homeVoorpagina whoisWie zijn wij? penZelf schrijven boeiHelp pijlLog in penRegistreer

Toespraak Ahmed El Mesri bij de conferentie van Onze Hoop ‘Spreekuur en drempelvrees’

Dames en heren, van harte welkom op deze middag, georganiseerd door Stichting Onze Hoop. Mijn naam is Ahmed El Mesri, ik ben voorzitter van Onze Hoop. Als we het hebben over ‘spreekuur’, dan hebben we het vandaag over verschillende instanties waar iedere burger vroeger of later mee te maken kan krijgen, en met name migranten, en ook nog eens migranten met een beperking.

Denk aan een woningbouwvereniging, een instelling voor maatschappelijk werk, een zorginstelling, de DWI, de Belastingdienst, en ga zo maar door.

Voor veel van die genoemde burgers is de drempel om zo’n instantie te benaderen enorm hoog: men spreekt de taal niet of te weinig om zichzelf verstaanbaar te maken en om de juiste informatie te krijgen om vervolgens duidelijk te weten wat de volgende stap is. Men weet niet hoe men een ingewikkeld formulier moet invullen of men heeft er eenvoudig de fysieke mogelijkheden niet voor om een gebouw goed en wel binnen te komen. Of men geeft het eenvoudig op om de juiste hulp en informatie te vragen omdat men niet weet hoe dat moet of omdat men de juiste papieren niet heeft. Daar komt bij dat veel migranten te maken hebben met taboes, zoals schaamte bijvoorbeeld, of ze dragen het verleden met zich mee en zitten nog vast aan hun land van herkomst: ze hebben vaak een afwachtende houding en op die manier vallen ze dan tussen wal en schip.

Het gaat dus niet alleen om een echte, fysieke drempel die genomen moet worden, het gaat vaak veel meer om het opzien tegen de enorme hoeveelheid hindernissen in de vorm van formulieren, instanties, hulpvragen, papieren en formulieren, en om de cultuurverschillen in de ambtenarij en het woud aan regeltjes, dingen die je moet aanvragen, formulieren die je moet invullen, informatie die je moet verstrekken en bijlagen die je moet bijleveren.
Het zijn dit soort zaken die een enorme drempel vormen voor migranten met een beperking. Voor hen is het dan ook veel eenvoudiger om binnen te komen bij een vrijwilligersorganisatie of zelforganisatie: daar is de drempel per definitie laag om binnen te komen. Je komt een eerste keer kennismaken op een ongedwongen manier, je drinkt er thee met anderen, je wordt te woord gestaan door vrijwillige ervaringsdeskundigen en je kunt er meedoen aan informatiebijeenkomsten en groepen waar je van gedachten kunt wisselen, waar je kunt praten met lotgenoten maar ook met ervaringsdeskundigen, je kunt er informatie krijgen en geholpen worden om ofwel zelf de weg naar een instantie te vinden, ofwel begeleiding te krijgen van een lotgenoot als je het echt niet zelf kunt.

Onze Hoop is mede opgericht voor dit doel: om mensen te helpen zichzelf te helpen. Om mensen die anders verder en verder in isolement geraken de helpende hand te bieden om voor zichzelf op te komen, om ze te laten participeren in onze samenleving, zelfredzaam te blijven en op te komen voor hun eigen belangen.

Natuurlijk zijn er in Amsterdam meerdere zelforganisaties, die stuk voor stuk ook allemaal zeggen dit soort werk te doen. De ervaring leert dat sommige van die organisaties echter wel in naam zeggen dit te doen maar in werkelijkheid de mensen niet vooruit helpen: ze houden de doelgroep tot patiënt, ze bevestigen keer op keer hun lot en zetten de mensen niet aan om hun lot in eigen hand te nemen.
De ervaring leert ook dat al deze zelforganisaties over één kam worden geschoren: er wordt vanuit de overheid niet gecontroleerd welke organisaties daadwerkelijk bijdragen aan de emancipatie en participatie van hun doelgroep. Dit zou echt veel meer door de overheid moeten worden gecontroleerd, zodat het kaf van het koren kan worden gescheiden.

Wat ons, als Stichting Onze Hoop, voor ogen staat, en waar wij al jaren aan werken, is om méé te bewegen met de veranderingen in onze samenleving, om mensen uit hun isolement (ook mentaal en geestelijk) te halen, ze te begeleiden naar zelfredzaamheid en ze te laten participeren in de maatschappij om hen heen.
Ik ben hier zelf, vanuit mijn eigen ervaring, een voorbeeld van. Na een noodlottig ongeval belandde ik in een rolstoel en sleet in ’t begin mijn dagen binnenshuis met de gordijnen dicht. Als ik mijzelf toen op een gegeven moment niet had gedwongen om er op uit te gaan en contact te maken met de buitenwereld, dan zat ik daar nu nog. Ik ging na verloop van tijd wèl naar buiten, ik begon wèl om me heen te kijken. En ik kwam tot de conclusie dat er werk aan de winkel was voor mij, omdat ik veel lotgenoten tegenkwam die in isolement bleven en daar door hun omgeving zo goed als in werden gepraat. Ik besloot dat ik dat niet wilde en dat ik wilde proberen mijn lotgenoten de helpende hand toe te steken. Zo ontstond Onze Hoop. 

Als mensen hun lot in eigen handen kunnen nemen en uit hun isolement en uit armoede komen, kosten ze de maatschappij ook minder geld aan artsbezoek, aan dure therapieën, aan bezoek aan ziekenhuis en specialist.
Wij willen mensen aanspreken op hun gezonde deel. Wij willen mensen erbij halen en ze mee laten doen. Met elkaar, met hun lotgenoten, met hun buurt- en stadgenoten. Wij willen mensen aan blijven spreken op meedoen naar vermogen, in plaats van te blijven zitten wachten tot het beter wordt. 
En naar onze stellige mening zou er echt een onderscheid moeten worden gemaakt, vanuit de overheid om te beginnen, tussen de zelforganisaties die reëel iets hebben bij te dragen aan de samenleving en aan die die de bestaande gang van zaken laten voortkabbelen en zo de werkelijke verandering van binnen uit tegenhouden.

De overheid is bezig om zelforganisaties te saneren. Vanuit het oogpunt van kostenbesparing waarschijnlijk. Echter, als dat betekent dat àlle zelforganisaties dan gaan wegvallen, óók die die werkelijk iets doen voor en met mensen uit de doelgroep – meest migranten en vaak migranten met een beperking –, dan worden deze mensen daar de dupe van. Die blijven dan voortaan binnen. Die blijven aanspraak maken op Zorg en Zorginstellingen, op vaak dure therapieën en veelvuldig artsbezoek. Omdat ze ongelukkig zijn. Omdat ze gericht blijven op hun eigen situatie en hun eigen beperkingen. En omdat ze de moed missen en de route niet kennen naar een manier om hier uit te komen en echt mee te doen met het leven om hen heen. Wij vinden dat dat niet mag gebeuren! Daarom hebben wij deze dag georganiseerd: om hier met z’n allen over van gedachten te wisselen en te kijken naar de mogelijkheden en onze wensen. Om zo te komen tot aanbevelingen aan de politiek. Want het mag toch niet zo zijn dat we weer teruggaan naar oude toestanden: dat mensen met een handicap voor de rest van hun leven achter de gordijnen blijven zitten!

Ik dank u voor uw aandacht.
 
Ahmed El Mesri, 22 nov. ‘12

Gepost door kamal op Monday, 26 November 2012
Share |
Cafe • (0) CommentaarPermalink



In verband met hevige spamoverlast is het alleen mogelijk om te reageren als lid. Lid worden kan via deze link of de knop bovenaan de pagina. Inloggen kan door hier te klikken Lidmaatschap is vrij van spam en nieuwsbrieven. Onze excuses voor het ongemak.


Terug naar de hoofdpagina

Zoeken


geavanceerd zoeken

Contact
Wie zijn wij?
Voorpagina
Politiek
Agenda
Cafe
Columns
Dossiers

Agenda

11 juli 2008 Yacht en Robodocks
17-8-2008 Spektakel op IJburg
17-6-2008 Miracle Fortress live
5de Iftar Thema: sexuele diversiteit en religie Iftar/Debat
6de Iftar bij Assadaaka (Open Huis)
7de IFTAR BIJ ASSADAAKA 2008 - Brede viering Internationale Dag voor de Vrede, 21 september 2008
2/10/2008 Dag van de geweldloosheid
Gratis advocatenspreekuur voor mensen met een minimumuitkering

Recent Commentaar

Van saibismalgand 'Kerst- en nieuwjaarsgroet 2015'.
Van lpzywe 'Dialoog ontbijt over/met Migranten ouderen en hun geliefden.'.
Van ztcrkdn 'Migranten en ouderenzorg in Nederland'.
Van eclvrjmc 'Bewustwording medische Ethiek'.
Van wfupyjkqlio 'Week van Respect'.
Van ocbnrtjie 'Amsterdam Openspreekuren: NMI - Nederlands Migratie Instituut'.
Van aoeqyfcb '“Een gratis dagje onder de Marokkaanse zon: Dit is jouw kans!”'.
Van ofdyeerkdo 'Uitnodigin​g slotconfer​entie woensdag 11 juni 18.30-21.3​0 uur Jezelf kunnen zijn'.
Van klrkatdp 'Workshop ‘Naambordjes maken’'.
Van ftutawd 'Ik geloof nog steeds voor vrede in de wereld!'.

Maandelijkse Archieven

October 2013
August 2013
September 2012
August 2012
July 2012
June 2012
May 2012
April 2012
March 2012
February 2012
January 2012
December 2011
November 2011
October 2011
September 2011
August 2011
July 2011
June 2011
May 2011
April 2011
March 2011
February 2011
January 2011
December 2010
November 2010
October 2010
September 2010
August 2010
July 2010
June 2010
May 2010
April 2010
March 2010
February 2010
January 2010
December 2009
November 2009
October 2009
September 2009
August 2009
July 2009
June 2009
May 2009
April 2009
March 2009
February 2009
January 2009
December 2008
November 2008
October 2008
September 2008
August 2008
July 2008
June 2008
May 2008
April 2008
March 2008
February 2008
January 2008
December 2007
November 2007
October 2007
September 2007
August 2007
July 2007
June 2007
May 2007
April 2007
March 2007
February 2007
January 2007
December 2006
November 2006
October 2006
September 2006
August 2006
July 2006
June 2006
May 2006
April 2006
March 2006
February 2006

Recente artikelen

Het doek valt, aplaus voor u
Uitnodiging - Buurt Iftar 2024 bij Assadaaka Community
De Pesach bij Assadaaka Community
Leren, Dialoog over - (zelfredzaamheid)
`23 MAART, INTERNATIONALE DAG TEGEN RACISME´