homeVoorpagina whoisWie zijn wij? penZelf schrijven boeiHelp pijlLog in penRegistreer

Strategische Toekomstdialoog Zelfredzaamheid 2020

Ik zal mij eerst even voorstellen: ik ben Ahmed El Mesri, en ik ben gevraagd in mijn hoedanigheid als voorzitter van de stichting Onze Hoop. Onze Hoop is een organisatie die zich inzet voor het welzijn van migranten met een handicap. Zoals u ziet heb ik zelf ook een beperking, reeds geruime tijd zit ik in deze rolstoel door een ongeluk dat ik gehad heb op jonge leeftijd. Ik was een jonge man, vol van het leven en vol van mijn nieuwe vaderland, Nederland, waar ik beland was en waar ik heel snel verliefd op geworden ben.
2009-11-12_Zelfredzaamheid-g.doc

Ik ben geboren in Marokko, maar heb Nederland van het begin af aan beschouwd als mijn nieuwe vaderland, het land waar ik de rest van mijn leven zou slijten. Veel van de dromen die ik had toen ik hier kwam, zijn niet uitgekomen, waaraan het ongeluk dat mij in deze rolstoel deed belanden, een heel grote bijdrage geleverd heeft. Dat heeft er wel toe geleid dat ik de wereld van een andere kant ben gaan bekijken: wie een handicap heeft wordt met heel andere dingen geconfronteerd, dingen die voor mensen die die handicap niet hebben, heel vanzelfsprekend zijn, maar voor de mensen met een beperking opeens niet meer zo vanzelfsprekend.
Naast mijn beperking ben ik natuurlijk ook een Nederlander met een allochtone afkomst en ik dacht dat dat, gecombineerd met mijn situatie, wel eens in mijn voordeel en dat van anderen uit kon pakken, aangezien ik de specifieke situatie van migranten aan den lijve heb ondervonden en nog dagelijks ondervind, aangezien ik de problemen waar mensen met een heel andere achtergrond dan een Nederlandse of een West Europese van binnen en van buiten ken en aangezien ik door mijn gehechtheid aan en inburgering in de Nederlandse gemeenschap wel eens een brugfunctie zou kunnen vervullen tussen verschillende bevolkingsgroepen.
Inmiddels ben ik met het vervullen van deze brugfunctie al ruim twintig jaar bezig: ik heb jaren geleden een vereniging opgezet, Assadaaka, die zich bezighoudt met het begrip kweken tussen de tussen aanhalingstekens ‘ Nederlandse’ cultuur en de vele andere culturen die inmiddels deel uitmaken van deze samenleving.

Op basis van de ervaringen die ik hiermee opgedaan heb, werd mij steeds duidelijker dat een groot deel van de allochtone mensen op geen enkele wijze deelneemt aan de maatschappij.
Ik vroeg mij af hoe dit toch kwam: deelname aan de maatschappij waarin je leeft immers is een belangrijke stap op weg naar integratie en integratie is ook voor je persoonlijke levensgeluk, een belangrijke stap, en waarom zouden mensen niet zelf werken en bijdragen aan hun eigen welbevinden, of geluk, zo je wilt.
Dat is de ene kant van het verhaal: de specifieke situatie waar met name mensen met een niet westerse achtergrond mee te maken hebben; het sociale isolement, onbegrip van de omgeving, soms zelfs ronduit vijandigheid, geen contact kunnen maken omdat men de taal niet voldoende meester is, maar dus ook zo min mogelijk deelnemen aan de maatschappij. Wij kennen allemaal de situatie en sedert een aantal jaren onderkennen wij – en daar bedoel ik ook de overheid mee – haar ook. De mensen die als jonge mannen naar Nederland kwamen om te werken en eigenlijk alleen om te werken, om geld te verdienen, en om zo snel mogelijk weer terug te gaan naar huis. De term ‘gastarbeider’ geeft dit al duidelijk aan.
Maar het is anders verlopen, want die grote stroom mensen die wij nu ‘de eerste generatie’ noemen, wonen hier nog steeds en hoewel de kans dat zij ooit terug zullen keren naar hun geboorteland, hun geboortestreek, praktisch nihil is, hebben zij diep in hun hart nog steeds die droom, dat verlangen, terug te gaan naar huis. Nederland is nooit hun thuis geworden, ze zijn niet aangepast, niet ingeburgerd, begrijpen nog steeds niets van de Nederlandse samenleving en kennen de weg er ook helemaal niet. Ik wil hier verder geen kaartje aan hangen van ‘goed’ of ‘fout’ of hoe zij dat toen hadden moeten doen of hoe de overheid toen op deze groep mensen had moeten reageren, ik wil het alleen maar constateren.
Dus, hoe wij het ook vinden: deze groep mensen bestaat, is er, en er laat zich gemakkelijk raden wat er aan het gebeuren is, de tweede kant van het verhaal: deze ‘eerste generatie migranten’ staan op het punt om met pensioen te gaan of zijn net gepensioneerd, zij zijn oud geworden, en ouderdom komt veelal met gebreken.
Maar in mijn jarenlange ervaring met migrantenwerk heb ik gemerkt dat veel migranten niet alleen lichamelijke gebreken hebben, maar dat er ook psychische problemen bijkomen die de bestaande problemen alleen maar groter maken. Zoals gezegd: de meesten hebben nog steeds de geheime wens om hun laatste jaren in hun geboorteland door te brengen, hetgeen een zware aanslag is op je gelukservaren hier.
Daarnaast zijn de lichamelijke problemen waar velen van hen mee kampen, een groot probleem, zowel voor henzelf als voor hun omgeving. In de Nederlandse ‘mentaliteit’ is een lichamelijke beperking al een moeilijk onderwerp, in de migrantenwereld, als ik het even zo mag noemen, is het helemaal een groot taboe: een lichamelijke beperking is een schande, sommigen zien er zelfs een straf van God in. Een dergelijke kijk maakt het niet makkelijker om ermee leren om te gaan; vaak wil men er ook niet mee naar buiten, zodat men ook de nodige medische hulp niet ontvangt.
Daarom heb ik het voormalige Comité Onze Hoop opgericht, inmiddels een stichting, die probeert migranten met een beperking te begeleiden naar een levenswijze, een leren omgaan met hun handicap, een draaglijk bestaan, een zo aangenaam mogelijk bestaan. Ik heb geprobeerd een schets te geven van de problematiek waar wij ons voor geplaatst zien, maar meer dan een schets kan het niet zijn. Ik kan niet in detail treden over alle aspecten die ik hier boven even aangestipt heb. Ik kan alleen nogmaals benadrukken dat de groep waar ik heb over heb, een moeilijk bereikbare groep is, maar een groeiende groep, die over ruim 10 jaar – wij spreken immers over zelfredzaamheid in 2020 – een substantieel deel uit zal maken van de 65-plussers.
Er is te voorzien dat deze groep een belangrijk beroep zal gaan doen op de zorg: er bevinden zich immers veel mensen onder die in hun werkzame leven zware lichamelijke arbeid verricht hebben, waar hun lichaam nu de tol voor betaalt in de vorm van lichamelijke aandoeningen; er bevinden zich veel mensen onder die pas op latere leeftijd naar Nederland gekomen zijn en daardoor geen volledige AOW-rechten opgebouwd hebben, immers, als je op je 25 naar Nederland gekomen bent, heb je maar 40 jaar AOW-rechten opgebouwd en dat voel je in je portemonnee, als je 65 wordt.
En dan tenslotte nog het psychische lijden, dat voortkomt uit het verscheurd zijn tussen twee werelden en in geen van beiden echt thuishoren.
Dames en heren, ik ben blij dat ik voor deze bijeenkomst uitgenodigd ben, als Nederlander, maar ook als allochtoon. Want mijn ervaring in het debat en in het beleid is dat er wel heel veel óver allochtonen gepraat wordt, maar heel weinig mét. Dat maakt dat oplossingen die aangedragen worden, vaak wel een heel mooi academisch tintje hebben, maar in de praktijk de plank volledig misslaan. Het is belangrijk dat mensen die zelf direct ervaring hebben, zowel van de Nederlandse als van de allochtonenkant, die zelf ook ervaringsdeskundig zijn, hun stem laten horen.
Juist omdat deze mensen al zo moeilijk bereikbaar zijn en vaak een heel dubbele en niet altijd positieve kijk op de Nederlandse samenleving hebben, is het van het grootste belang dat zij een stem krijgen in debatten als deze, zodat zij misschien toch het idee krijgen dat er naar hen geluisterd wordt. Het is nog niet te laat, maar het is wel laat: het wordt tijd voor actie.

Ik dank u wel voor uw aandacht.

Toespraak: Dhr. A. El Mesri op donderdag 12 november 2009 in Gasterij De Buurvrouw te Utrecht.

Gepost door Mesri op Wednesday, 18 November 2009
Share |
Cafe • (0) CommentaarPermalink



In verband met hevige spamoverlast is het alleen mogelijk om te reageren als lid. Lid worden kan via deze link of de knop bovenaan de pagina. Inloggen kan door hier te klikken Lidmaatschap is vrij van spam en nieuwsbrieven. Onze excuses voor het ongemak.


Terug naar de hoofdpagina

Zoeken


geavanceerd zoeken

Contact
Wie zijn wij?
Voorpagina
Politiek
Agenda
Cafe
Columns
Dossiers

Agenda

11 juli 2008 Yacht en Robodocks
17-8-2008 Spektakel op IJburg
17-6-2008 Miracle Fortress live
5de Iftar Thema: sexuele diversiteit en religie Iftar/Debat
6de Iftar bij Assadaaka (Open Huis)
7de IFTAR BIJ ASSADAAKA 2008 - Brede viering Internationale Dag voor de Vrede, 21 september 2008
2/10/2008 Dag van de geweldloosheid
Gratis advocatenspreekuur voor mensen met een minimumuitkering

Recent Commentaar

Van saibismalgand 'Kerst- en nieuwjaarsgroet 2015'.
Van lpzywe 'Dialoog ontbijt over/met Migranten ouderen en hun geliefden.'.
Van ztcrkdn 'Migranten en ouderenzorg in Nederland'.
Van eclvrjmc 'Bewustwording medische Ethiek'.
Van wfupyjkqlio 'Week van Respect'.
Van ocbnrtjie 'Amsterdam Openspreekuren: NMI - Nederlands Migratie Instituut'.
Van aoeqyfcb '“Een gratis dagje onder de Marokkaanse zon: Dit is jouw kans!”'.
Van ofdyeerkdo 'Uitnodigin​g slotconfer​entie woensdag 11 juni 18.30-21.3​0 uur Jezelf kunnen zijn'.
Van klrkatdp 'Workshop ‘Naambordjes maken’'.
Van ftutawd 'Ik geloof nog steeds voor vrede in de wereld!'.

Maandelijkse Archieven

October 2013
August 2013
September 2012
August 2012
July 2012
June 2012
May 2012
April 2012
March 2012
February 2012
January 2012
December 2011
November 2011
October 2011
September 2011
August 2011
July 2011
June 2011
May 2011
April 2011
March 2011
February 2011
January 2011
December 2010
November 2010
October 2010
September 2010
August 2010
July 2010
June 2010
May 2010
April 2010
March 2010
February 2010
January 2010
December 2009
November 2009
October 2009
September 2009
August 2009
July 2009
June 2009
May 2009
April 2009
March 2009
February 2009
January 2009
December 2008
November 2008
October 2008
September 2008
August 2008
July 2008
June 2008
May 2008
April 2008
March 2008
February 2008
January 2008
December 2007
November 2007
October 2007
September 2007
August 2007
July 2007
June 2007
May 2007
April 2007
March 2007
February 2007
January 2007
December 2006
November 2006
October 2006
September 2006
August 2006
July 2006
June 2006
May 2006
April 2006
March 2006
February 2006

Recente artikelen

Het doek valt, aplaus voor u
Uitnodiging - Buurt Iftar 2024 bij Assadaaka Community
De Pesach bij Assadaaka Community
Leren, Dialoog over - (zelfredzaamheid)
`23 MAART, INTERNATIONALE DAG TEGEN RACISME´