Beste mensen, ook bij Assadaaka is het jaar weer goed begonnen. Zondagsavond 05-01-2020 was er een bijeenkomst met het thema pijnverhalen. Aansluitend was er op maandagochtend 06-01-2020 de ontbijtsessie waar een tweede deel in dat teken stond met als onderwerp de zingeving van pijn. Beide bijeenkomsten zijn apart opgetekend en hebben een verslag van de bijeenkomst en een uitgeschreven presentatie van gedachtegoed tijdens die bijeenkomst. Deze zijn voor het gemak tot elk één document samengevoegd. Er zijn dus twee berichten respectievelijk over pijn en de zingeving van pijn, elk met zijn eigen verslag en presentatie inhoud. (Alleen deze inleidende verduidelijking als toelichting hierop komt in beiden voor.)
Ontbijtsessie 06-01-2020 Over de zingeving van pijn.
Deze tweede ontbijtsessie van 2020 was weer eentje als vanouds bij Assadaaka. Aan het eind van een gezamenlijk ontbijt onder wat verspreid onderling gekeuvel startte de ontbijtsessie over de zingeving van pijn. Gisteren hadden we het over pijnverhalen in aansluiting van het Leed- Offer georganiseerd door Hafida/Assadaaa ter nagedachtenis van haar overleden vader.
Vandaag startte de dialoog over het ‘Waarom’ en het ermee om kunnen gaan en de diepere betekenis van pijn als moeilijke religieuse zegen. Pijn is een beleving van het stoffelijk bewust individu (het kleine ik), maar er is ook een superintelligentie die in het lichaam woont; het gaat er om, om de relatie te verbeteren tussen dat superbewustzijn en uiterlijke bewustzijn, dat is de boodschap van religie. En daarmee ontstaat ook de zingeving van pijn, want door pijn leeft men bewuster. Na een een eerste toespraak door Dhr. Ahmed El Mesri werd er een inleidende presentatie gegeven door Dhr. Siegfried van Hoek, welke ook niet statisch werd voorgelezen om de dialoog direct persoonijker te maken tussen alle aanwezigen. We verwijzen gemakshalve alvast naar de onderstaande bijlagen Over de Zingeving van Pijn.
Kort samengevat komt het er op neer, dat pijn bij het leven hoort net als vreugde, en dat pijn een gelegenheid is om tot geestelijke verdieping te komen en daarmee er ook sterker van te worden. Pijn is een beleving onder dualiteit, hoe je er mee omgaat bepaald de mate van lijden; dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Aan Pijn zijn drie woorden te verbinden: LIEFDE, DOOD, en GOD elk als een paar met het woord pijn. Bij LIEFDE denken we aan het gemis van een dierbare, het verlangen van verliefdheid, maar het staat ook voor compassie, empathie en elkaar in verbinding ondersteunen. De DOOD is niet slechts het einde van pijn, omdat in dualiteit alles een begin en een einde heeft, maar het gaat ook over de angst voor de dood en het omgaan met pijn. Maar de dood is ook een afscheid onder een zeker loslaten van gehechtheden. we zijn geboren om dood te gaan, het omgaan met dat bewustzijn is ook zinvol.
Bij het woord GOD denkt men natuurlijk makkelijk aan de vraag waarom, maar er is ook door pijn een weg van groeien in een relatie tot God, waarmee geestelijke verdieping ontstaat.
Na het betoog startte een dialoog aan tafel met persoonlijke verhalen over pijn en trauma’s. Deze benoemen we hier niet, maar er werden een paar praktische ideeën opgemerkt over het fenomeen Pijn, de zingeving en levenshouding, die we wel delen: Pijn kan naast lichamelijk ook geestelijk zijn. En van verdriet kan je bijvoorbeeld in een omkering ook lichamelijk ziek worden.
Alles begint met hoe je met pijn omgaat niet eens de vraag over het waarom van pijn. Het zoeken van momenten van afleiding is een vorm van even de knop omzetten, waardoor het pijnprobleem eventjes op de achtergrond wordt gebracht. Doe leuke dingen en als je minderjarige kinderen hebt, wees er voor hen zonder hen te belasten met jouw probleem. Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd, want humor maakt een stofje in de hersenen aan, die een helende werking heeft. Loslaten van gehechtheden is ook een sleutel tot lijdensbeheersing.
PRESENTATIE TIJDENS ONTBIJTSESSIE:
Over de zingeving van Pijn
Gisteren spraken we gezamenlijk over eigen ervaringen van pijn, niet als klaaglied maar als spiegel van ervaring hoe je ermee omgaat, want het is ook kruis naar kracht. Gedeelde vreugd is dubbele vreugd, maar gedeelde smart is ook een beetje halve smart, want begrip en interesse en daarmee morele steun ervaren is al een verzachten van de pijn, want pijn ervaren zit als lijden in het denken. En met humaan contact ervaar je ook kracht van anderen. Daar zijn last but not least het geloof en je levensinzichten ook een sterke kracht van steun. Vandaag spreken we daarom over zingeving (!) van pijn met een meer filosofische/ geestelijke blik.
Over pijn wordt vaak negatief gedacht. Zelfs in de bijbel (Genesis 3 : 16) is de vrouw ‘vervloekt’, omdat ze bij het geven van nieuw leven bij een geboorte van een kind pijn moet lijden. Echter Dr. Carol Reed ontwikkelde eind 20e eeuw een methode van pijn-verlichting, waarbij ook een bewuster intenser beleven van ontplooiïng van nieuw leven werd ervaren en de pijn verassend minder op de voorgrond was: geen gevecht tegen pijn aangaan, maar er mee om leren gaan, zodat pijn als beleving al een ander uiterlijk kan krijgen. Pijn is een vorm van lijden. Vreugde is leuk en kent een zekere gewenning, maar pijn went nooit. En al helemaal niet als deze niet van voorbijgaande aard is, dan is dat echt lijden. Maar pijn kan ook een loutering zijn, want door pijn leeft men ook intenser/bewuster.
Gisteren zeiden we het al bij pijn horen 3 diepe woorden: Liefde, Dood en God en we spraken over de persoonlijke kant van omgaan met pijn. Vandaag gaat het over zingeving van pijn. Heeft pijn zin? Ja en Nee. Kortstondige pijn zoals je branden aan een kaars is als een waarschuwingssignaal ter preventie-ervaring.
Het wordt al moeilijker als je dagelijks moet leven met pijn, bijvoorbeeld omdat je chronisch ziek bent. Zingeving is dan een proces van geestelijke verdieping.
Pijn is niet slechts lichamelijk, maar kent ook diverse mentale vormen, zoals bv het verlies van een dierbare. Verandering doet pijn, als een kind geboren moet worden zeggen we ook niet kom maar niet, want anders gaat het pijn doen.
Leven is vreemd, een weefsel van toevallige onvoorziene omstandigheden en situaties die men al dan niet gewild ondergaat zonder ogenschijnlijke logica, maar deze warboel komt in een punt samen en krijgt een betekenis, dingen gebeuren niet allemaal zomaar, het lot kan daarbinnen een dwingende rol spelen, want de mens is meer dan een lichaam met het ‘kleine ik’: er is een superintelligentie die het lichaam bewoond. Het lichaam zelf is ook Goddelijk als een ingewikkeld heelal, waar het ‘kleine ik’ zich niet eens bewust van is en zelf alles reguleert. Het gaat er om de relatie te verbeteren tussen het superbewustzijn en het uiterlijke bewustzijn, dat is de boodschap van religie. Pijn verminderd niet, lijden wel.
Naast het fysieke lichaam is er een belevingslichaam waarbinnen het denken bestaat, dus ook de pijnervaring. Als je met een hamer op je duim slaat, voel je de pijn neurologisch in je hoofd, de duim zelf ‘voelt’ geen pijn. Door beproeving en de onvermijdelijke begane vergissingen ontstaat verdieping in het bewustzijn door reflectie over ervaringen (gewenst en ongewenst). Lijden is daarmee een kans tot geestelijke ontwikkeling en niet slechts een negatieve ervaring in lust.
Verschillende culturen en geloven houden zich bezig met het onderwerp van lijden, dit komt omdat de levende mens een voortdragend geheugen heeft. Bij een aantal dieren heeft het geheugen een veel korter bewustzijnsbestaan. Sterven overkomt altijd een ander, totdat het uur der waarheid persoonlijk zich aandient. Angst voor de dood is een mentale verzwaring van ervaringen van lijden.
In Tantra is de dood een LEVEND PERSOON: een godsenergie in een andere vorm.
Pijn ervaren kent een empirische lichamelijke, maar ook een psychologische kant. Alles wat wij als materie op aarde zien, is op atomair niveau een vacuüm, dus hoe men over iets denkt (het aangezichtspunt) bepaald de ervaring. Dit fenomeen heet Maya (zinsbegoocheling), die in enkel dualiteit kan bestaan. In de Tantra is er geen grens tussen Kosmische en Menselijke psyche het één strekt voort in het ander. Een rivier is een continu stroom, mensen komen en gaan. Het leven dat mij draagt is kwetsbaar, onstabiel en tegelijk blijvend en niet te verliezen, want het komt uit elkaar voort. Aards leven is een cyclus die permanent verslindt en tegelijk ook voedt, dat is ook een aspect van betekenis in het brood en wijn delen tijdens het laatste avondmaal van Jezus terwijl hij de woorden uitsprak dit ter zijner nagedachtenis te doen. Het kruisigingsverhaal is ook een verhaal boven het lijden (angst voor pijn) te staan. Als het persoonlijke leven zich verbindt met het AL, dan is er kracht. Kruis naar kracht zegt men dan…
Het gaat er dus om, hoe men met pijn omgaat, dat beïnvloedt de mate van lijden. Negatief kijken naar pijn als fout is geen oplossing, maar een mentale verzwaring. Pijn kan een verdieping zijn, waarmee je anders naar het leven gaat kijken. Ook pijn kent maten in golven, momenten van zekere rust zijn daarmee intenser te beleven. Met pijn kan men intenser leven in geestelijkheid ermee. Het geloof (ook bidden en antwoorden krijgen) is hierbinnen een verlichtend proces van ZIJN. Pijn is dus ook een middel tot geestelijke verdieping, waar men sowieso niet aan kan ontsnappen, want pijn ervaren en mate van lijden zijn niet te negeren, ook al bestaan ze enkel in het uiterlijke bestaan. Maar pijn blijft een moeilijke ‘zegen’.
Verslag: Ziegfried van Hoek
De Vriendschap Community Assadaaka stelt zich ten doel:
Een laagdrempelige organisatie, die verschillende groeperingen in de samenleving (de buurt) wil samenbrengen om wederzijds begrip te bevorderen, door een ontmoetingsplek aan te bieden en activiteiten te organiseren. Deze activiteiten dienen de integratie en emancipatie te bevorderen met behoud van eigenheid in persoon en achtergrond.
Voor meer informatie tijdens kantooruren:
ASSADAAKA COMMUNITY: Polderweg 300, 1e etage, 1093 KP Amsterdam | Tel: 0647440672 | E. .(JavaScript must be enabled to view this email address) | W. http://www.assadaaka.nl
