Egyptische bloggers publiceren opnames van seksuele marteling door de politie

In Egypte hebben bloggers beelden van seksuele molestatie van arrestanten door de politie op internet gezet. ?Onpatriottisch?, aldus de autoriteiten. De bloggers vrezen nu represailles.

Kairo, 31 jan. Egyptische bloggers die beelden van marteling en seksuele molestatie door de politie hebben onthuld, vrezen elk moment te worden opgepakt en vervolgd. Zij zijn bezig met een ?onpatriottische campagne?, aldus minister van Binnenlandse Zaken Habib al-Adly. Ze bezoedelen doelbewust het imago van de politiemacht en ondermijnen de nationale veiligheid, zei hij afgelopen weekeinde op de nationale televisie.

?Ik ben bang dat onze activiteiten worden gecriminaliseerd onder het mom dat we het imago van Egypte hebben beschadigd?, zegt Wael Abbas. Hij is een van de bekendste Egyptische bloggers en een van de eerste die beelden van marteling op internet zette.
Het beeld is schokkend. Een man is aan zijn voeten opgehangen. Zijn onderlijf is ontbloot. Hij roept om vergiffenis. Dan komt er een bezemstok in beeld die hij rectaal krijgt ingestoken. ?Heer!?, krijst hij. De opnames zijn gemaakt met een mobiele telefoon met camera door een politiefunctionaris in het politiebureau Bulaq Dakrur in Giza, een volkswijk van Kairo.
Het incident is al een jaar oud, maar pas sinds november gaan de opnames via mobiele telefoons en internet de wereld over. Het slachtoffer is Emad al-Kabir, een 21-jarige chauffeur van een microbus die het had gewaagd zich te mengen in een meningsverschil tussen zijn neef en de politie. De woordenwisseling liep uit de hand en hij werd ingerekend. Op het bureau werd hij ?s nachts gemolesteerd. De volgende dag stond hij weer buiten op straat.
De politie verspreidde de beeldopnames van Kabir in zijn woonbuurt om hem publiekelijk te vernederen. Tien maanden later werden de beelden door een blogger op YouTube.com geplaatst. Een mensenrechtenadvocaat zette Kabir ertoe aan aangifte te doen. Twee agenten worden sinds kort vervolgd. Kabir zelf kreeg vorige week drie maanden celstraf opgelegd voor het plegen van verzet bij zijn aanhouding.
Volgens het ministerie van Binnenlandse Zaken komen mishandelingen door de politie slechts incidenteel voor. Mensenrechtenorganisaties als Amnesty International en Human Rights Watch bestrijden dat. Zij voeren al jaren campagne tegen het ?wijdverbreide en systematische gebruik van marteling?. Met name seksuele mishandeling zou veel voorkomen. Maar de meeste gevallen worden niet bekend omdat eib, de schande en schaamte, voor de slachtoffers genoeg reden is om te zwijgen. De beelden van Kabir verraden de routinematigheid van de praktijk. Dat de politie zelf de beelden maakte en verspreidde toont aan dat de agenten niet bang waren voor repercussies.
De afgelopen maanden hebben bloggers talrijke opnames van politiemishandeling op hun internetdagboek en op YouTube.com gezet. Vooralsnog heeft de regering deze blogs niet verboden. Evenmin zijn de auteurs gearresteerd. Maar Wael Abbas wijst erop dat verscheidene bloggers die het afgelopen jaar in de gevangenis zijn beland omdat ze de goede naam van de president zouden hebben beschadigd of de islam in diskrediet gebracht. Hijzelf wordt in commentaren in de staatskranten en ingezonden reacties op zijn weblog aangevallen. ?Ze plegen karaktermoord door leugenachtige geruchten te verspreiden. Ze zeggen dat ik een strafblad heb, dat ik homo ben of me tot het christendom heb bekeerd. Alles om mijn geloofwaardigheid te ondermijnen.?
Volgens Abbas probeert de regering twijfel te zaaien over de authenticiteit van de beelden. Eerder deze maand werd een journaliste van de Arabische nieuwszender Al-Jazeera gearresteerd omdat zij in het bezit was van videobanden met beelden van gereconstrueerde politiemishandelingen voor een documentaire. Na twee dagen werd zij op borgtocht vrijgelaten. Maar het onderzoek duurt voort. ?Zo willen ze het volk doen geloven dat alle martelingen die we hebben onthuld in sc?ne zijn gezet?, aldus Abbas.
Mobiele telefoons met camera worden inmiddels niet meer toegestaan in politiebureaus. Zolang er geen bewijs is, kan de politie volhouden dat er niet gemarteld wordt, zegt Mohammed al-Sharkawy (24). Hij heeft het aan den lijve ondervonden. Omdat een medisch onderzoek niet kon uitwijzen dat hij seksueel was mishandeld, werden de daders niet vervolgd.
Sharkawy werd in mei opgepakt en twee maanden vastgehouden nadat hij had deelgenomen aan demonstraties tegen de regering. De student communicatiewetenschappen was een van de eersten die er geen geheim van maakte dat hij seksueel was mishandeld door de politie. ?Ze duwden me voorover en staken een stuk opgerold karton in mijn kont?, zegt hij. ?Ze maakten me uit voor homo, maar ik heb ze uitgelachen.?
Anderen volgden zijn voorbeeld. Zoals Amgad Mukhtar Hussein (27) die op een van de meest bekeken programma?s van een Arabische satellietzender vertelde hoe hij was misbruikt. De kijkers reageerden geschokt. Vooral ook omdat Hussein zich niet schaamde om het te vertellen.
?De Egyptische politie heeft een typische eigenschap: ze willen dat je jezelf tegenover hen vernedert?, zegt Hussein in een caf? in Maadi, een villawijk van Kairo. Hij is een rijkeluiszoon, maar dat vrijwaarde hem niet voor politiegeweld. Hussein was met zijn vriendin per bus onderweg naar de Rode Zee, toen hij bij een politiepost moest uitstappen omdat hij geen werkvergunning kon tonen. Buiten dreigde Hussein zijn vader te bellen. Even later lag hij naakt op zijn rug. Omdat Hussein weigerde om vergiffenis te smeken, dreigde een politieofficier hem te verkrachten. ?Hij deed zijn broek omlaag en zei meer van mannen te houden. Toen raakte ik in paniek. Ik bood aan zijn schoenen te kussen. Dat heb ik toen moeten doen.?
Dankzij de contacten van zijn vader, die door Husseins vriendin was gewaarschuwd, werd hij vrijgelaten. ?De officier bood me een kop thee aan en probeerde zijn gedrag te rechtvaardigen. Hij zei: ?in dit land krijg je geen respect als je de mensen niet met je schoen slaat?. Hij omhelsde me en zette me op de bus.? De officier werd overgeplaatst. Een onderzoek naar zijn handelen loopt
misrdigital.blogspirit.com (van Wael Abbas)
http://www.tortureinegypt.net
http://www.freedomforegyptians.blogspot.com nog

Foto AP: Microbuschauffeur Emad al-Kabir, die door de politie werd gesodomiseerd, eerder deze maand tijdens zijn berechting wegens verzet tijdens zijn aanhouding.

Robert, dit zijn uitwassen van een maatschappij waarin de neuroses de overhand gaan nemen! Teveel onderdrukking, teveel onrechtvaardigheden, teveel machtsmisbruik door kartelvorming, politiek/religieuze dwang en fraudes leidt ontegenzeggelijk tot uitbarsting van geweld op welke manier dan ook.

Je zou zo denken dat is een ver van mijn bed show? dat is echter niet helemaal zo. Ik wil niet beweren dat het politieapparaat overal zo te werk gaat ... nee dan kan ik niet beweren omdat ik dit niet weet! En vermoedens in die richting die spreek ik liever niet uit ... dat zou gek zijn en tegen mijn gevoel van authenticiteit, voor zover dat mogelijk is, ingaan.

Ik wil wel een voorbeeld van mijn eigen ervaring onlangs geven.
Door een valse aangifte van een werknemer van een bedrijf dat door fusie op fusie steeds meer macht krijgt in dit stadsdeel ben ik in november afgelopen jaar in detentie gezet. Daar aangekomen ben ik behandeld als een crimineel van het eerste uur. Ik moest mij in de deuropening uitkleden, ik vroeg nog of iedereen even kon weggaan en kreeg ik een drenkelingenpak aan. Veel te groot en heel koud! Vervolgens werd ik door allerlei politiemensen verhoord op een zeer suggestieve wijze. ?Zeg nu maar dat je het gedaan hebt, dan kun je naar huis. Een vrouw zoals jij hoort hier niet!? Toen ik de betreffende politiemensen hierop heb aangesproken en dit heb laten vastleggen in een verhoor, werden ze boos en wilden ze geen verhoor meer afnemen van mij en riep ??n van hen door de gangen heel hard dat ik lieg?.

Het heeft dus geen zin om binnen het corps je woordje te doen over onrechtmatigheden. Ze dekken elkaar. Dit heet, geloof ik, ongeschreven beroepscode of zoiets. Er is wel een film over gemaakt met Tom Cruise en Jack Nicholson: ?A few good man?.

Ook werd ik bijna gek van een loodzware deur die om de pak weg zoveel seconden, leek het wel, met een keiharde klap dichtviel. Deze klappen op afstand waren voor mij een marteling. Ik heb op een geven moment mijn oren moeten dichhouden. Ik moest vreselijk huilen om zoveel desinteresse in het welzijn van de mens die daar zit -immers je bent verdacht en dat betekent niet dat je iets gedaan hebt wat niet mag en sterker nog er zijn regels om mensen in wat voor situatie dan ook humaan te behandelen- en ik ben maar weer gaan mediteren.

Ik ben ?s avonds naar de Bijlmer overgebracht en daar wordt je dan weer gefouilleerd en in een cel gestopt. Om het uur maken ze het luikje open met een harde klik en dan moet je je naam noemen. Dat gaat door ... in de nacht ook. Ik was bang om in slaap te vallen ... oef ... dat was heavy. Ik was echt wel een beetje bang. Ik ben gaan mediteren. Dat heeft mij geholpen. Op een moment heb ik tegen mijzelf gezegd: ?Als Nelson Mandela dertig jaar voor nop heeft vastgezeten, dan kun jij dat toch wel een paar nachtjes?. Ze mogen je namelijk drie dagen vasthouden zonder dat er bewijs is van je schuld! Ik werd diezelfde nacht ook op de foto gezet en er werden legio afdrukken gemaakt van handen enzo!

Wat mij opviel was ook dat elke politieman/vrouw mij vroeg wat ik gedaan had! Ik vond het heel vreemd allemaal!
De volgende ochtend moest ik opeens heel snel weg in het busje. Ik stond te wachten op mijn plastic zak met sweater, telefoon enzo. Er kwamen twee politiemannen. Zij zouden mij en anderen weer terugbrengen naar de dagverblijven in de stad. Zij stonden bij de deur te wachten totdat wij klaar waren en opeens zie ik dat een politieagent een kusmondje werpt naar mij op een voor mij smerig aanvoelende wijze.

Ik werd een beetje bang. Ik dacht, ?man ik kan je moeder wel zijn? en wat als ze je in dat busje ... nee niet aan denken. Mediteren. Vervolgens lieten ze mij en nog andere gdetineerden, overigens ik was de enige blanke gedetineerde persoon in die dertig uur die ik gespot heb, een half uur in een ijskoud busje zitten. Bah, ik voelde mij echt wel geplaagd! Ik vond het hele gebeuren onvolwassen en absoluut niet moraalethisch verantwoord !

Op het dagverblijf aanbeland kwam ik in de cel met een vrouw die in Suriname geboren was. Zij was zwaar verdoofd door drugs. Zij had het ook koud en ik heb haar een beetje verzorgd. Ze viel steeds van het bankje af. Ik had te doen met haar. Zij werd meegenomen voor verhoor en ik hoorde door de open deur van de verhoorkamer dat ze een ticket kreeg aangeboden en zelfs een lift naar Schiphol. Maar ze wilde niet. Ze had niemand meer daar in Suriname. Haar zuster woonde hier in Amsterdam.

Ik ben nog twee keer zeer suggestief verhoord en dat gaat heel ver: ?de rechter zal dit niet leuk vinden als u blijft zwijgen. U draait een strop om u eigen nek. Hier kunt u lang voor in de gevangenis komen?. In de middag mocht ik naar huis.

En daar sta je dan, op een zonnige middag in de Balistraat. Je stinkt en je trilt en je weet even niet meer waar of wie je bent. Ik heb mijn man gebeld en gezegd: ?Schat ik kom naar huis?. En toen ik thuis kwam ben ik onder de douche gegaan en heb ik heel lang en heel veel moeten huilen.

Tja ... een ver van mijn bed show?

Ach, naar het schijnt kun je de eerste dagen in een Nederlandse gevangenis ook niet op je reet zitten.

Wat bedoel je te zeggen?