Thema: Participatie & sociale cohesie
Ik ben Ahmed El Mesri, voorzitter van de multiculturele vereniging Assadaaka. We zijn in de laatste dagen van het jaar, traditioneel een tijd van terugkijken op het afgelopen jaar en vooruitkijken naar wat het nieuwe jaar ons mogelijk gaat brengen. Tegelijkertijd bedenk ik mij, wanneer ik zo over oud- en Nieuwjaar denk, hoe willekeurig de grens is van die jaarovergang en hoe die vooral cultureel bepaald is. klik hier op om verder telezen Toespraak_Ahmed_El_Mesri_30_dec.2010_afsluiting_werkjaar_Assadaaka_.doc

Tenslotte: het kerstfeest is ooit het feest van de overwinning van het licht geweest. In vroeger eeuwen was men bang dat de zon, die na 21 juni alleen maar lager kwam te staan en boven de poolcirkel zelfs enige tijd geheel en al verdween, nooit meer op zou komen; rond de winterzonnewende was de blijdschap groot dat de zon weer hoger kwam en toch niet voor eeuwig verdwenen was en de blijdschap van deze gebeurtenis vieren we in onze westerse wereld nog jaarlijks met kerstmis. Maar als wij naar de andere kant van de wereld gaan, het zuidelijk halfrond, dan blijkt het daar juist andersom te zijn: wat bij ons de kortste dag is, is daar juist de langste dag. Wat bij ons de angst van het eeuwig verdwijnen van de zon is, is daar juist het feest van de korte nachten en de lange dagen.
Wat wil ik hiermee zeggen? Gedeeltelijk dat de manier waarop wij naar de wereld kijken en misschien zelfs de manier waarop wij de wereld ervaren voor een belangrijk deel bepaald is door de cultuur waarin wij leven; en die cultuur is, hoe dan ook, voor een belangrijk deel bepaald door dat deel van de wereld waar wij leven, de dingen waar wij aan blootgesteld worden, de dingen die ons vertrouwd overkomen. Cultuur brengt vertrouwdheid met zich mee en cultuur is belangrijk voor ons, maakt wie wij zijn.
Dat is dan ook waar al mijn medewerkers en ik ons al jaren voor inzetten en waarvoor ik meer dan twintig jaar geleden de vereniging Assadaaka opgericht heb: op zoek naar onze eigenheid binnen de cultuur waarin wij leven. Ik heb in de afgelopen jaren de ervaring opgedaan dat dat voor veel mensen die niet uit deze Nederlands-westerse cultuur komen, heel moeilijk is. Mensen hebben daar begeleiding bij nodig, want een wereld waarin alles vreemd is in vergelijking met wat je gewend bent van huis uit, kan zelfs heel vijandig overkomen. Maar wij hebben altijd de cultuur waarin wij leven als uitgangspunt genomen.
Regelmatig echter heb ik te maken met allerlei andere organisaties, waaronder veel zelforganisaties, die blijven volharden in hun eigen cultuur zonder rekening te houden met de cultuur waarin zij leven, wonen, werken. Wij bij Assadaaka zijn ervan overtuigd dat dat niet de juiste manier is. Van het begin af aan hebben wij integratie en participatie tot ons uitgangspunt gemaakt. De praktijk leert ook voortdurend dat participatie en integratie de enige manier is die vruchten afwerpen.

Ik zie bij migranten-zelforganisaties, de organisaties die voor heel specifieke groepen migranten opkomen, vaak dat mensen in een patroon blijven hangen dat hen niet verder brengt, maar dat hen juist meer en meer achteruitzet. Ze blijven in culturele patronen zitten die niet aansluiten bij de cultuur waar ze op dit moment in leven, waardoor ze allerlei dingen missen die de cultuur – waarvoor je soms ook het woord ‘maatschappij’ zou kunnen gebruiken – , hun biedt. Maar het is juist de aansluiting tussen verschillende culturen die zoveel moois te bieden heeft. Ik durf te stellen dat de Nederlands-westerse cultuur heel veel rijker geworden is door de instroom van talrijke mensen van niet-Nederlandse oorsprong, die naar dit land gekomen zijn met hun eigen inbreng, hun gebruiken, hun taal, hun manier van leven en van met elkaar omgaan. Andersom geldt hetzelfde, merk ik. Mensen uit andere landen komen niet voor niets hier. Ze komen hier iets zoeken. Een nieuw leven? Inspiratie? Een liefde? Het maakt allemaal niet uit wat het is.
De ontdekkingsreis, die wij allemaal maken op het moment dat wij andere mensen ontmoeten, moeten wij zo open mogelijk houden. Gaat met elkaar in gesprek, treedt met elkaar in contact en zoekt naar de dingen die ons binden. Dan blijkt al gauw dat je, om met het kerstfeest te eindigen, de kortste dag van het jaar net zo goed op het zuidelijk halfrond kan vieren… hoewel het daar dan de langste dag van het jaar is.
Ik wens iedereen een heel fijn 2011 toe. En een prettige avond!
Toespraak Ahmed El Mesri op 30 december 2010 afsluiting van het werkjaar Assadaaka