Thema:  ‘Eenzaamheid‘. UIT EIGEN KRACHT
Geachte, beste, lieve mensen,
Hierbij stuur ik u de toespraak van Ahmed El Mesri op de thema-bijeenkomst Uit eigen kracht van 8 juni j.l.
Namens Assadaaka

Klik om verder te lezen:

Goedemiddag, dames en heren,

Voor wie mij nog niet kent: mijn naam is Ahmed El Mesri. Ik ben voorzitter van de multiculturele vereniging voor vriendschap Assadaaka en van Stichting Onze Hoop, een belangenvereniging van en voor migranten en niet migranten met een handicap en/of chronische ziekte, ouderen en hun familieleden.

Vanmiddag zijn wij hier bijeengekomen, in de Gerardus Majellakerk, om met elkaar te praten over eenzaamheid. Wat is eenzaamheid? Wie lopen het gevaar eenzaam te worden? Wat kunnen we doen tegen ongewenste eenzaamheid, wat kunnen we doen om mensen weer mee te laten doen aan de maatschappij, om uit het huis te komen, uit de eigen kleine kring en weer onder de mensen te komen?
Nee, met eenzaamheid bedoel ik dan ook niet de bewuste keuze die sommige mensen maken om een leven te leiden in afzondering: niet iedereen is even sociaal, vindt het even prettig om met andere mensen om te gaan. Met eenzaamheid bedoel ik die vorm van alleen zijn die mensen eigenlijk níet op prijs stellen, die vorm van alleen zijn waarbij mensen voortdurend denken: Was ik maar niet alleen.
Eenzaamheid is een probleem: het is niet voor niets dat het ook bij de gemeente aandacht krijgt. Maar wij gaan hier, in deze bijeenkomst, nader bekijken wat wij aan eenzaamheid kunnen doen, hoe wij het kunnen herkennen, hoe wij zelf mensen de helpende hand toe kunnen steken.

Eenzaamheid heeft vele vormen, want het is niet alleen die tachtigjarige vrouw wier man net overleden is en die nu de deur niet meer uitkomt, of die bejaarde weduwnaar die ook al jaren alleen in zijn woning leeft. Nee, eenzaamheid is niet iets wat aan oude mensen voorbehouden is. Eenzaamheid komt bij alle groepen voor. Iedereen maakt wel periodes in zijn leven mee waarin hij of zij zich eenzaam voelt: het lijkt of niemand van je houdt, of er niemand te vinden is die je begrijpt. Want ja, dat is óók een aspect van eenzaamheid: als niemand je begrijpt, als je met dingen bezig lijkt te zijn waarvoor niemand in jouw omgeving begrip heeft, zodat je je de enige op de wereld voelt. Eenzaamheid is niet alleen dat je geen vrienden hebt, geen familie, geen of slechts heel weinig sociale contacten: eenzaamheid is ook dat je je niet begrepen voelt, misschien zelfs niet gewenst. Want ook al lijk je je soms uitstekend te kunnen bewegen in de omgang met andere mensen, heb je een grote vriendenkring, dat wil allemaal nog niet zeggen dat je niet eenzaam zou kunnen zijn. Ze zeggen wel eens dat je juist in een drukke stad eenzamer kunt zijn dan op die grote, stille heide. En het is dan ook waar dat eenzaamheid in die grote stad, waar wij wonen, veel voorkomt. En net als met veel andere problemen rust er, ook in onze maatschappij, waarin het vaak lijkt alsof alles bespreekbaar is, alsof je je nergens voor hoeft te schamen, een taboe op eenzaamheid. Je komt er niet voor uit dat je eenzaam bent, dat je je eenzaam voelt, want daarmee stel je je kwetsbaar op. En in onze snelle wereld, waarin alles lijkt te draaien om uiterlijk succes, doe je dat niet, je kwetsbaar opstellen. En daarmee wordt jouw eenzaamheid alleen maar groter, want steeds meer ga je je terugtrekken en steeds meer ga je je schamen. Dan ben je in een vicieuze cirkel terechtgekomen, het wordt van kwaad tot erger en het is enorm moeilijk om hieruit te breken. Dan kom je in een heel andere situatie dan de meesten van ons, die zich wel eens eenzaam voelen.
Wij van Assadaaka, Onze Hoop en NOMA, kennen het probleem van eenzaamheid van nabij. Eenzaamheid is een onderdeel van een vaak veel groter, onderliggend probleem. Soms is dat schaamte, soms is dat onbegrip, maar nooit is het iets wat gemakkelijk op te lossen is. Uiteindelijk zal iedereen die zich structureel eenzaam voelt op een gegeven moment zelf stappen moeten ondernemen, dingen gaan doen om die eenzaamheid te doorbreken. Wij zijn tijdens onze lange ervaring nog nooit mensen tegengekomen die spijt hiervan hadden, spijt van de eerste stappen die zij gezet hebben, soms pas na jaren, om hun eenzaamheid, hun sociale en psychische isolement te doorbreken. Wij helpen mensen hierbij door een luisterend oor te bieden, maar ook door hulp te bieden. Wat kan je doen om je eenzaamheid te doorbreken? Ook op deze middag gaan wij hierover praten en met elkaar van gedachten wisselen. Daarom ben ik ook blij dat jullie allemaal hier gekomen zijn: zo kunnen wij het probleem een gezicht geven en als wij het eenmaal een gezicht gegeven hebben, dan kunnen wij het in de ogen kijken en het oplossen!

Eenzaamheid is een droevige smet op onze samenleving. Maar als we er iets aan willen doen, dan moeten wij onze ogen er niet voor sluiten. Integendeel: dan moeten wij het onder ogen zien en proberen, met de middelen die ons ten dienste staan, het te bestrijden. Deze middag zal hieraan zeker een bijdrage leveren.

Dank u.

Toespraak Ahmed El Mesri op 8 juni 2009 themabijeenkomst - Uit eigen kracht “Eenzaamheid???