Op donderdag 4 mei werden op het Ceramplein de slachtoffers herdacht van de Tweede Wereldoorlog. Vanuit de Meevaart in de Balistraat werd door Assadaaka een stille tocht gelopen richting Ceramplein waar we tegen kwart over zeven arriveerden. Geleidelijk aan werd het steeds drukker. Tegen kwart voor acht waren er ongeveer honderdvijftig mensen verzameld rondom het monument.

Afwisselend werd er door het Wittenburger fanfareorkest en het koor Sannas opgetreden. Pastoor Leo Nederstigt vertelde in het kort wat er allemaal zou gaan gebeuren. Het thema van de herdenking luidde: Vrijheid en Verscheidenheid. Stadsdeelvoorzitter Nico Salm hield een korte toespraak waarin hij de nadruk legde op het feit dat vrijheid gemaakt moet worden. Er is volgens Salm veel verbeterd en we moeten doorgaan op de ingeslagen weg. Elkaar opzoeken en met elkaar werken aan een gezamenlijke toekomst. ?We zijn op de goede weg?, aldus Salm.
Net even voor de twee minuten stilte was het woord aan Ahmed El Mesri, voorzitter van de multiculturele vereniging Assadaaka (1991).

Hieronder volgt de toespraak van Ahmed:

Dames en Heren,  Vrijheid en verscheidenheid is het thema van deze 4 mei herdenking.

Leven in vrijheid en verscheidenheid houdt in dat je mensen accepteert zoals ze zijn en dat je met elkaar leeft in harmonie.

Op 6 juni 1944 landden de Geallieerden op de kust van Normandi?. De Amerikaanse soldaten waren niet bereid om op de Duitse vijand te schieten. Het had niets te maken met lafheid maar de soldaten wilden niet schieten omdat ze de Duitsers als mensen zagen. Het was tegen hun natuur om te doden. De legerleiding had een probleem. Wat nu? In plaats van het vuur openen om een ander mens te doden kregen de soldaten de opdracht om hun doelwit te zoeken en om hun strategisch doel te bereiken.

Op dit moment dat wij hier verzameld zijn bij dit monument om de oorlog en de slachtoffers van lang geleden te herdenken worden er wereldwijd ongeveer dertig ?oorlogen? gevoerd. Inmiddels heeft de computer zijn intrede gedaan in de oorlogsvoering en is er niets menselijks meer aan. Steeds meer oorlogen en steeds minder vrede? Zo lijkt het, zo vernemen wij dagelijks van de media.

De kranten zouden vol moeten staan met pagina?s waarop geschreven staat VREDE. Vrede en de weg naar vrede hoeft niet door oorlog geplaveid te zijn. We kunnen de weg van de vrede gaan om in vrede te leven. Vandaag, op dit moment kan een ieder van ons daarmee beginnen.

Kijk om je heen? Wat zie je? Vijanden of mensen in hun verscheidenheid? Mensen met verschillen kleuren huid, verschillende religieuze achtergronden, mensen met verschillende leeftijden, opleidingen, hobby?s, talen en wensen. En deze verscheidenheid is het leven. De natuur kan voor ons een leermeester zijn. Zeker nu dat het voorjaar volop in gang is zie je overal verschillende bloemen naast elkaar staan. Mooi? Ja. het is prachtig die verscheidenheid.

Samen en toch verschillend

Jij drinkt koffie
Ik liever thee
Ik eet bruin brood
Jij wit

Ik wandel graag door het park
Jij neemt de fiets
Jij staat vroeg op
Ik laat

Jij praat Frans
Ik liever Spaans
Ik lees ?n boek
Jij zapt

Wij zitten op de bank
Kijken naar onze spelende kinderen
Hij heeft bruin haar
Zij is blond

Hand in hand gaan we door het leven
Dag in dag uit
Het leven is goed
Het leven gaat door.

Ik vraag u allen om samen met mij een wens uit te spreken:  Ik bewandel het pad van de vrede.

Dank u.

Na twee minuten stilte kregen de mensen de gelegenheid tot het neerleggen van bloemen. Kinderen deelden rode rozen uit. Het was een goede herdenking waarbij ook door de aanwezige jongeren de stilte zeer in acht werd genomen. Een goed begin, voor een goed jaar!

Aansluitend organiseerde Assadaaka in samenwerking met S.I.Z.I.N. (Stichting Interculturele Zorg In Nederland) een discussiebijeenkomst in buurthuis de Meevaart.

De 4 mei herdenking Ceramplein komt tot stand door de samenwerking van: opbouwwerk Zeeburg, stadsdeel Zeeburg, politie Balistraat, de Kerken, Assadaaka, Stichting Cultuur Indische Buurt.

Amsterdam 5 mei 2005
Tess Jungblut

Op 6 juni 1944 landden de Geallieerden op de kust van Normandi?. De Amerikaanse soldaten waren niet bereid om op de Duitse vijand te schieten. Het had niets te maken met lafheid maar de soldaten wilden niet schieten omdat ze de Duitsers als mensen zagen. Het was tegen hun natuur om te doden. De legerleiding had een probleem. Wat nu? In plaats van het vuur openen om een ander mens te doden kregen de soldaten de opdracht om hun doelwit te zoeken en om hun strategisch doel te bereiken.

Ik begrijp niet helemaal wat hier mee bedoelt wordt. Ik ben er zelf niet bij geweest, maar de schoonvader van mijn zus wel (arriveerde op D-day 2) en van hem heb ik toch een andere impressie gekregen.

Hier gingen ook mijn wenkbrauwen omhoog.
dat maakt zeker drie maal in het stuk.
1 De geschiedvervalsing
2 Op 4 mei herdenken we onze doden uit de tweede wereldoorlog. Dat zijn er helaas heel wat. Mensen uit Oost en West die hun leven hebben gegeven in hun bijdrage om de westerse wereld te verlossen van het Nazisme, De mensen hier en in de bezette gebieden die zich verzet hebben tegen de overheerser en daarbij het leven lieten, Zij die dat niet deden maar door honger en ellende de eindstreep niet gehaald hebben, de tallozen die vernietigd zijn in de kampen van de Duitsers, te weten Joden, zigeuners etc, maar ook de dwangarbeiders die de bommen van de Amerikanen en Engelsen niet overleefd hebben. En stiekem ook al die Duitsers die het ook maar overkwam. Meeherdenken mag, verstoren of misbruiken niet. In den beginne dachten we er nog stiekem bij “Dit mag nooit meer gebeuren”, maar dat vinden we na de hutsi’s en de toetsie’s en de etnische zuiveringen op de Balkan ook niet meer gepast om te doen.
3 Misschien nog wel het meest erge van alles de dodenherdenking te overgieten met een “vrede op aarde gedachte” die het kerstfeest, (oorspronkelijk midwinterfeest) ook al tot aan het bot heeft aangetast.

En voor wie het weten wil. het aantal oorlogen dat momenteel woedt is 0, zero, geen.
Niet dat op verschillende plaatsen mensen elkaar het licht in de ogen niet gunnen, maar dat is geen oorlog.
Dat van de Iraki’s zou je misschien verzet kunnen noemen maar dat gold eigenlijk maar tot ze bommen in elkaars kerken begonen te gooien. Zelfs de prijzenoorlog in de supermarkt is geen echte.

Dat wil ik dat graag weten hoe dat zat waarom ze niet wilden schieten.
Het was een prima herdenkingsdag die 4 mei.
Ik was ook daar.
SIZIN EN ASSADAAKAA hebben goed gedaan.
Nu de anderen!

Hand in hand gaan we door het leven
Dag in dag uit
Het leven is goed
Het leven gaat door.

Ik vraag u allen om samen met mij een wens uit te spreken:  Ik bewandel het pad van de vrede.

(nu.nl)
De mobiele eenheid rukte op toen rond 21.00 uur de feestelijke stemming omsloeg. Ondanks de oproep van Ajax om de huldiging waardig en goed te laten verlopen, liep de situatie uit de hand. De supporters raakten slaags met elkaar en bekogelden de politie met stenen. Het waterkanon van de ME verdreef de relschoppers van het Leidseplein. Ruim een uur later keerde de rust weer enigszins terug in de stad.

Volgens mij tast die grachtendamp meer aan dan je lief is.

Nog even ter verduidelijking:

Nederland onderscheidt zich van de omringende landen door niet op een maar op tw?? dagen aandacht te schenken aan oorlog, vrede en vrijheid: 4 en 5 mei.

4 en 5 mei horen bij elkaar, als de nacht en de dag. 4 Mei is een dag van herinneren en gedenken. 5 mei is bevrijdingsdag, de dag van de vrijheid. Die dag vieren we onze vrijheid en stellen ons de vraag hoe we om moeten gaan met die vrijheid.

Vrijheid is niet vanzelfsprekend, vrijheid vraagt verantwoordelijkheid: 4 en 5 mei zijn een aansporing voor burgers, instellingen, overheden en bedrijven om zich actief in te zetten en verantwoordelijkheid te nemen voor de vrijheid.
Bron: Nationaal comite 4 en 5 mei

4 Mei is een dag van herinneren en gedenken.

De kop van het artikel is dus onjuist
Het nationaal comite heeft in haar wijsheid besloten dat door de toenemende belangstelling het noodzakelijk is met het oog op de toekomst de herdenking anders op te bouwen. Dat juist die toenemende belanstelling dat misschien helemaal niet betekent Tja, dat laten we maar voor rekening van het comite dat zich geheel naar de eisen van eze tijd heeft laten adviseren door een werkgroep.
Issue blijft dat de 4 en 5 mei viering dit jaar in het teken stond van Vrijheid en verscheidenheid. Dat wil zeggen dus 5 mei want 4 mei blijft de dag van herinneren en gedenken. Multiculturele aspecten horen dan ook niet op deze dag. Vrijheid en verscheidenheid was dus ook geen 4 mei thema. Iedereen die daarentegen toch in zijn toespraken gewag moest maken van het moderne samenleven schoot het doel voorbij. Laten we hopen dat het een beginfout is geweest en dat volgend jaar op 4 mei gewoon weer die mensen worden herdacht die op die speciale dag de aandacht verdienen. Bijna een jaar lang dus de tijd voor de volgende sprekers om toch vooral nog eens de boeken, er zijn er vele, op na te slaan hoe het nou toch zat op d-day.

@ijstaartindeoven
Weet u wat we op 4 mei herdenken?
Zoals ik merk…... dus niet…..
Multiculturele aspecten horen dan ook niet op deze dag
Vrijheid en verscheidenheid was dus ook geen 4 mei thema
Volgende jaar mag je vroeg tijdig aan het comite doorgeven.
Ik denk dat 4 mei comite beter geinformeerd dan wie
Maar ach; je hebt altijd mensen die blijven klachen. 

http://www.herdenkenenvieren.nl/hev/4.mei
De website van het comite

Een brief met de bezwaren in deze draad genoemd en delen van de bedoelde toespraken (met bron) zijn in een brief verzonden naar het comite. Niet in de vorm van een open brief, doch ik zal u op de hoogte houden van een reactie vanuit het comite.