem ik een geval waarbij een man al meer dan drie jaar op een etage verbleef en niet meer buiten kwam. Uit schaamte en om te voorkomen dat zijn omgeving slecht over hem praatte.Er ligt een taboe op gehandicapt zijn binnen de migrantensfeer. Men praat daar niet gemakkelijk over, noch over chronisch ziek zijn.

In het kader van de WMO en het leven in het vernieuwde Sociaal Domein, de civil society, is het juist van belang dat deze groep mensen nog meer en beter bereikt gaat worden.

Wie werken er bij Assadaaka?
Bij Assadaaka werken uitsluitend vrijwilligers, 122 in totaal. Daarnaast werkt er een elftal Map’ers en Sap’ers en worden er elf stagiaires van MBO- en HBO-niveau begeleid.
Vanaf ons ontstaan werken we binnen Assadaaka met lotgenoten en ervarings-deskundigen. Veel bezoekers die eerst deelnamen aan onze activiteiten zijn daarna gebleven en zijn nu vaste medewerkers geworden. Ze ontdekken bij ons hun kracht en hoe ze die kunnen inzetten om zo ook anderen te helpen. Zo zijn de meeste mensen die ooit als cliënt bij ons binnenkwamen nu volwaardige collega’s. Zij maken ons werk mogelijk door hun inzet, samenwerking en volharding.
Zonder onze vrijwillige medewerkers zou Assadaaka niet kunnen bestaan en zij geven, ieder met hun eigen inbreng, steeds weer een belangrijke invulling aan onze doelstelling.

Waarin onderscheidt Assadaaka zich?
Assadaaka onderscheidt zich van andere buurtorganisaties doordat we:
- laagdrempelig zijn: iedereen moet er gemakkelijk binnen kunnen lopen en zich gezien, gehoord en gesteund kunnen voelen;
- werken met een persoonlijke aanpak;
- intensieve ervaring in huis hebben met migrant en gehandicapt zijn en daardoor een brugfunctie kunnen vervullen;
- werken met lotgenoten: zij (migranten) die ook beperkingen hebben;
- taboes doorbreken, zowel op het gebied van migranten en handicaps als andere maatschappelijke taboes en ‘moeilijke’ onderwerpen.

Assadaaka en andere organisaties
Assadaaka werkt samen met diverse andere belangenorganisaties in heel Amsterdam en daarbuiten. Zij heeft de beschikking over een netwerk aan organisaties en contacten die met elkaar uitwisselen en op de hoogte worden gehouden van alle activiteiten binnen Assadaaka.

Waardering van ons werk
In 2001 ontving Assadaaka de diversiteitsprijs van de Gemeente Amsterdam.
In 2005 mocht ik voor Assadaaka de Amsterdamse vrijwilligersprijs ontvangen, uit handen van de toenmalige wethouder Aboutaleb.
In 2007 ontving ik een koninklijke onderscheiding voor mijn jarenlange inzet en werk als voortrekker bij Assadaaka: ik werd geridderd in de Orde van Oranje Nassau.
Dat was een onderstreping van mijn functie als bruggenbouwer tussen groepen en mensen in Amsterdam en in de buurt. En het was voor mij een enorme aansporing om dit belangrijke werk, samen met mijn medewerkers, onverminderd voort te zetten.
In 2008 werd mij door het Platform Vredescultuur en Geweldloosheid (een landelijke vereniging van vredesorganisaties) een boekje uitgereikt waarin organisaties, cursussen en publicaties over geweldloosheid zijn gebundeld. Dit boekje, getiteld Beter geweldloos, is een inventarisatie van de stand van geweldloosheid in Nederland. De voorzitter van het Platform voor een Vredescultuur noemde daarbij de vele activiteiten die onder mijn leiding bij Assadaaka worden ondernomen om de geweldloosheid in de Amsterdamse samenleving te bevorderen, zeer prijzens-waardig.
De plaats van Assadaaka in Amsterdam
De vereniging Assadaaka heeft het streven om, ongeacht nationaliteit, de belangen van alle Amsterdammers te behartigen, en in het bijzonder van diegenen die als gevolg van migratie specifieke problemen ondervinden. Assadaaka is een plek waar mensen elkaar kunnen ontmoeten en een ieder die daar om vraagt wordt een helpende hand geboden. Veel mensen vinden hier rust en krijgen de mogelijkheid om zich te ontwikkelen.
Er wordt Nederlandse les gegeven en de Nederlandse taal is de basis voor alle activiteiten. Daarbij beoogt de vereniging een integratieproces te stimuleren zodat migranten deel kunnen nemen aan maatschappelijke activiteiten.
Specifiek aan Assadaaka is de laagdrempeligheid. Buurtbewoners weten dat Assadaaka toegankelijk is voor iedereen.
Assadaaka heeft in haar langjarige bestaan een naam opgebouwd zowel in Oost als in Groot-Amsterdam en zelfs ver buiten de grenzen van de hoofdstad. Bijvoorbeeld tijdens de herdenking van de moord op Theo van Gogh in 2005 zijn journalisten van over de hele wereld bij Assadaaka geweest. Dit heeft er zeker toe bijgedragen dat Assadaaka langzamerhand wordt gezien als een officiële instelling, die zowel op buurt- als op stadsniveau invloed heeft.

Assadaaka en de buurt
Het moge duidelijk zijn: het werk van Assadaaka, Onze Hoop en NOMA is onmisbaar voor Amsterdam Oost. Het werk is met niets te vergelijken wat in de buurt wordt geboden op dit vlak.
Wij geloven zowel in de noodzaak als in de uitstralende kracht van ons werk. Juist omdat we ons met z’n allen met hart en ziel inzetten voor grotere participatie van specifieke en zeer gevarieerde groepen mensen is ons werk van onschatbare waarde voor de buurt en het is daarom van cruciaal belang dat we toegankelijk kunnen blijven voor groeiende groepen mensen!

Dames en heren, dank u wel. Wij hopen u terug te zien bij een van onze organisaties. Voor meer informatie kunt u terecht op onze website: http://www.vriendschapassadaaka.web-log.nl of e-mail: .(JavaScript must be enabled to view this email address)