Robert, dit zijn uitwassen van een maatschappij waarin de neuroses de overhand gaan nemen! Teveel onderdrukking, teveel onrechtvaardigheden, teveel machtsmisbruik door kartelvorming, politiek/religieuze dwang en fraudes leidt ontegenzeggelijk tot uitbarsting van geweld op welke manier dan ook.
Je zou zo denken dat is een ver van mijn bed show? dat is echter niet helemaal zo. Ik wil niet beweren dat het politieapparaat overal zo te werk gaat ... nee dan kan ik niet beweren omdat ik dit niet weet! En vermoedens in die richting die spreek ik liever niet uit ... dat zou gek zijn en tegen mijn gevoel van authenticiteit, voor zover dat mogelijk is, ingaan.
Ik wil wel een voorbeeld van mijn eigen ervaring onlangs geven.
Door een valse aangifte van een werknemer van een bedrijf dat door fusie op fusie steeds meer macht krijgt in dit stadsdeel ben ik in november afgelopen jaar in detentie gezet. Daar aangekomen ben ik behandeld als een crimineel van het eerste uur. Ik moest mij in de deuropening uitkleden, ik vroeg nog of iedereen even kon weggaan en kreeg ik een drenkelingenpak aan. Veel te groot en heel koud! Vervolgens werd ik door allerlei politiemensen verhoord op een zeer suggestieve wijze. ?Zeg nu maar dat je het gedaan hebt, dan kun je naar huis. Een vrouw zoals jij hoort hier niet!? Toen ik de betreffende politiemensen hierop heb aangesproken en dit heb laten vastleggen in een verhoor, werden ze boos en wilden ze geen verhoor meer afnemen van mij en riep ??n van hen door de gangen heel hard dat ik lieg?.
Het heeft dus geen zin om binnen het corps je woordje te doen over onrechtmatigheden. Ze dekken elkaar. Dit heet, geloof ik, ongeschreven beroepscode of zoiets. Er is wel een film over gemaakt met Tom Cruise en Jack Nicholson: ?A few good man?.
Ook werd ik bijna gek van een loodzware deur die om de pak weg zoveel seconden, leek het wel, met een keiharde klap dichtviel. Deze klappen op afstand waren voor mij een marteling. Ik heb op een geven moment mijn oren moeten dichhouden. Ik moest vreselijk huilen om zoveel desinteresse in het welzijn van de mens die daar zit -immers je bent verdacht en dat betekent niet dat je iets gedaan hebt wat niet mag en sterker nog er zijn regels om mensen in wat voor situatie dan ook humaan te behandelen- en ik ben maar weer gaan mediteren.
Ik ben ?s avonds naar de Bijlmer overgebracht en daar wordt je dan weer gefouilleerd en in een cel gestopt. Om het uur maken ze het luikje open met een harde klik en dan moet je je naam noemen. Dat gaat door ... in de nacht ook. Ik was bang om in slaap te vallen ... oef ... dat was heavy. Ik was echt wel een beetje bang. Ik ben gaan mediteren. Dat heeft mij geholpen. Op een moment heb ik tegen mijzelf gezegd: ?Als Nelson Mandela dertig jaar voor nop heeft vastgezeten, dan kun jij dat toch wel een paar nachtjes?. Ze mogen je namelijk drie dagen vasthouden zonder dat er bewijs is van je schuld! Ik werd diezelfde nacht ook op de foto gezet en er werden legio afdrukken gemaakt van handen enzo!
Wat mij opviel was ook dat elke politieman/vrouw mij vroeg wat ik gedaan had! Ik vond het heel vreemd allemaal!
De volgende ochtend moest ik opeens heel snel weg in het busje. Ik stond te wachten op mijn plastic zak met sweater, telefoon enzo. Er kwamen twee politiemannen. Zij zouden mij en anderen weer terugbrengen naar de dagverblijven in de stad. Zij stonden bij de deur te wachten totdat wij klaar waren en opeens zie ik dat een politieagent een kusmondje werpt naar mij op een voor mij smerig aanvoelende wijze.
Ik werd een beetje bang. Ik dacht, ?man ik kan je moeder wel zijn? en wat als ze je in dat busje ... nee niet aan denken. Mediteren. Vervolgens lieten ze mij en nog andere gdetineerden, overigens ik was de enige blanke gedetineerde persoon in die dertig uur die ik gespot heb, een half uur in een ijskoud busje zitten. Bah, ik voelde mij echt wel geplaagd! Ik vond het hele gebeuren onvolwassen en absoluut niet moraalethisch verantwoord !
Op het dagverblijf aanbeland kwam ik in de cel met een vrouw die in Suriname geboren was. Zij was zwaar verdoofd door drugs. Zij had het ook koud en ik heb haar een beetje verzorgd. Ze viel steeds van het bankje af. Ik had te doen met haar. Zij werd meegenomen voor verhoor en ik hoorde door de open deur van de verhoorkamer dat ze een ticket kreeg aangeboden en zelfs een lift naar Schiphol. Maar ze wilde niet. Ze had niemand meer daar in Suriname. Haar zuster woonde hier in Amsterdam.
Ik ben nog twee keer zeer suggestief verhoord en dat gaat heel ver: ?de rechter zal dit niet leuk vinden als u blijft zwijgen. U draait een strop om u eigen nek. Hier kunt u lang voor in de gevangenis komen?. In de middag mocht ik naar huis.
En daar sta je dan, op een zonnige middag in de Balistraat. Je stinkt en je trilt en je weet even niet meer waar of wie je bent. Ik heb mijn man gebeld en gezegd: ?Schat ik kom naar huis?. En toen ik thuis kwam ben ik onder de douche gegaan en heb ik heel lang en heel veel moeten huilen.
Tja ... een ver van mijn bed show?