Lieve Anneke,
Allereerst wil ik je zeggen dat ik precies voel wat jij gevoeld moet hebben, immers ik ben op een valse aangifte van een voorman van een woonstichting twee jaar geleden door de politie in de boeien geslagen en ze hebben mij dertig uur lang als de meest zware crimineel behandeld. Het was een absolute horrorervaring. Vervolgens word ik door een rechter, administratief veroordeeld en ik dus hoger beroep aantekenen waar ik nog steeds op wacht! Ik heb al tig keren gevraagd om mij het procesverbaal op te sturen, maar ik krijg helemaal niks, dus ik ga naar de nationale ombudsman. Gelukkig hebben ze die voorman verplaatst, die dus een valse getuigenis heeft afgeled, om mij, als voorzitter van de bewonersvereniging, die destijds lijnrecht tegenover de stichting stond, ‘kalt te stellen’, Dat is ze gelukt en niemand durft nog z’n mond open te trekken tegen de woonstichting.
Maar goed, Anneke, weet dat je niet alleen bent in je frustratie en verdriet over een overheid die op de een of andere wijze de verkeerde mensen oppakt!
Heel veel liefs, sterkte en weet dat de zon altijd elke dag weer opkomt!
Dank je.
Ik weet heel zeker dat ik helaas hier niet alleen in dit soort ervaringen sta.
Het is alleen in de meeste gevallen zo, dat je er niets over hoort.En dat maakt het nog enger!
Ik openbaar deze dingen,omdat ik vind dat het niet genoeg naar buiten gebracht kan worden.Maar weet uiteindelijk hoe frustrerend ook,dat het uiteindelijk geen verschil maakt.
@laudabor
En geloof mij de mensen die nog wel verantwoordelijkheid voor hun handelen wensen te nemen,hebben bergen te overwinnen,met vaak een nihil resultaat.Zodat juist zij vaak door frustratie ziek geworden,de strijd ook moeten opgeven.
Ik vind nog steeds de kracht mijn zaken te bevechten,maar betaal er wel mijn rekening voor.
Anneke, ik begrijp jouw frustratie heel erg goed. Maar, tegelijkertijd weet ik ook dat wanneer je de frustratie niet te boven komt, - ik heb er professionele hulp bij gekregen, zeg maar een soort van slachtofferhulp voor mensen die door anderen kwaad zijn berokkend, wegens economische redenen - er heel erg cynisch van kunt raken.
Lieve Anneke, ik zou het heel erg fijn vinden wanneer je - als de zaakjes weer enigszins op orde zijn - de hele zaak achter je laat. Geef ze denkbeeldig een hele grote schop, waar je maar wilt.
Ik heb makkelijk praten, ja, ik kom gewoon niet meer op die plekken waar ‘de daders’ komen ... en gelukkig ben ik zelfstandig dat ik ze ook niet nodig heb ... no way ... ik ben klaar met een sjoemelende overheid en semi-overheid die maar één ding wil: geld van jou en mij om haar eigen steeds maar verder stijgende uitgaven te bekostigen!
En verder’s’ Anneke ... geniet van elke teug die je binnenhaalt ... oké dat is misschien wat overdreen, maar toch je weet, je hebt het aan den lijve ervaren ... het kan zo maar de laatste zijn.
Ook staat de deur van Assadaaka altijd open voor jou.
Lieve groeten van Tess
ps
Als ik het zelf niet zou hebben meegemaakt, en ik er zelf niet bovenop was gekomen, dan zou ik dit nooit zo hebben kunnen schrijven aan jou!
@Tess
Ik ben zeker van plan een aantal veranderingen in mijn leven aan te brengen ,en bepaalde zaken naast mij neer te leggen,zodra men de financiele verplichtingen aan mij is nagekomen,en ik het boek ook kan gaan sluiten.Hetgeen moeilijk is tijdens deze periode van financiele onstabiliteit.
Ben trouwens zowiezo van plan,snel even advies in te winnen bij een van de advocaten die op Maandagt bij Assadaaka spreekuur houden.
Ik gooi je advies zeker niet in de wind,en bedankt voor je lieve en juiste woorden,die je zeker alleen maar kan uiten als je zelf in deze mallemolen hebt moeten meedraaien.
Wat een verhaal Anneke. Veel sterkte.