Opening foto-expositie door Ahmed El Mesri samen met de kinderen uit de Indische Buurt. Hij vertelde zijn levensverhaal aan de kinderen (de ambassadeurs) op 15 februari 2019.
Hieronder kunt u zijn levensverhaal lezen!
Opening Foto Expositie Kijk! Levensverhalen in de Indische Buurt
Hartelijk welkom allemaal bij de opening van deze bijzondere foto expositie, foto’s gemaakt door kinderen die levensverhalen in de Indische Buurt hebben vastgelegd. Dank jullie wel dat ik hier bij mag zijn.
Er zijn heel veel bijzondere levensverhalen in de Indische Buurt, want er wonen hier heel veel verschillende mensen. Mensen van verschillende achtergronden, interesses, religie, overtuiging. En tegelijkertijd zijn we allemaal gelijk. We zijn allemaal mensen en willen allemaal graag vrede, liefde en meekunnen doen in de maatschappij. Dat is ook eigenlijk mijn levensverhaal. Ik heb 28 jaar geleden een organisatie opgericht die zich inzet voor vrede, gelijkheid en om iedereen kansen te bieden om mee te kunnen doen. Stichting Assadaaka Community. Wij geven iedere dag Nederlandse taallessen, delen gratis brood uit aan mensen die een steuntje in de rug kunnen gebruiken en houden allerlei activiteiten waardoor mensen zich niet eenzaam en alleen hoeven te voelen. Waardoor ze elkaar helpen om weer mee te gaan doen. Samen sterk staan, dat is belangrijk.
Maar toen ik jong was, zo oud als jullie, had ik hele andere plannen. Ik wilde zakenman worden. Ik woonde in Tetuan in Marokko en had al op mijn 16e een eigen souvenirs zaakje. Ik verdiende prima en zag al die toeristen in Tetuan… Ik wilde ook de wereld ontdekken, en mijzelf, en ik besloot via Spanje en Frankrijk naar Nederland te reizen, naar Amsterdam. Op avontuur, in mijn eentje want ik was jong en sterk. En ik voelde mij hier meteen thuis. Mijn plan was om na een paar jaar terug te gaan naar Marokko, om een succesvol zakenman te worden. Maar het liep heel anders.
Korte tijd vóór mijn vertrek uit Nederland ging ik ’s avonds en keer heel laat met een vriend mee, in de auto, naar Friesland. Op de terugweg vlogen we uit de bocht. Ik werd wakker in het ziekenhuis en hoorde dat ik een dwarslaesie had, ik zou nooit meer kunnen lopen. De rest van mijn leven gehandicapt. Daar gingen mij toekomst dromen. Terug naar Marokko ging niet meer. In Amsterdam had ik geen familie. Ik moest alle kracht en moed bij elkaar rapen om nieuwe plannen te gaan maken, om dóór te gaan. En dat heb ik gedaan.
In die tijd zag ik dat er veel mensen zijn in Amsterdam die een steun in de rug hard nodig hebben. Mensen die eenzaam zijn, of in armoede leven, mensen met een beperking, of mensen die de taal niet zo goed spreken. Mijn nieuwe plan werd om elkaar te gaan helpen. En dat werd Assadaaka Community, hier in Amsterdam Oost. Bij Assadaaka Community sta je er nooit alleen voor en is iedereen altijd welkom!
Dit is mijn levensverhaal, één van de vele levensverhalen in Oost. Maar eigenlijk is het het verhaal van velen: ga niet bij de pakken neer zitten, er is altijd een goede weg. Kijk hoe je elkaar kunt helpen en hoe je samen sterk kunt staan!
