Op vrijdag 25 september werd de film Way to Paradise van regisseur M. Wahid Sanouji vertoond. Het is een prachtige film over radicalisering en de weg terug vinden, over wanhoop en hoop, over de huidige samenleving en hoe we de verbinding met elkaar vinden. Na afloop van de film was er de mogelijkheid om vragen te stellen aan de regisseur, die aanwezig was bij de filmvertoning.
The Way to Paradise van de Marokkaanse regisseur M. Wahid Sanouji gaat over Najib, die net zijn bachelor rechten heeft behaald als zijn oudere broer wordt opgepakt voor betrokkenheid in drugshandel. Het blijkt dat de oudere broer hiermee het hele gezin onderhield en ook de studiekosten van Najib had betaald ervan.

Hierna stort het leven van Najib volledig in. Nog meer als ook zijn relatie met een medestudente eindigt. Najib vervalt in een soort van depressie en als op dat moment een kennis contact met hem opneemt voor het plegen van aanslag is hij daar gevoelig voor. Maar er blijkt altijd een weg terug, een belangrijk thema in de film. Ook hoe je je weg moet vinden in de huidige verharde samenleving, waar openlijke discriminatie en wij-zij denken een rol spelen, komt naar voren in de film.

De film is inmiddels al uitgekozen voor diverse internationale festivals. In de film wordt overwegend Marokkaans en Nederlands gesproken, maar is ook van Engelstalige ondertiteling voorzien. Meer informatie treft u op https://thewaytoparadise.nl/about/
De regisseur wil de film ook graag bij anderen onder de aandacht brengen in Nederland. Wilt u ook graag deze film zien als school, wijkgebouw, maatschappelijke organisatie etc., neem dan contact op met de regisseur 06-15428720, of mail naar .(JavaScript must be enabled to view this email address) of vul online een bericht in op https://thewaytoparadise.nl/contact/

Het was een gezellig samenzijn voor de mensen, er werd gekeken onder het genot van koffie/thee en allerlei lekkernijen. Na afloop was er een lekkere, gezonde en feestelijke lunch. Sommige mensen gaan nauwelijks naar de film, vanwege armoede. Dit was een mooie gelegenheid om er een te zien en om er achteraf over te praten.
Waarom de regisseur voor het onderwerp radicalisering heeft gekozen, is omdat hij geraakt werd door het feit dat een paar jongeren naar Syrië waren afgereisd. Het gevolg voor de familie van die jongeren raakte hem, vandaar dat hij over dit thema een film wilde maken.
Het viel hem op dat de invalshoek van de meeste films over dit onderwerp nogal clichématig zijn en weinig rekening houden met de cultuur en achtergrond van deze jongeren. Daarom wilde hij een film die meer cultuursensitief is maken.
Het thema familie en liefde speelt een belangrijke rol in de film.

Er worden vragen door het publiek gesteld, over bepaalde scènes. Waarom het op die manier is gedaan en wat de achterliggende gedachte was. De regisseur beantwoordt de vragen en legt zijn bedoelingen uit. Het is niet de bedoeling dat er wordt gegeneraliseerd in de film. De film heeft geen boodschap, maar is bedoeld om vragen op te roepen en er daarna over in dialoog te gaan. Er is geprobeerd om balans in de film aan te brengen, zo komt er een imam in voor die een positieve boodschap heeft en één die een negatieve boodschap heeft.

Daarna werd er gesproken over het polarisatie probleem in Nederland. In vergelijking met bijvoorbeeld Frankrijk en Engeland hebben we het hier goed.
Mensen die hier zijn geboren en worden afgewezen door de maatschappij of er wordt vaak de nadruk gelegd op het anders zijn, zorgt voor een identiteitsprobleem. In Nederland ben je de ander en in Marokko ben je ook de ‘buitenlander’.
Wat belangrijk is, is om samen in gesprek te gaan, ongeacht je afkomst.

Ahmed zegt dat radicalisering samenhangt met de polarisatie richting de Islam. We houden allemaal van dit land, we zijn allemaal Nederlanders en trots op dit land. We bestrijden alle vormen van radicalisering. Deze film vertelt iets over de laatste 20 jaar. Met name moslims hebben veel geleden. Deze film draagt bij in de zin van opvoeding, tegen radicalisering, discriminatie en homofobie. Petje af. Wij streven naar beter.

Helena vertelt over welke scène haar raakte, de scène met de moeder en de vader. Het had te maken met het uiten van de liefde voor zijn kind, zonder verder te spoilen.

De regisseur vertelt dat twee scènes hem raken, die van Najib met zijn vriendin en die met zijn moeder. Hij legt de scène een beetje uit en zegt dat het nooit te laat is om terug te keren. De moeder speelt een belangrijke rol in de film. Het grootste thema is liefde, die van de vader, zijn broer en zijn moeder. Liefde en verantwoording spelen een grote rol. De rol van de media over de berichtgeving van terrorisme op het eind verdiend ook aandacht.

Ahmed El Mesri vertelt dat de film laat zien dat het systeem gefaald heeft. Najib vroeg om hulp en die ontving hij niet.
Verder wordt er over verbinding maken en vooroordelen gesproken.
Ahmed bedankt Wahid voor het vertonen van de film en na afloop wordt er nog flink nagepraat. Het was een succesvolle bijeenkomst.